De buitenlandse stage van Celien Quintens en Jana Philibert, laatstejaarsstudenten vroedkunde aan Hogeschool Vives, werd vanwege de coronacrisis vervroegd afgebroken. In plaats van in de Keniaanse brousse, zitten ze nu thuis in quarantaine. “Onze terugreis hebben we geboekt op safari.”
Celien (20) en Jana (22) hadden in Kenia de tijd van hun leven, maar daar kwam jammer genoeg abrupt een einde aan. Ze zouden er drie maanden meedraaien op het verloskwartier van Bondeni Maternity in Nakuru, een stad in het westen van het land. Corona besliste er anders over.
Slechts zes weken
“Jana en ik hebben het heel goed gesteld in Kenia. Echt een prachtig land, met vriendelijke mensen en prachtige natuur. Helaas hebben we maar een klein deeltje ervan kunnen zien. We werkten zeer veel om zo op het einde van onze stage extra vrije tijd te hebben om op ontdekking te gaan. Maar dit is er dus helaas niet van gekomen”, vertelt Celien vanuit haar quarantaine, thuis in Nieuwmunster.
Grenzen gesloten
“In plaats van drie maanden, werden het slechts zes weken Kenia. Celien en Jana moesten terug omdat de grenzen zouden sluiten. “Sinds 25 maart mag niemand het land nog in of uit. Tien dagen eerder al werd er vanuit Vives aangeraden om terug naar België te komen. Jana en ik waren daardoor in shock want het nieuws kwam zo opeens”, vertelt Celien. De dames konden op de valreep wel nog een safari meepikken. “Maar we hebben daar niet meer ten volle van kunnen genieten. We kregen constant mails van onze leerkrachten dat we zo snel mogelijk moesten terugkeren, en hebben dan maar tijdens de safari onze terugtickets geboekt.”
Geld voor lokale vzw
Celien en Jana konden voor hun vertrek ook nog de cheque overhandigen met het bedrag dat ze thuis hadden ingezameld voor Mama Na Watoto, een vzw die zich richt op kwetsbare groepen in kwetsbare gebieden. “Ze waren hier heel blij mee, maar we zouden normaal ook nog met de organisatie zijn meegegaan naar de brousse. Door onze vervroegde terugkeer is dat er niet meer van gekomen”, aldus Celien. Ondanks alles blikt ze dankbaar terug. “Daar we nagenoeg alles zelf mochten doen, hebben we enorm veel bijgeleerd op stage. Wat ons bij de bevallingen wel opviel, is dat zwangere vrouwen er hun arbeid vooral op zichzelf beleven. De vroedvrouwen helpen wanneer er iets misgaat, maar ondersteuning geven of proberen de pijn te verzachten door middel van massage, dat wordt daar niet gedaan. Jana en ik deden dit wel, en daarvoor kregen we veel dankbaarheid terug.”
Quarantaine thuis
En nu uit voorzorg nog een dikke week thuis in quarantaine: het was voor de vroedvriendinnen een afloop in mineur. “We hebben allebei veel last van heimwee”, aldus Celien. “Het gemis is groot, maar ik probeer Kenia nu een beetje terug te halen door mandazi te maken en creatief te zijn met Afrikaanse stofjes…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier