Ziekenhuis binnen voor nierstenen, naar huis met baby

Pas ontdekken dat je zwanger bent als je op het punt staat om te bevallen. Terwijl je eigenlijk voor nierstenen op de spoedafdeling was beland. Het lijkt iets uit een Amerikaanse realitysoap, maar het overkwam Lovely Dewolf (22) en haar vriend Arno Dereycke (27) uit Kortrijk. “Veel mensen dachten dat het een grap was toen we het nieuws bekend maakten”, zegt de kersverse mama. “Maar hoe onverwacht Maité er ook kwam, ze is héél welkom.”

Het verhaal van Lovely begint op een zondagmorgen. “Ik had heel veel pijn in mijn onderrug”, vertelt ze. “We hadden net gekampeerd in de Ardennen. Dus ik dacht dat het aan die te dunne luchtmatras lag waar ik een paar dagen op had geslapen. Ik probeerde er niet te veel aandacht aan te besteden want ik wilde nog een paar documenten voor mijn herexamens op tijd indienen. Maar toen ik ‘s nachts geen oog dicht deed, besliste ik toch om naar de huisarts te gaan.”

Naar de spoedafdeling

Die huisarts maakte zich aanvankelijk niet te veel zorgen. Hoogstwaarschijnlijk nierstenen, luidde de diagnose en Lovely werd naar huis gestuurd met enkele pijnstillers. “Die werkten in het begin wel. Maar op dinsdag ging het echt niet meer. Ik lag te huilen van de pijn. Mijn huisdokter schreef antibiotica voor maar dat hielp absoluut niet. Op dat moment wisten we echt niet meer wat gedaan. Ik was ervan overtuigd dat ik nierstenen ter grootte van duiveneieren had. Mijn vriend heeft dan voor de zoveelste keer de dokter gebeld. Zij dacht aan nierkolieken en stuurde ons naar de spoedafdeling van AZ Groeninge in Kortrijk.”

In het ziekenhuis aangekomen, kreeg het koppel een vragenlijst onder de neus geduwd en werden er bij Lovely bloed en urinestalen afgenomen. “We hebben daar nog een hele tijd zitten wachten en zelfs nog samen naar het voetbal gekeken. Dat leidde mij een beetje af van de pijn.”

Enkele uren later komt een spoedarts met het blijde nieuws. “Hij kwam vertellen dat ze geen CT-scan konden nemen omdat ik zwanger was. Ze hadden wel nog geen idee hoe lang al. Natuurlijk is dat schrikken. Arno en ik zijn al vier jaar samen en hadden al gepraat over kinderen. Maar dat was altijd iets voor de verre toekomst. Ik moet nog minstens een jaar studeren, we wilden eerst een huis, financiële stabiliteit en gewoon nog een paar jaar van elkaar kunnen genieten. De spoedarts had het toen ook al over de zwangerschap beëindigen. Maar ik wilde eigenlijk gewoon eerst van die nierstenen af voor ik daarover begon na te denken.”

“Beetje te veel in een keer”

Er werd dan ook eerst een echo voor de nieren van Lovely genomen, maar daarop was niets te zien. Omdat haar nieren wel gestuwd lagen, dachten de dokters aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. “Op de duur drong het allemaal niet meer zo goed door. Het was een beetje te veel in een keer. Ik wist dankzij mijn opleiding orthopedagogie gelukkig wel waar de dokters het over hadden.”

De volgende stop was een neuroloog. “Maar voor die goed en wel aan zijn onderzoek kon beginnen, merkte hij op dat ik bloed verloor. Ik werd dus in een rolstoel naar de wachtkamer van de gynaecoloog gebracht. Daar hebben we niet zo lang moeten wachten, maar het leek een eeuwigheid. Ik herinner mij vooral dat ik heel erg moest plassen en dat Arno bleef herhalen dat dat straks wel zou kunnen. De gynaecoloog stelde onmiddellijk vast dat ik aan het bevallen was. Maar tegen die tijd kon ik alleen maar denken: ik ga hier alles onder plassen.”

“Ik was ervan overtuigd dat ik nierstenen ter grootte van duiveneieren had”

Om 23 uur werd Lovely naar de verloskamer gebracht waar ze op 8 augustus om 00:37 uur beviel van een kerngezonde dochter 2.960 gram zwaar en 48 centimeter lang. Maité werd een maand te vroeg geboren en moest dus nog een tiental dagen in het ziekenhuis blijven.

“Ik vreesde vooral een preek”

“Eens ik terug op de kamer lag en alles kon laten bezinken, heb ik me wel even schuldig gevoeld. Ik zit in een studentenclub en ga dus geregeld naar feestjes en drink graag een pintje. Roken doe ik gelukkig niet. Maar veel tijd om daarbij stil te staan, had ik niet. We moesten onze families inlichten en daar was ik best wel bang voor. Wat zouden de reacties zijn? Ik vreesde vooral een preek. Ik heb eerst mijn papa gebeld. Hij dacht nog altijd dat het om nierstenen ging. Toen ik hem vertelde dat de oorzaak van de pijn toch iets anders was, bleef hij maar herhalen: dat kan toch niet? Maar uiteindelijk was hij erg blij met zijn kleinkind.”

De rest van de familie en vrienden reageerde gelukkig ook heel positief. “De grootste zorg van mijn familie was wie er meter en peter zou worden”, lacht Lovely. “Uiteindelijk zijn we gegaan voor twee peters. De broer van Arno en mijn broer. Of we haar zullen laten dopen, weten we nog niet. We hebben op korte termijn zoveel beslissingen moeten nemen dat we dat nog even uitstellen.”

“De gynaecoloog stelde onmiddellijk vast dat ik aan het bevallen was”

Daar horen ook een paar moeilijke beslissingen bij. “Aftreden als preses van mijn studentenclub was heel hard voor mij. Ik ben al vier jaar actief in het bestuur en heb echt alles gegeven voor de club. Eind vorig schooljaar werd ik verkozen tot preses. Maar helaas valt dat niet te combineren met mama zijn. Ik blijf wel actief binnen de club. Ik ga de geldzaken regelen. Mijn opleiding ga ik trouwens ook afmaken.”

“Alle kinderopvang zit vol”

Of dat zou lukken, was eerst niet zeker. “Ik ben al weken elke kinderopvang in Kortrijk aan het opbellen. Maar alles zit vol tot halfweg 2019. Ik ben dan met tranen in de ogen naar de directrice van Hogeschool Vives geweest en heb alles uitgelegd. Gelukkig steunt de school mij enorm. Als ik echt geen opvang vind, mag ik Maité zelfs meenemen naar school en haar te slapen leggen in het bureau van de directrice. Vrienden hebben trouwens al aangeboden om hun lessen te brossen en te komen babysitten zodat ik naar de les kan. Maar dat kan ook zijn omdat ze geen zin hebben om naar de les te gaan”, grapt Lovely.

Ook voor papa Arno was het even schrikken. “Hij pakt haar nog altijd op alsof ze van porselein is – hij kent echt niks van baby’s”, glimlacht Lovely. “Maar hij doet heel erg zijn best en leert snel bij. Maité is voor ons een onverwacht mirakel maar ze is welkom en we gaan er met de steun van familie en vrienden alles aan doen om haar te geven wat ze nodig heeft”, besluit Lovely.

(Annelies Nollet)