En de auto? Die kan je gewoon in de garage laten staan

Met de auto naar het centrum van Kortrijk komen, is niet de makkelijkste, goedkoopste of meest milieuvriendelijke oplossing. Met de fietszone in de binnenstad, wil het stadsbestuur inwoners en bezoekers dan ook aansporen de tweewieler te gebruiken. Maar het kan ook een stuk creatiever. Wat dacht je van de speed pedelec of het penny board? Maak kennis met de alternatieve mobiliteit van morgen.

Arthur De Groote, penny board: “De onduidelijke wetgeving voor skaters is wel vervelend”

Arthur De Groote is 20 jaar, zit op kot in Kortrijk en studeert aan de Hogeschool West-Vlaanderen. Om zich van en naar school te bewegen, maakt hij gebruik van een ‘penny board’, een klein skateboard zeg maar. “Het enige probleem: op oneffen stukken moet ik wel eventjes te voet gaan.”

Hoe? Penny board

Traject? 2 kilometer van kot naar school

“Ik heb een rijbewijs, maar voor het traject dat ik dagelijks afleg ben je daar heel weinig mee. Er is in het centrum toch nergens parking. Een fiets heb ik wel, voor als het regent of als ik naar ‘t Hoge moet, want dat haal ik niet met mijn board (lacht). Een penny board (een kleine versie van een skateboard, red.) is eigenlijk heel handig. Ik kan er gemakkelijk dezelfde snelheid mee halen als met een fiets en geraak overal tussen. Alleen op oneffen stukken moet ik soms even wandelen. Maar dat vind ik niet erg. En als ik in de les zit dan leg ik het gewoon achteraan in de aula.”

“Tot enkele maanden geleden ging ik naar school met mijn longboard (een grote versie van een skateboard, red.) maar toen dat kapot ging besliste ik om het niet te vervangen. Zo een plank kost gemakkelijk 100 euro, terwijl mijn penny board nog geen 13 euro gekost heeft in de Action. De kwaliteit is niet geweldig, maar het is een stuk goedkoper dan een fiets bijvoorbeeld. Die moet je nog laten onderhouden. Als mijn board kapot is, ga ik gewoon om een nieuw.”

“Alleen de onduidelijke wetgeving is wel vervelend. Ik werd al aangesproken door een politieman die me vertelde dat ik op de weg moest rijden, om een paar weken later dan te horen van een andere agent dat ik op het voet- of fietspad moet blijven. Dat is wel verwarrend.”

Hervé Bultinck, moto: “Hopelijk hebben de fietsers evenveel respect voor ons”

De 32-jarige Hervé Bultinck werkt als rij-instructeur bij de Kortrijkse Rijschool. Om zich te verplaatsen, kruipt hij met de glimlach op de moto. “Ik heb een auto, maar die gebruik ik eigenlijk enkel om boodschappen te doen.”

Hoe? Moto

Traject? De afstand varieert, al komt Hervé gemiddeld aan zo’n 70 kilometer per dag

“Voor mij is mijn moto niet zomaar een vervoersmiddel. Motard zijn is een passie, een echte levensstijl. Ik zou niet weten wat ik zonder zou moeten doen. Ik woon sinds kort in Kortrijk en doe eigenlijk al mijn verplaatsingen met de moto. Ik heb wel een auto, maar die gebruik ik enkel om boodschappen te doen. En er staat ook nog ergens een fiets in de garage, maar die zal wel twee platte banden hebben (lacht).”

“Met een moto heb je in mijn ogen het beste van twee werelden. Je kan makkelijk parkeren, staat zelden in de file en hebt een enorme vrijheid, net zoals een fietser. Langs de andere kant heb je wel de kracht en de snelheid van een auto, vaak voor dezelfde of zelfs een lagere prijs. Volgens mij wordt met de moto rijden net daarom steeds populairder. In de rijschool zien we elk jaar meer jongeren die hun rijbewijs willen halen.”

“Die aankomende fietszone is voor ons niet echt een probleem. Wij blijven natuurlijk netjes achter de fietsers, al vraag ik me af of ook fietsers zoveel respect zullen hebben. Als een motard bijvoorbeeld achter een fietser rijdt aan 5 kilometer per uur, dan kunnen die beide makkelijk ingehaald worden door iemand met een koersfiets. Dat kan heel gevaarlijke situaties opleveren. Maar zoals met alles wordt het afwachten wat de praktijk zal geven.”

Sofie Verschueren, trein en fiets: “In beide stations heb ik een fiets die op mij staat te wachten”

Sofie Verschueren (35) woont in Gent, maar werkt op de Howest-campus The Square in Kortrijk. Ze verkocht haar auto en treint sindsdien naar het werk. “We sparen 500 euro uit per maand én we doen het milieu een plezier.”

Hoe? Met de fiets en de trein

Traject? Van het centrum van Gent naar campus The Square van Howest in Kortrijk, goed voor een afstand van 47 kilometer

“Toen ik een aantal maanden geleden op zoek ging naar een nieuwe job, stond een locatie die makkelijk te bereiken is met het openbaar vervoer hoog op de lijst met prioriteiten. Vroeger werkte ik in Antwerpen en had ik door mijn vroege werkuren geen andere keuze dan de auto. Maar na een aantal maanden pendelen met de trein tussen Kortrijk en Gent, hebben mijn vriend en ik beslist om mijn auto te verkopen.”

“En eerlijk, daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. We sparen zeker 500 euro per maand uit en hielden een mooie som over aan de verkoop. Bovendien doen we het milieu een plezier en voor dringende zaken hebben we nog steeds de bedrijfswagen van mijn vriend. Zelf rijd ik trouwens niet graag met de auto, de trein nemen is voor mij heel rustgevend en ook onze twee kindjes Felix (4) en Basiel (7) vinden het fantastisch. Ik koos ervoor om in beide stations een fiets te stallen, want op een bus krijg je mij niet.”

“Het enige nadeel zijn de vertragingen. Ik neem daarom altijd ruime marges. Als ik om 8.30 uur moet les geven, dan ben ik om 06.30 uur al op pad. Er komt dus wel wat planning bij kijken, want je hangt vast aan de niet altijd even efficiënte uurregeling van de NMBS. Maar dat heb ik er graag voor over.”

Johan Moreels, elektrische bakfiets: “Mijn cargofiets is mijn bedrijfswagen”

Johan Moreels, 50 jaar en zaakvoerder van de verpakkingsvrije winkel Zonder Meer in de Rijselsestraat, klimt ‘s morgens op zijn elektrische bakfiets om vanuit Menen naar Kortrijk te komen. “Wat als het regent? Ja, dan ben je nat hé.”

Hoe? Elektrische bakfiets

Traject? Van Menen naar Kortrijk, 12,6 kilometer. Johan gebruikt zijn cargofiets ook voor leveringen bij klanten

“Onze auto staat thuis te niksen want mijn vrouw en ik gaan altijd met de fiets naar het werk. Zodra het onderhoud van de wagen te duur wordt gaat hij dan ook onverbiddelijk de deur uit. Dan doen we gewoon aan autodelen voor de langere afstanden. Vroeger deed ik heel veel zaken met een gewone fiets, maar dat was niet ideaal.”

“Ik lever als zelfstandige ook aan huis en als mensen een kistje wijn of een bak bier willen dan gaat dat niet. Maar met een cargofiets is dat geen probleem. Ik pendel dagelijks van Menen naar Kortrijk en doe leveringen in Gullegem, Wevelgem en Lauwe, allemaal met de bakfiets. In mijn ogen heeft het alleen maar voordelen. Ik sta nooit in de file en moet niet gaan sporten want ik krijg mijn beweging doorheen de dag. En als het regent, dan word je nat hé (lacht). Dat is geen drama. Al durf ik in extreme weersomstandigheden wel op de trein springen.”

“Een cargofiets is natuurlijk wel een stevige investering. Voor minder dan 4.000 euro kom je er niet, maar dat geldt natuurlijk ook voor een wagen. Bovendien is mijn cargobike mijn bedrijfsvoertuig. Een nadeel – als je het zo wil noemen – is dat je wat meer moet plannen. Je kan niet in je auto springen als je iets vergeten bent. Maar ik ben er wel van overtuigd dat dit de toekomst is.

Charlotte Steyaert, speed pedelec: “Bezweet aankomen is echt geen probleem”

Ze woont in het Oost-Vlaamse Asper maar is wel aan de slag bij de Kortrijkse Decathlon. De rit van en naar het werk legt de 31-jarige Charlotte Steyaert af met de modernespeed pedelec. “Langs de Schelde naar het werk fietsen, werkt heel rustgevend.”

Hoe? Met de speed pedelec, elektrische fiets die 45 km/uur haalt

Traject? Asper (Gavere) naar Kortrijk, een tocht van 45 kilometer

“Op maandag, donderdag en zaterdag kom ik naar het werk met mijn speed pedelec. Op woensdag neem ik de auto, want dan werk ik een late shift en in het donker naar huis rijden doe ik minder graag. Met een gewone fiets zou je al snel twee uur over die afstand doen, dat is een beetje te veel van het goede.”

“Maar in de file staan vind ik vreselijk en dan is een speed pedelec de ideale tussenoplossing. Ik doe er amper 30 minuten langer dan wanneer ik de auto neem. Rustig langs de Schelde fietsen is heel kalmerend en ik hoef ‘s avonds niet meer naar de fitness te crossen. Want mispak je niet, je moet echt nog wel een deel van het trappen zelf doen. Op het werk zijn er douches en kleedkamers, dus bezweet aankomen is geen probleem.”

“Het blijft wel opletten geblazen. Ik draag altijd een helm en blijf weg uit de bebouwde kom. Toch ben ik al eens gevallen, door een stomme greppel dan nog. Daarom luister ik ook geen muziek onderweg. Je moet je echt 100 procent kunnen focussen op de weg. Voorlopig hebben we nog twee auto’s, maar we overwegen wel om er een te verkopen.”