Dirk Desplenter kreeg zijn vrijheid terug dankzij mindervalidenscooter: “Fietspaden zijn een ramp”

Dirk kreeg zijn vrijheid terug dankzij zijn mindervalidenscooter.©FODI
Dirk kreeg zijn vrijheid terug dankzij zijn mindervalidenscooter.©FODI
Patrick Depypere
Patrick Depypere Medewerker KW

Al bijna zeven jaar verplaatst Dirk Desplenter uit Ingelmunster zich met een mindervalidenscooter. Deze dorpsgenoot heeft nog altijd hevige rugpijn, maar dankzij deze mobiele scooter kan hij zich weer op de baan begeven en kreeg hij zijn vrijheid terug. Dirk ontdekte ook al dat onze fietspaden er niet zo goed bij liggen.

Dirk Desplenter (66) is getrouwd met Martine Defreyne (62). Ze woonden 38 jaar in de Merelstraat. Bijna 2,5 jaar geleden vestigden Martine en Dirk zich in een nieuw appartement in Residentie Valora in de Waterstraat, met zicht op de vaart Roeselare-Ooigem en zijaanzicht op de nieuwe Brigandsbrug.

Dirk en Martine zijn de trotse ouders van twee kinderen Cindy en Tom, de opa en oma van zeven kleinkinderen. In 1979 werd Dirk het slachtoffer van een zwaar ongeval in Moeskroen. Hij zou nooit meer zonder hevige rugpijn zijn. In de voorbije jaren onderging Dirk maar liefst 17 operaties aan zijn rug en nek in het Middelheimziekenhuis in Antwerpen, AZ Sint-Jan in Brugge en UZ Gent. “In mijn onderrug zitten er 36 bouten en in mijn nek 18 bouten”, zucht Dirk, die jarenlang werkte als medezaakvoerder – samen met zijn schoonvader Gustaaf Defreyne – bij All-Mobiel in de Kortrijkstraat. Dirk was ooit ook dj bij Radio LBS en draaide – zolang hij kon – als dj op huwelijksfeesten of andere evenementen.

25km/uur

Toen het echtpaar nog in de Merelstraat woonde, moest Dirk zich op het laatste in de woning met een rolstoel verplaatsen. Stappen was immers heel moeilijk geworden. Ging Martine ergens heen met de auto, dan kon Dirk eens mee en op die manier even ontsnappen aan de dagelijkse sleur. “Jaren geleden was de zomer in aantocht. Mijn vrouw moedigde mij aan om uit te kijken naar een mindervalidenscooter, zodat ik toch even buiten kon”, vertelt Dirk.

Materiaal voor mindervaliden is hier veel duurder dan in Nederland

“Van het ziekenfonds kon ik geen krijgen, omdat ik nog maar een andere rolstoel had. Ik kocht dan maar zelf een eerste mobiele scooter aan. Een tijdje later zag ik op internet een mindervalidenscooter van een firma in Nederland. Mijn vrouw en ik boekten een hotel bij onze noorderburen en gingen ter plaatse zo’n mindervalidenscooter uittesten. Ik heb deze mindervalidenscooter al zeven jaar. Het is een zwaarder exemplaar dan de ziekenfonds-scooters. Bij mij zit er een wisselstroommotor in en geen gelijkstroommotor. Mijn voertuig kan 25 km/uur, de andere scooters normaal 17 km/uur. Met de batterij kan ik ongeveer 50 à 55 km rijden. Mijn dochter en haar gezin wonen in Kruiseke bij Wervik. Dat is 29 km ver. Rij ik naar daar, dan laad ik voor alle zekerheid ter plaatse de batterij op, zodat ik zonder problemen terug in Ingelmunster geraak. Maar meestal laad ik ‘s nachts de batterij op. Ik leg er 2.000 à 3.000 km per jaar mee af.”

Volgens Dirk zijn de fietspaden in Ingelmunster en omgeving een ramp. “Ik rij liever langs binnenwegen dan op de fietspaden”, bekent Dirk.

Rotonde aan Aviflora

“Rij maar even met zo’n mindervalidenscooter van Ingelmunster naar Emelgem. Je ligt er bijna af. Gelukkig is mijn scooter nog speciaal geveerd voor mijn rug. Ook een slechte weg is de rotonde aan de Aviflora, richting Brugge. In het fiets- en voetpad zit er daar op een bepaalde plaats een verhoging. Ik lette één keer niet op en ik had prijs. M’n scooter was defect. Toch maak ik – bij mooi weer – iedere namiddag een tocht met m’n mindervalidenscooter. Dankzij die scooter kan ik opnieuw onder de mensen komen. Enkel bij regenweer blijf ik thuis.

Ik leerde al veel nieuwe wegen kennen, waaronder ook de fietssnelwegen van Kortrijk richting Oudenaarde. Prachtig om daar te rijden. Doe ik dat traject, dan moet ik wel ervoor zorgen dat ik ergens m’n batterij kan bijladen. Ik zou graag mijn mindervalidenscooter eens op onze aanhangwagen laden en bijvoorbeeld naar Brugge brengen. Dan kan ik eens van Brugge richting Ingelmunster rijden. ‘t Is eens een ander traject, maar mijn vrouw rijdt niet graag met een aanhangwagen aan onze auto.”

Duurder in België

Dirk betaalde in Nederland 8.500 euro voor zijn mindervalidenscooter. “In ons land kost dezelfde scooter 13.500 euro. Je krijgt hier misschien iets terug van het ziekenfonds, maar toch scheelt het nog vele euro’s. Persoonlijk vind ik dat het mindervalide materiaal in ons land veel duurder is dan in Nederland. In België kost een gewone rolstoel 1.000 euro, in Nederland 500 euro. Hoe dat komt? In beide landen zijn het nooit hoge oplagen, maar in Nederland hebben ze op dat gebied toch een andere ingesteldheid naar mindervaliden toe dan in ons land.”

Net voor ons vertrek, vroegen we aan Dirk hoe het nu is met zijn rug. “Ik kan de pijn onder controle houden met m’n morfinepleisters, maar als ik eens met mijn scooter in een put rijd, dan voel ik dat wel meerdere dagen. Het is dus tekens opletten geblazen wanneer ik op de baan ben, ongeacht de zware vering van mijn mindervalidenscooter. In ons appartement kan ik mij verplaatsen zonder rolstoel, maar het mag ook niet lang duren. Het stappen zal helaas voor altijd een probleem blijven.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier