Yves Werbrouck uit Roeselare schopte het van opsteller tot rechter

"Ik ben wellicht een atypische man want ik ga graag shoppen met mijn echtgenote." © Stefaan Beel
Peter Soete

Deze zomer legde Yves Werbrouck de eed af als raadsheer in het Arbeidshof in Gent, rechtsprekend in graad van beroep tegen de vonnissen van de arbeidsrechtbanken in de provincies Oost- en West-Vlaanderen. Bepaald indrukwekkend voor iemand die zijn professionele carrière begon als opsteller in het BTW-kantoor van Schaarbeek.

Je kreeg maar laat interesse voor de rechtspraak want je begon pas op je 23ste rechten te studeren?

Yves Werbrouck: “Eigenlijk niet want mijn mama werkte op het kantoor van meester Arnold Vantyghem en als ze dan verhalen vertelde van op het advocatenkantoor hing ik aan haar lippen. Vanaf mijn scholierentijd had ik zeker interesse voor recht en justitie.”

En toch kies je op 18-jarige leeftijd iets helemaal anders?

“Ik wist niet goed wat ik zou studeren na het middelbaar. Mijn ouders beschouwden zich als gewone werkmensen – vader was chauffeur van wasserij De Vierweg en moeder bediende – en om aan de universiteit te studeren, was er een beetje koudwatervrees. Ik studeerde dan eerst voor regent LO in Brugge maar ik wist eigenlijk al onmiddellijk dat dit niet mijn ding was. En dan begon ik staatsexamens mee te doen.”

Want een job bij de overheid is voor het leven.

“Ja, zo is het (lacht). Mijn oudere broer werkte al bij de overheid en mijn vader spoorde me aan om aan ieder stads- en overheidsexamen deel te nemen. En zo gebeurde het dat ik als opsteller begon in het BTW-kantoor van Schaarbeek. Ik deed die job graag, het was een fantastische ervaring. Echt waar, enkel de treinreis heen en terug stoorde mij.”

Maar je wilde vooruit?

“Ik kreeg de kans om bij de BTW interne opleidingen te volgen en kwam daar in contact met het vak recht. Dat boeide mij. Na mijn tijdelijke job bij de overheid kon ik aan de slag als verzekeringsagent in Lichtervelde bij PS-vezekeringen (later P&V-zekeringen, red.). Ik was ondertussen gehuwd en we woonden in Roeselare. In het Vormingsinstituut volgde ik een makelaaropleiding en ik kreeg daar ook een cursus burgerlijk recht. Ik was meteen verkocht ! Zelfs in die mate dat ik na een gesprek met mijn echtgenote op 23-jarige leeftijd rechten begon te studeren in Gent.”

Niet zo evident voor een gehuwde man met een echtgenote die ook nog studeerde?

“Inderdaad, en er moest brood op tafel komen, hé. Twee weken voor het academiejaar had ik een onderhoud met een mevrouw van de sociale dienst van de universiteit. Ik kon een studiebeurs krijgen en ze verwees me ook door naar de jobdienst waar ik als student kleine jobs kon doen.”

En je werd student?

“In oktober 1985 ben ik gestart als student in de Rechten. We hebben ons huurappartement in de Mariastraat opgezegd, onze wagen en meubelen verkocht en hebben een studentenflat van de universiteit Gent gehuurd.”

Dat moet toch geen vetpot geweest zijn?

“We leefden in die periode zwaar onder de armoedegrens. Ik was 23 en mijn vrouw 20. Als je jong bent, heb je ook minder nodig. Maar vooral, we hadden perspectief op beterschap. We wisten dat dit een tijdelijke situatie was.”

Eens afgestudeerd werd je advocaat aan de balie in Kortrijk.

“Ik mocht stage doen in het kantoor van Achille De Gryse, Luc Van Dorpe, Christian Deleu en Charles Vanhaesebrouck.. Vooral Luc Van Dorpe heeft me terdege opgeleid in het beroep van advocaat. Hij stak echt tijd in mij en nam iedere vrijdagnamiddag met mij de dossiers door die ik had afgewerkt en die ik aan het voorbereiden was. Ik herinner mij mijn allereerste pleidooi. Dat was een zaak voor het Hof van Beroep in Gent. Meester Van Dorpe was mee en stond vlak achter mij maar zweeg.”

Maar na iets meer dan een jaar verliet je dat gereputeerde kantoor en begon je een eenmanszaak?

“Ja, René Degryse van het ABVV contacteerde mij en vroeg mij om de vakbondsdossiers te behartigen. Dat was natuurlijk een zeker inkomen maar dit paste niet zo goed bij het publiek van het kantoor in Kortrijk. Ik heb mijn mentoren met heel veel spijt in het hart gezegd dat ik hen zou verlaten. En ik vestigde mijn kantoor in de voorplatse van ons huis in Beveren en hing een koperen plaat aan de buitenmuur. Het was een geschenk van mijn vader die het gekocht had van zijn drinkgeld. (lacht)”

Maar na 13 jaar als advocaat was het opnieuw tijd voor iets anders?

“In 2004 las ik dat professor Willy van Eeckhoutte in Gent een assistent en doctoraatsstudent zocht. Ik werd geselecteerd en kreeg de job. Dit hield echter wel in dat ik mijn advocatenpraktijk moest stopzetten want ik zou me 100 procent concentreren op mijn werk aan de universiteit. Ik bouwde dus alles af tot ik op een bepaalde dag een telefoontje kreeg. Enkel de rector moest nog zijn handtekening plaatsen onder mijn aanstelling maar dat gebeurde niet. Er moet iemand bezwaar hebben gemaakt. Ik heb nooit geweten wie.”

Maar je zat wel in zak en as?

“Ik heb een week verdwaasd rondgelopen. Tot mijn vrouw me meenam naar het stadscentrum om te winkelen. Daar ontmoette ik Carl De Keukelaere en zijn vrouw Annick Duyck. Ik kende Carl van in de gemeenteraad waar ik als SP.A-gemeenteraadslid zetelde. Hij was onder de indruk van mijn verhaal en ‘s avonds stond hij opeens aan mijn deur. Of ik niet bij hem en Annick op kantoor wilde werken ? En zo kwam een SP.A-raadslid bij een CD&V-schepen in hetzelfde advocatenkantoor. Dat verhaal heeft toen zelfs De Weekbode gehaald !”

Maar de andere kant van de balie lonkte?

“Op een bepaald ogenblik had ik voor mezelf uitgemaakt dat de magistratuur me ook zou liggen. In 2006 slaagde ik in mijn examens om toegang te krijgen tot de magistratuur en in 2007 werd ik substituut-arbeidsauditeur benoemd in Brugge. In 2013 werd ik rechter benoemd in de Arbeidsrechtbank Kortrijk-Ieper-Veurne en vanaf deze zomer ben ik Raadsheer in het Arbeidshof in Gent.”

De juiste partijkaart, beweren kwatongen.

“Pertinent onjuist ! Ik heb zelfs al sinds 2006 geen partijkaart meer. De selectie van rechters gebeurt volledig politiek neutraal. De benoemingscommissie van de Hoge Raad voor Justitie in Brussel bestaat uit veertien personen en beslist volledig autonoom en na een grondige doorlichting wie aangesteld wordt als magistraat. En of de kandidaat nu een socialist of liberaal is, dat maakt hen geen moer uit, ze weten dat zelfs niet.”

Ik heb geluk gehad dat alles op het juiste ogenblik op zijn plaats viel

Wat doen dergelijke benoemingen met een mens?

“Dat geeft een mooi gevoel van voldoening, ik moet daar niet flauw over doen. Zeker in 2013 toen ik als rechter werd aangesteld. En die aanstelling tot Raadsheer in het Arbeidshof is de kers op de taart. Ik heb altijd een gezonde ambitie gehad en ik heb geluk gehad dat alles op het juiste ogenblik op zijn plaats viel.”

Is recht spreken moeilijk?

“Als rechter moet je altijd bewust zijn dat je beslissingen een invloed hebben op het leven van de mensen die voor je staan. En of het nu om grote of kleine financiële bedragen gaat, er is altijd iemand die zich niet gelukkig voelt met een uitspraak.”

Yves Werbrouck.
Yves Werbrouck.© Stefaan Beel

Zeker op beroepsniveau zijn uitspraken nog belangrijker?

“Belangrijker zou ik niet meteen zeggen maar er zijn wel minder mogelijkheden om dat arrest aan te vechten. Het is een eindstation en daar ben ik me heel goed van bewust.”

Hoe kan dit dan?

“Er is in de eerste plaats de regelgeving en de bestaande rechtspraak. Dat is de technische kant van de zaak: bijvoorbeeld wie kan zijn gelijk bewijzen. Daarnaast spelen de feitelijke gegevens in het dossier een bepalende rol. ‘Ik heb gezegd’ telt niet, de bewijsstukken in het dossier moeten spreken.”

Het is toch niet altijd zonneklaar?

“Het gebeurt inderdaad dat het soms op het randje is. Dan moet ik oordelen in eer en geweten. Ik heb nog twee mensen voor mij gehad die bij hun standpunt bleven. Ik keek hen recht in de ogen aan en zei hen dat één van de twee staalhard aan het liegen was. Geen van beiden verpinkte. En dan moet je toch recht spreken, hé! Op dergelijke momenten moet de wetgeving je leidraad zijn.”

Heeft men nog nooit geprobeerd om een bepaalde uitspraak te bekomen?

“Nooit ! Ik zou dit nooit laten gebeuren ook. Iedereen wil toch een magistraat die onbevangen en onpartijdig luistert en oordeelt ?”

Tips van Yves

Lekker eten

“Ik doe dat zeer graag, zowel een etentje in een gewoon restaurant of een frituur als gastronomische verwennerij. Alhoewel ik niet zo vaak gastronomische restaurants bezoek. Ik hou wel van De Ooievaar en dat komt door mijn ouders. Zij aten daar graag en ik eigenlijk ook. Toen ik tot rechter werd benoemd, heb ik dat met familie en vrienden in De Ooievaar gevierd. Toen ik deze zomer raadsheer werd benoemd, was dat op een dinsdag en was De Ooievaar gesloten. Dan hebben we De Witte Merel ontdekt en dat was ook een zeer aangename ervaring. Maar evenzeer gaan mijn dochter en ik eens Fish and Chips eten in de Koornbloem. Dat smaakt ook top.”

Leuk shoppen

“Ik ben wellicht een atypische man maar ik vind het leuk om met mijn vrouw door de winkelstraten te wandelen en naar etalages te kijken en ook te shoppen. Ik ga op zaterdag zelfs graag naar Delhaize. De ‘rode’ Delhaize in de Westlaan omdat mijn roots in de nabijgelegen Walkurenstraat liggen.”

“Ik koop ook graag mooie kledij: ik ga graag werken in pak en das, ik vind dat helemaal geen last. Toen ik de eed aflegde als raadsheer, droeg ik een nieuw wit hemd met manchetknopen waarop een weegschaal stond afgebeeld. Symbolisch inderdaad, maar gepaste kledij vind ik ook een teken dat ik mijn ambt respecteer.”

Op reis

“Neen, niet voor mij. De enige manier om me langere tijd van huis te krijgen, is een reis naar Groot-Brittannië inlassen. Ik ben echt verslingerd aan dat land.”

“In de rechtbank is men zeer gelukkig met het feit dat ik niet graag op reis ga. In de zomermaanden ben ik altijd beschikbaar want ik blijf toch meestal thuis. Wel staat er nu en dan een stedentrip op het programma maar dat duurt slechts een paar dagen.”

Mooie plekjes

“In Roeselare hou ik van het stadspark maar ook van ons stadscentrum. Ik ben een echte stadsmens en ik vind dat wij een zeer mooi centrum hebben: niet alleen de belangrijkste winkelstraten maar ook De Munt kunnen mij echt bekoren.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier