Zussen Marieke en Tineke Depoorter in tv-reeks Komen te gaan

Marieke (36) en Tineke (34) Depoorter: "Vergeleken bij de generatie van onze ouders, is er vandaag al wel meer openheid rond de dood." © WK
Redactie KW

Marieke en Tineke Depoorter, van ‘Uitvaart met zorg Depoorter’ met funeraria in Jabbeke en Bredene, duiken op in de nieuwe docureeks ‘Komen te gaan’ die vanaf maandag acht weken lang te zien is op Eén. De zussen vinden dat niks te vroeg. “Want afscheid nemen hoort nu eenmaal bij het leven”, klinkt het.

Marieke (36) en Tineke (34) Depoorter vervoegden een paar jaar geleden het bedrijf van vader Joris. “Vergeleken bij de generatie van onze ouders, is er vandaag al wel meer openheid rond de dood. Mensen maken daar tegenwoordig vaker afspraken rond”, zegt Marieke. “Wat ook wel al veranderd is bij vroeger, is dat de mensen de regie bij een uitvaart vandaag veel meer zelf in handen nemen”, vult Tineke aan. “Vroeger kwamen ze naar hier met de vraag wat moet er gebeuren? Nu gaan wij mee in hun verhaal en is onze rol vooral luisteren en aanvoelen. Uitvaarten zijn vergeleken bij vroeger veel persoonlijker geworden.”

Een knuffel

“Wat het vaak nog extra emotioneel maakt. Ook voor ons, want wij zijn tenslotte ook maar mensen”, zegt Marieke. “Ik denk overigens dat Tineke en ik als vrouw een iets zachtere aanpak hebben. We zijn bijvoorbeeld meer toegankelijk voor een knuffel.”

Het overlijden van een kind, dat blijft het moeilijkste. “Dat went nooit, en daar zijn ook nauwelijks troostende woorden voor te vinden”, aldus Marieke. “Ik had vroeger altijd schrik dat dit werk mijn positivisme naar beneden zou halen, want ik ben een levensgenieter”, zegt Tineke. “Vroeger zag ik ook vooral de keerzijde van de medaille; dat onze ouders 24/7 beschikbaar waren en lange dagen klopten. Maar toen ik een goede vriendin verloor, zag ik dat plots anders. Ik voelde me nuttig. En dit werk leert je juist blij te zijn met wat je hebt: als ik thuiskom van een uitvaart, is het eerste wat ik doe mijn kinderen eens stevig vastpakken.”

Dit werk leert je juist blij te zijn met wat je hebt

“Het leven stopt bij de dood, maar het afscheid hoort ook nog bij het leven”, zegt Marieke. “En een afscheid kan ook mooi zijn.” Haar eerste opbaring, was die van haar eigen grootvader. “Toen opa drie jaar geleden stierf, heeft dat mij geholpen in de beslissing om in de zaak te stappen. Ik wou hem liever zelf opbaren. Maar ik had als verpleegkundige ook wel al ervaring met het brengen van slecht nieuws en in de omgang met verdriet. Als uitvaartverzorger zie je de mensen immers op hun kwetsbaarst. Ik ben altijd blij als ik ze achteraf nog eens terugzie en kan vragen hoe het met hen gaat.”

Met respect

“Als nabestaanden herinneringen ophalen, is dat dikwijls met een lach en een traan. Lachen en wenen zijn emoties die dicht bij elkaar liggen”, zegt Tineke. “Ik merk zelf ook dat ik met het ouder worden gemakkelijker over de dood kan praten.”

“We geven de mensen graag mee dat we de herinneringen aan iemand levendig kunnen houden. Misschien kan zo’n televisieprogramma mensen helpen om anders tegen de dood te leren aankijken. Dat het einde ook iets moois kan zijn, zolang het met respect gebeurt “, besluit Marieke. (Wim Kerkhof)

Rony en Franky Stroo.
Rony en Franky Stroo.© WK

“BLIJVENDE HERINNERING AAN MAMA”


Rony (55) en Franky (47) Stroo namen in juni afscheid van hun moeder Georgette. Hoe het de broers toen verging, zien we maandag ook in de eerste aflevering van ‘Komen te gaan’.

“Mama overleed op 83-jarige leeftijd, drie dagen na haar verjaardag. Ze was al een hele tijd ziek. Om eerlijk te zijn, zag ik dat eerst toch niet zitten, die camera’s in de buurt op zulke intieme momenten. Maar dan begon ik zo te denken dat het misschien een mooie blijvende herinnering aan mama zou zijn. En de camera’s zijn gelukkig altijd netjes op de achtergrond gebleven. De opnames zijn heel sereen verlopen”, zegt Franky.

De broers spraken nog eens af in de ouderlijke woonst in Houtave. “De keukenkalender is hier blijven hangen op 5 november ’17: de dag waarop mama naar het woonzorgcentrum is vertrokken. Ze was al tien jaar weduwe”, vertelt Rony. “Voor de uitvaart hebben we een beroep gedaan op dezelfde mensen die ook papa’s uitvaart hebben geregeld. Joris Depoorter is klant bij mij, en we waren destijds heel tevreden.”


Mooiste kleed

Bij de uitvaart van mama Georgette liep het tijdens de offerande wel even mis met de muziek: in plaats van Willy Sommers, weerklonk er iets anders door de boxen. “Een beetje gênant omdat Willy er op mama’s uitvaart zelf ook bij was. Ik heb hem ooit leren kennen op skivakantie en we zijn goede vrienden”, vertelt Rony nog. “En ja, ik denk wel dat mama hier zelf ook voor zou hebben opengestaan. Ze zou zelfs haar mooiste kleed hebben aangetrokken als ze wist dat ze op de televisie kwam.” Zijn broer Franky glimlacht bij die gedachte.

“Mama had hier elke dag wel volk over de vloer; de koffie stond altijd klaar. Hoewel ze al erg verzwakt was, is ze tot op het laatste moment blijven vechten. Ze heeft nog zes dagen tussen leven en dood gezweefd. Komen te gaan werpt ook een blik achter de schermen bij het uitvaartbedrijf: zo krijgen we mama onder meer ook te zien bij haar verzorging in het mortuarium. En als we de dood hiermee uit de taboesfeer helpen halen, is dat meegenomen”, aldus Franky en Rony Stroo. (WK)


Komen te gaan is vanaf maandag 18 maart te zien op Eén.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier