Op het einde van vorige eeuw vormden T1 Yvan Bellaert en afgevaardigde Urbain Vanhaecke ruim twaalf jaar een onafscheidelijk duo. We brachten hen opnieuw samen voor een retro-interview, pal op de toenmalige akker.
Yvan Bellaert haalt diep adem en steekt van wal: “De identiteit van een ploeg is gebaseerd op bestuur, supporters en manier van voetballen. Het Galgeveld vertolkte een enorme rol in de uitbouw tot een niet in te nemen vesting. Spelers voelden de hete adem van de supporters in hun nek. Zelf beleefde ik de gouden periode in derde provinciale met pakweg vijf nacompetities, ook enkele seizoenen in de onderste gelederen, en een heel kritische aanhang. Wonnen we met 3-0, dan nog stelden ze mijn aanpak in vraag. Maar langs de andere kant toonden die fans zich loyaal: ze steunden ons zowel thuis als op verplaatsing. En ja, ze durfden het veld bestormen als ze dachten dat hun team onrecht werd aangedaan.”
Parallellogram
“Het hobbelige veld vereiste een functionele droge techniek. Balcontrole gevolgd door een gemeten center, daar kwam het op aan. In de voorbereiding trainden we vijf keer per week en haspelden we ook nog een match af. Niemand bleef afwezig, hoe ongelooflijk het ook mag klinken. Bovendien beschikte ik over een zeer slimme spelersgroep. Af en toe moest ik enkele ongeleide projectielen bijsturen en ook de aandacht van de referee afleiden als er eentje van mijn jongens dreigde rood te incasseren. De beide dug-outs bevonden zich op pakweg 20 meter van elkaar verwijderd. Als een bezoekende coach te veel uit zijn bol ging, wees ik naar onze supporters en vroeg mijn collega of hij veilig thuis wilde geraken. Het was direct stil.”
“In die tijd gingen de meeste ploegen uit van het systeem 3-5-2. Wij zetten daar een 3-6-1 tegenover op onze smalle akker. In balbezit moesten er drie oprukken. De opponenten wisten geen raad met die tactische bezetting. Op training dacht ik niet meer te kunnen tellen als ik hoedjes plaatste. Uiteindelijk vond ik de oorzaak: het veld lag niet in een rechthoek maar in een parellellogram. De ene doellijn bleek beduidend langer dan de andere.”
“Urbain Vanhaecke is nu voorzitter op het schitterende complex Overleie. Ik ben blij dat hij de moeite deed om naar hier te komen en mij nog eens te zien.”
Urbain Vanhaecke gaf ons nog een mooie anekdote mee: “Aan de verkaveling op het Galgeveld werden de straatnamen Freddy De Meyerestraat, Omer De Grevestraat en René Strobbestraat toegekend. Dit waren de voormalige voorzitters van KFC Sint-Joris Sportief. Zelf ben ik de vierde in rij.” (JPV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier