365 dagen per jaar Autoloze Zondag: onze journalist leverde bewust zijn rijbewijs weer in

Peter Van Herzeele leverde begin jaren zeventig zijn rijbewijs in. “Na dat voorval durfde ik niet meer.” © Olaf Verhaeghe
Olaf Verhaeghe

Hij had een rijbewijs en een eigen auto, maar toch besliste Peter Van Herzeele, lokale KW-correspondent in Kortrijk en Harelbeke, om nooit meer achter het stuur te kruipen. Vandaag doet hij alles te voet of met het openbaar vervoer, heel bewust autoloos. “Het is soms puzzelen, maar nooit kom ik ergens te laat aan.”

Eén dag per jaar doen steden het zonder auto’s. Maar voor sommigen is het elke dag Autovrije Zondag. Zo ook voor Peter Van Herzeele, 71 jaar, Kortrijkzaan en lokale correspondent voor De Krant van West-Vlaanderen. “Ik kan rijden, nu ja, ik kón rijden”, glimlacht hij. “Ik weet niet wat er zou gebeuren mocht je mij vandaag als chauffeur in een auto duwen.”

Eeuwige schrik

Niet dat hij nooit meer in een auto zit, maar zelf rijden? Dat doet hij intussen al bijna 50 jaar niet meer. Begin jaren zeventig leverde Peter zijn rijbewijs opnieuw in, sindsdien gaat hij zonder stuur in de hand door het leven. “Toen ik een jaar of twintig was, reed ik overal heen met mijn Opel Manta. We hadden er thuis vier zulke, elk in een andere kleur”, herinnert Peter zich. “Mijn moeder en broer hebben me leren rijden, al heb ik ook een paar rijlessen gevolgd. Ik was een heel erg voorzichtige chauffeur, dat zeker. En toch, hé.”

© Olaf Verhaeghe

In 1973 stopte ik met rijden en ik heb er nooit meer naar verlangd

Op een zonnige middag, ergens in 1973, is Peter onderweg naar een vriend in Heule wanneer plots een bal de weg oprolt en een kindje zich ernaartoe haast. “Ik reed niet sneller dan 30 kilometer per uur”, vertelt Peter. “Ik weet nog dat ik vol op mijn rem ben gaan staan in een ultieme poging een botsing te vermijden. Met succes. Gelukkig dat ik zo reageerde én dat ik niet te snel reed. Het had helemaal anders kunnen aflopen. Dat had ik mezelf nooit vergeven.”

Tot een aanrijding komt het niet, maar de schrik die de Kortrijkzaan die dag oploopt, zal hem voor altijd blijven achtervolgen. “Mijn broer zei me kort nadien dat ik zo snel mogelijk weer moest rijden, maar het lukte me niet. Er was niets aan te doen. Ik heb mijn rijbewijs afgegeven en heb er nooit meer naar verlangd.”

Vijf minuten op de trein

Fietsen doet hij al twintig jaar evenmin en dus is Peter voor de ietwat verdere verplaatsingen vooral aangewezen op het openbaar vervoer. “Ook zonder auto kom ik wel waar ik moet zijn. De bus in de regio heeft maar weinig geheimen meer voor me”, knipoogt hij. “Ik ken de uren intussen vanbuiten. Zolang je in het stedelijke netwerk kan blijven, loopt alles eigenlijk pico bello. Maar het gebeurt dat ik ook naar Bavikhove, Stasegem of Hulste moet voor interviews of reportages. Die deelgemeenten van Harelbeke met de bus bereiken is andere koek. Het is soms puzzelen, maar ik ben nog nooit ergens te laat aangekomen. Liever een bus eerder en een uur te vroeg, dan iemand te laten wachten.”

“De heenweg om ergens te geraken, is trouwens meestal geen probleem, maar na 18 uur raak je uit veel plaatsen met de bus gewoon niet meer weg. Gelukkig kan ik meestal rekenen op vrienden of collega’s die me dan afzetten aan het station van Harelbeke. Hoelang ik dan op de trein zit naar Kortrijk? Vroeger vijf minuten, nu zes. Daar kan geen auto tegenop. En het kost me maar drie euro of zo.” (lacht)

In Oostende, Ieper, Roeselare en Kortrijk is het dit weekend Autoloze Zondag.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier