De Duivenwacht uit Lendelede merkt minder interesse bij de jongeren

Duiven blijven vliegen, ook in coronatijden. “Dat betekent ook dat wij de afgelopen periode niet stil bleven zitten”, zeggen voorzitter Richard Matton en lokaalhouder Rudy Bruneel van de Koninklijke Maatschappij De Duivenwacht. “We zijn één van de steeds zeldzamer wordende duivenverenigingen.”

Duivenmaatschappij De Duivenwacht werd in 1922 gesticht en kende een grote bloei onder het voorzitterschap van Remi Vandewalle. De vereniging had toen haar lokaal in café Drie Koningen bij toenmalig uitbater Raymond Adam. In 1985 verhuisde De Duivenwacht van café Drie koningen naar café De Kluisberg in de Heulsestraat bij Rudy Bruneel en Martine Rebry, die ondertussen het café overlieten aan dochter Sofie. “Goede lokaalhouders zijn heel belangrijk voor een duivenvereniging”, zegt Richard Matton, die nu sinds een vijftiental jaar voorzitter is van De Duivenwacht. “Ja, dat is zo”, beaamt Rudy. “Een lokaalhouder doet veel werk voor de vereniging zoals bijvoorbeeld iedere week de manden schoonmaken zodat ze proper zijn voor de volgende inkorving. Er zijn ook steeds minder cafébazen die nog een duivenlokaal onder hun dak hebben. In de onmiddellijke omgeving zijn er nog lokalen in Gullegem, Rollegem-Kapelle en Ardooie, maar ook dat lokaal stopt er binnenkort mee.”

Het huidige bestuur bestaat uit voorzitter Richard Matton, erevoorzitter Bernard Fonteyne, secretaris Lutgarde Deconinck, hulpsecretaris Marnix Vanghe- luwe, schatbewaarder Eric Descheemaeker, Lucien Remmery en tot slot Etienne Ampe, die al 60 jaar in het bestuur zetelt. Rudy mag als lokaalhouder geen lid zijn van het bestuur.

altijd thuis

Een duivenmaatschappij als De Duivenwacht vormt de band van de spelers met de Belgische Duivenbond. “Via onze duivenvereniging kan je een aanvraag indienen om duiven te mogen houden, geef je jouw hoklijst (erkende en geringde duiven) op, koop je ringen, enzovoort”, vervolgt Richard. De vereniging organiseert duivenvluchten en kampioenschappen en zorgt voor een vluchtprogramma voor het seizoen, dat loopt van 1 april tot de eerste zondag van september.”

“Veel geld verdienen met het duivenspel, dat geluk hebben zovelen niet”, aldus Richard. “Met de verkoop van duiven kan je wel geld winnen, tenminste als je zeer goede duiven hebt. Slechts vijf procent van de duivenmelkers wint bij duivenvluchten, vijf procent draait ‘break even’ en 90 procent steekt er geld aan toe (de andere bestuursleden knikken instemmend, red.).”

“Wie nu nog begint met de duivensport, moet er ook iets voor overhebben. Twee duivenkoten – en dat is een minimum – kosten algauw 5 à 7.000 euro als je die niet zelf kunt maken. En dan heb je nog geen enkele duif. Voor je serieus kunt meespelen, ben je minstens vijf jaar verder. Vandaar dat er weinig jonge mensen beginnen met duiven te houden. En je moet ook een partner hebben die 100 procent achter die hobby staat. Bovendien moet er bij de duivenliefhebber altijd iemand thuis zijn. Bij jonge gezinnen is dat meestal niet mogelijk omdat ze allebei uit gaan werken.”

Suzy en Prinses

“Spelen met de duiven kost geld, zoals dat bij iedere hobby het geval is”, aldus enkele bestuursleden. “Maar je kan de inzet ook beperkt houden. Dat is een eigen keuze. ‘Wuven en duven doen het geld opstuven’ en ‘duivenliefhebbers drinken van weelde of van miserie’ zijn twee spreekwoorden waar waarheid in zit als de duivenmelker zijn verstand niet gebruikt en de partner helemaal anti de duivensport is.”

“Wie nu nog begint met de duivensport, moet er ook iets voor overhebben”

De Duivenwacht houdt ieder jaar een verkoping in lokaal De Kluisberg. “Dit jaar was dat in februari”, zegt Rudy. “Leden van de vereniging die een goed speeljaar achter de rug hebben, schenken dan een duivenjong om te verkopen. Op de verkoopavond boden jonge spelers van FC Lendelede mee en haalden zo een duif binnen. Ze kreeg de naam Suzy en werd ondergebracht in het kot van Dominique Lagrou. De vaders van die jonge voetballers kochten ook drie duiven en brachten die in mijn kot onder. Eén ervan, een witte duif met de naam Prinses ook al is het een mannelijke duif is wel een heel bijzondere. Na een vlucht is ze nooit op tijd thuis. Ze komt pas ‘s anderendaags in de voormiddag naar haar kot, maar ze komt tenminste nog naar huis.”

De Duivenwacht doorstond vrij goed de coronaperiode. “Toen het café nog verplicht toe was, werden er leervluchten georganiseerd en ook nog met de oude duiven gespeeld. Met inachtname van alle coronamaatregelen. Pas als het café weer openging, mocht er weer volop gespeeld worden.” (IB)