Zorgpastores Tania Coene van De Lovie krijgt prijs van de Spirituele Zorg

De kapel is en blijft voor Tania Coene een ideale ruimte om echt samen te zijn met haar mensen. Hier is ze samen met Jessica Berquin die recent haar oma verloor en bij Tania een woord van troost kan vinden. (foto MD)
Redactie KW

De Beroepsvereniging voor Zorgpastores reikte de jaarlijkse Prijs van de Spirituele Zorg uit aan Tania Coene, die zich 12 jaar geleden geroepen voelde. Zij is vooral dankbaar dat ze de kans kreeg in De Lovie, waar alle medewerkers inspanningen leveren naar de bewoners en hun familie toe.

Het aantal priesters mindert alsmaar. Toch blijft er zowat overal nood aan spirituele zorg en dat geldt niet alleen voor de christelijke beleving. Tania Coene (53) uit Keiem was 20 jaar ergotherapeut en toen ging ze vier jaar theologie studeren in een academische opleiding aan het seminarie in Brugge. Ook in De Lovie vzw werd het alsmaar moeilijker om voldoende spirituele begeleiding te vinden voor de bewoners, hun familie en de medewerkers. In 2008 werd dan ook beslist om te gaan voor een zorgpastores en Tania mocht al dat jaar beginnen, terwijl ze nog haar opleiding volgde. Het gezin, met twee dochters die inmiddels de deur uit zijn, stond volledig achter haar keuze.

Roeping

Tania Coene is afkomstig uit Oost-Vlaanderen, maar voelde zich direct thuis in de Westhoek. “Toen ik de stap zette om zorgpastores te worden, was ik al actief in de parochie Keiem en dit zowel in de kerk als in de kerkraad”, aldus Tania Coene. “Inmiddels zit ik ook in het team van de parochiale eenheid Sint-Pieter in Diksmuide. Ik ben opgegroeid in een warm nest en heb heel wat christelijke wortels. Het was dan ook niet zo moeilijk om deze stap te zetten.”

“Vooral bij verdriet en rouw kan ik een cruciale rol spelen voor de bewoners”

“Het kan natuurlijk louter een job zijn, maar dat wilde ik niet. Ik wilde vooral beleving en niet alleen anderen zich goed laten voelen. Ook ik wilde er beter van worden. Vroeger waren er aalmoezeniers die veel minder tijd hadden dan ikzelf, die nu dagelijks bezig is met de spirituele zorg van de mensen in De Lovie en dit zowel op het woonpark zelf als in de andere locaties in de Westhoek.”

Eigentijds invullen

“Ik werk graag in team en in De Lovie kan dat natuurlijk. Wat is de zin van het leven en waaraan kan men zich vasthouden, zijn voor de hand liggende vragen die we veel stellen. En gelukkig mag ik de beleving hierbij wel eigentijds invullen. Ik kijk daarbij dan ook vooral naar de noden van de bewoners en hun familie. Vooral bij verdriet en rouw kan ik een cruciale rol spelen bij de aanvaarding en beleving ervan. Voor niemand is zoiets gemakkelijk, maar met heel veel steun en begeleiding kan verdriet toch een plaats krijgen in het leven. Vooral tijdens de boeiende opleiding heb ik hierover heel veel opgestoken. Ik ben vooral blij dat heel veel leken zich geroepen voelen om deze spirituele zorg op zich te nemen. Zelfs wanneer ik dan eens een moeilijker moment heb, kan ik altijd bij collega’s terecht. Ja, het is echt wel een soort roeping.”

Het is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel voor de zorgpastores, want Tania kent ook heel wat vreugdevolle momenten, zoals tijdens de vieringen op zondag. Ook dan leert ze haar mensen beter kennen tijdens de mooiere momenten. Of op het feest van Valentijn, waar het dan vooral gaat over verbondenheid of over verliefd worden en zijn en zelfs over het krijgen van kindjes. De realiteit wordt daarbij dan ook helemaal niet verdreven. “Natuurlijk is het niet altijd makkelijk om de realiteit onder ogen te zien, maar we moeten vooral ook altijd eerlijk blijven tegenover elkaar.”

Goed voelen

“Hoewel de begeleiders onze mensen veel beter kennen in hun doen en laten dan ik, aanvaarden ze wel makkelijker iets van mij, vooral op christelijk vlak. Ik heb natuurlijk wel een ander petje op en dat ziet iedereen hier direct. Ik wil vooral dat zowel bewoners als begeleiders zich goed voelen met wat ik doe. Ook dan voel ik me heel goed in mijn vel. Daarom wilde ik dit graag doen. We hebben een goede samenwerking binnen De Lovie, maar zeker ook met de dekenij. Ik ben echt blij dat ik deze keuze heb kunnen en mogen maken”, besluit Tania, die dankbaar is dat er heel wat vrijwilligers van De Lovie het hart op de juiste plaats hebben. (PC)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier