Bierkenner Kristel Logie ziet al haar activiteiten als zythologe met mondjesmaat geannuleerd. Haar zelfstandige statuut combineert ze met een parttime job in de zorg. “Daar werk ik nu meer uren. Ze kunnen alle hulp gebruiken”, zegt Kristel.
Enkele jaren geleden ging Kristel Logie parttime aan de slag als administratief bediende, op de dienst Thuisverpleging voor OLV Gasthuis in Poperinge. Ze had haar opleiding als zythologe op zak en wilde haar bierkennis doorgeven en mensen laten genieten en proeven van bier. Via bierdegustaties, rondleidingen of samenwerkingen met brouwerijen zou ze dat in de toekomst ook succesvol realiseren. “Ten tijde van het COVID-19 virus ben ik als zytholoog werkloos. Alle bieractiviteiten zie ik uit mijn agenda verdwijnen. Met pijn in het hart, maar iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen”, zegt bierkenner Kristel Logie.
Tafelbiertje
“Toen ik de vraag vanuit het woonzorgcentrum kreeg of ik eventueel wilde inspringen om terug wat uren extra in de zorg te werken, moest ik daarover niet nadenken. Ik heb 20 jaar zeer graag in de zorg gestaan en de bewoners liggen me nauw aan het hart, maar het werk was soms moeilijk te combineren met mijn beroep als zythologe. Nu mag ik inspringen om collega’s bij te staan of zieken te vervangen. Dit houdt in dat ik naast mijn taken voor de dienst thuisverpleging terug tussen de bewoners sta en dat op verschillende afdelingen, waar nodig. Ik sta terug wat dichter bij de ouderenzorg en merk dat ik me daar nog steeds goed bij voel. Ik sta in voor de zorg en maaltijdbegeleiding, het nabij zijn, kortom zorg voor ouderen. En bier is nooit ver weg. Met plezier presenteer ik de bewoners een lekker tafelbiertje tijdens de maaltijd. Het is eens iets anders, maar zeker niet minder leuk”, lacht Kristel.
Niet saai
Kristel is blij dat ze iets kan betekenen voor haar collega’s en bewoners. “Nu is dit een uitgelezen moment om een handje toe te steken in de zorg. Iedere medewerker zet zich ten volle in om het zo aangenaam mogelijk te maken voor de bewoners. Ik geniet ervan als ik de bewoners zie lachen, genieten”, zegt Kristel. “Gisteren na mijn werk hoorde ik op de radio dat er liedjes konden worden aangevraagd om te laten weten dat het thuis saai was, net zoals in een rusthuis. Dat deed me toch wel wat pijn. Saai is het momenteel zeker niet voor de bewoners in ons woonzorgcentrum. Iedereen zet zich in om individuele activiteiten op de kamer te brengen, skypegesprek met familie, telefoongesprek met familieleden…” (LBR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier