Zedelgem rouwt om overleden schepen: “Geert was bescheiden, en dat maakte hem zo groots”

Schepen Geert Verhegge (61) is in de nacht van zaterdag op zondag gestorven na een moedige, maar oneerlijke strijd tegen kanker. De Veldegemnaar werd twee maanden geleden nog benoemd tot schepen van jeugd, sport en cultuur. Hij ging er met volle moed tegenaan. Maar het mocht niet zijn. “Geert was een man uit de duizend”, zegt zijn echtgenote Sabine.

“Ik ga er weer vol tegenaan, maar de dag waarop het niet meer lukt omdat de kanker mij te veel parten speelt, stop ik meteen. (…) In augustus vorig jaar kreeg ik op reis last van hevige buikpijn. Terug thuis werd een gezwel in mijn darmen vastgesteld. Het goede nieuws is dat het gezwel helemaal verwijderd kon worden, het slechte nieuws is dat er uitzaaiingen zijn naar de lever. Die kunnen niet weggehaald worden, maar ze kunnen wél onder controle gehouden worden. Daarom krijg ik elke twee weken chemotherapie. De professor die mijn dossier opvolgt, heeft mij gezegd dat hij patiënten heeft die zo al meer dan tien jaar leven. Ik ben dus hoopvol en positief. Maar honderd jaar zal ik niet worden”, vertelde Geert Verhegge op 18 juni nog in deze krant.

De Veldegemnaar nam het schepenambt op na het ontslag van Dirk Verhaeghe en hoopte om nog 3,5 jaar volle gas te geven op zijn domeinen jeugd, sport en cultuur. Maar de vreselijke rotziekte kreeg hem veel sneller klein dan gedacht. Iedereen werd in snelheid gepakt, niet in het minst Geert zelf. “Geert was al een zestal weken niet goed. We zijn in de grote congé nog op reis geweest naar Spanje, maar ook daar was hij niet goed. Hij heeft nooit geklaagd, maar wij zagen dat het niet oké was”, begint zijn echtgenote Sabine. “We hadden twee weken geleden beslist om Geert naar het ziekenhuis te brengen met het idee dat hij daar wat kon aansterken. Maar vorige week dinsdag (31 augustus, red.) kreeg ik telefoon van hem. Hij zei dat het echt niet goed was. Toen wist ik meteen dat het serieus was, want die woorden had hij nog nooit uitgesproken. Altijd zei hij ça va als we vroegen hoe het met hem ging. Ik heb alles laten vallen ik was aan het werk in Devaux – en heb hem naar huis gehaald. De dokter zei dat hij nog één tot twee weken te leven had, als er geen leverfalen zou zijn. Maar dat is dus gebeurd. In de nacht van zaterdag op zondag is Geert gestorven, om kwart voor één. Ik was net even naar het toilet geweest en Charlotte was bij hem gebleven. In bed zei ik nog enkele lieve woorden, maar ook dat hij mocht gaan als hij dat wou. Toen is hij gestorven. Geert heeft keihard gevochten tegen de kanker, zelfs tot op de allerlaatste momenten. Maar het mocht niet zijn. Geert was een fantastische en oprechte man. Als hij iemand kon helpen, deed hij dat. Nooit zei hij neen. Hij was een man uit de duizend. Ik kon mij echt waar geen betere echtgenoot wensen.”

“Toen papa zijn diagnose kreeg, dachten we dat hij nog twee tot vijf jaar bij ons ging zijn. Uiteindelijk is het maar een jaar geweest. De laatste scans en bloedresultaten waren nochtans goed. Al was het niet zichtbaar in die resultaten, toch zat de kanker te woekeren en de voorbije weken ging het snel”, vertellen dochters Marlotte, Charlotte en Liselotte. “Het is een troost dat we een jaar lang afscheid konden nemen en dat we nog alles tegen elkaar hebben gezegd, wat we wilden zeggen. Mama heeft ons bij manier van spreken nog de les gespeld kort voor ze stierf (glimlach), papa vroeg gewoon alsjeblief, blijf overeenkomen met elkaar. Dat vond hij enorm belangrijk.”

Geen grote verlangens

“We vroegen papa een jaar geleden wat hij nog allemaal wou doen, maar hij had geen grote verlangens meer. Hij antwoordde dat hij alles gedaan had wat hij wou doen. Hij had het wel moeilijk met het feit dat hij zoveel mooie dingen moest achterlaten. Hij was ondanks de tegenslagen in zijn leven erg dankbaar. Zijn kleinkinderen waren zijn oogappels Als hij Amélie en Louis zag, lichtten zijn ogen op.”

Papa was, ondanks de tegenslagen in zijn leven, erg dankbaar – Dochters Liselotte, Charlotte, Marlotte

Geert was voorzitter van de Veldegemse Koninklijke Harmonie Kunst na Arbeid. Ook daar zijn ze in diepe rouw. “Het moest een feestjaar worden. Onze harmonie bestaat 75 jaar en Geert was tien jaar voorzitter. Maar het heeft jammer genoeg niet mogen zijn”, zegt secretaris Stefaan Pysson namens het bestuur. “Geert was een fantastische voorzitter. We konden altijd op hem rekenen. Hij was heel bescheiden en hield zich het liefst op de achtergrond. Als er bijvoorbeeld een groepsfoto werd genomen op een feest van de harmonie stond Geert steevast op de laatste rij, nooit vooraan.”

“Toen we hem tien jaar geleden bij Geert thuis gingen vragen of hij onze voorzitter wou worden, heeft hij dat met veel plezier aanvaard. Maar het was altijd zijn bedoeling om zich achter de schermen in te zetten en nooit een uniform te dragen. Echter, door onze hartelijke ontvangst en de onmiddellijke warme vriendschap die ontstond met iedereen, heeft hij veel meer gedaan dan hij zich initieel had voorgenomen. We lieten een uniform maken voor onze Geert en hij leerde zelfs trommelen zodat hij met ons mee kon op uitstappen.” (lach)

Ook achter de schermen was Geert van onschatbare waarde voor de harmonie. “Wat wij niet konden, maakte hij mogelijk. Zelfs op zijn sterfbed heeft hij nog van alles geregeld voor ons. Geert was een heel warme man en zijn bescheidenheid maakte hem o zo groots. We zullen hem zo hard missen.”

Mooi eerherstel

Geert Verhegge was vorige legislatuur schepen en sinds twee maanden was hij dat weer. De Veldegemnaar stond bekend als een politicus met visie, doorzicht en een analytische kijk. Hij keek naar de gemeente met een ondernemersblik en was recht door zee. Hij durfde zeggen waar het op stond, wat niet steeds in dank afgenomen werd. “Geert was een man van zijn woord. Correct en eerlijk. Jammer dat hij na de verkiezingen bedrogen werd. Dat hij nu het schepenambt terug kon opnemen, was een mooi eerherstel”, klinkt het bij enkele intimi uit die omgeving. “Geert had oog voor de minstbedeelden in de maatschappij en voor sociale tewerkstelling. Hij gaf mensen steeds kansen en herkansingen. Geert heeft veel gewerkt, dag en nacht zelfs, maar maakte steeds tijd voor wie hem nodig had. Hij stond klaar met raad en daad voor verenigingen en voor de jeugd in het bijzonder. Hij was ook zeer vrijgevig met sponsoring voor verenigingen en goede doelen. Al liep hij daar niet mee te koop. Doen wat je moet doen, was voldoende voor hem.”