Wim Vandamme uit Roeselare over zijn passie voor gitaren en zijn muziekwinkel Alla Breve

Wim Vandamme (rechts) en zoon Vic in zijn muziekzaak Alla Breve. (foto SB) © Stefaan Beel
Redactie KW

Bijna 40 jaar geleden kreeg Wim Vandamme (53) zijn allereerste gitaar in handen. De muziekmicrobe liet hem niet meer los en precies 20 jaar geleden nam hij muziekwinkel Alla Breve over waardoor hij van zijn passie zijn beroep kon maken.

Geboren en getogen in de Roeselaarse Godelieveparochie, ontdekte Wim Vandamme (53) als tiener de liefde voor muziek.

“Er waren wel enkele familieleden die muziek speelden maar het is niet zo dat het in de genen zat”, vertelt Wim, die 30 jaar getrouwd is met Fabienne Wullaert.

“In de lagere school ben ik naar de toenmalige muziekschool in de Gasstraat geweest. Ik zat bij de flamboyante leraar Frans Vercruysse, bekend als tekstschrijver van Smout, vet, espe en spek. Na enkele jaren ben ik daarmee gestopt want ik was gebuisd en moest het jaar overdoen. Als 14-jarige kreeg ik mijn eerste gitaar en leerde op de jeugdmuziekschool enkele akkoorden. De klassieke opleiding was niet aan mij besteed”, lacht Wim.

“Samen met mijn maten wilde ik in de garage harde rockmuziek spelen. Terwijl iedereen fan was van The Stones en The Beatles, keek ik enorm op naar The Kinks. New Wave en Punk waren toen ook in. Ik was zot van de Sex Pistols en deed wat ervaring op bij enkele coverbandjes.”

Jarenlang was Wim, die geen partituur kan lezen maar louter vanuit de buik speelt, de gitarist van Kassa 17, het bandje van Arnold Sercu, dat eigen Nederlandstalige nummers bracht en waarmee ze de Radio2-prijs van Westtalent wonnen.

“Onder andere de Caféchantant-groep ‘Het Zingend Schip’, ‘The Spirits of Saint Louis’, ‘The Sunflowercase’ , ‘The Amazing Beerhunters’, ‘de Chicons’ en ‘De Wilfrieds’ passeerden mijn revue. Ik maakte tien jaar deel uit van het jazzbandje ‘Salade de Fruits’ om dan uiteindelijk te landen bij ‘Bonjour Eddy’, een jazzkwartet met zangerbassist Eddy Roelens. We delen af en toe het podium met Koen De Cauter.”

Wim voelt zich eigenlijk in alle genres thuis maar dit is echt de stijl die hem het meeste voldoening schenkt. Wij spelen muziek uit de jaren 30 en 40 in de sfeer van de befaamde gitarist Django Reinhardt. Ik ben enorm gepassioneerd door hem. Ik speel trouwens op een Selmer-gitaar uit 1949, hetzelfde type waar Django ook op tokkelde. Een uniek exemplaar dat ik in Engeland op de kop heb getikt.”

Carrièreswitch

Als je Alla Breve binnenstapt, waait de geur van mahonie en ambachtelijke gedrevenheid je tegemoet.

“Deze Roeselaarse winkel is al heel lang een begrip in de streek”, zegt Wim. “In de jaren 50 was er al muziekwinkel Vergote. Oorspronkelijk bestond die uit twee vestigingen. Schuin tegenover de Paterskerk, waar je nu La Escalera vindt, verkocht mevrouw Vergote violen en gitaren. De piano’s van haar man stonden op de huidige locatie in de Sint-Alfonsusstraat. Pianostemmer Roland Laperre nam de zaak eind de jaren 80 over en daarna was het de beurt aan Jan Desramaults, die de naam veranderde in Alla Breve, een Italiaanse muziekterm. In september 2000 kwam ik aan het roer.”

“Als ik dat instrument piekfijn in orde met een mooie klank terug kan bezorgen, ben ik zot content”

Wim heeft bouwkunde gestudeerd en combineerde voorheen jarenlang zijn gitaar met een job in de bouwsector. “Die overname was natuurlijk een serieuze carrièreswitch maar voor mij vooral een opportuniteit. Ik was 33 jaar en blij dat ik een leuke bestaande winkel kon overnemen. Het was ‘nu of nooit’.”

“De commerce is in die 20 jaar veel veranderd en het is altijd een uitdaging gebleken om mee te blijven met de tijd. De concurrentie met het internet is natuurlijk niet evident maar voor mij blijft het contact met de klant essentieel. Het herstellen en verkopen van instrumenten maken mijn job supergevarieerd en enorm boeiend. Af en toe ontdek ik hier ook mensen met een fantastisch talent. Als een jong kereltje binnenkomt, zijn eerste gitaar vastneemt en er komt al wat muziek uit, weet je onmiddellijk dat hij het in zich heeft.”

“Het is leuk om een oude gitaar, die op zolder lag, te mogen restaureren. Als ik dat instrument dan piekfijn in orde met een mooie klank terug kan bezorgen, ben ik zot content. Dat is waar het voor mij allemaal om draait. Als ik op deze manier nog enkele jaren verder mag doen, ben ik dik tevreden.” Toch heeft Wim de stille hoop dat er misschien iemand van zijn nageslacht in zijn voetsporen zal treden.

Vioolbouwer

Vik Vandamme (23), jongste zoon van Wim, heeft de passie voor instrumenten geërfd. Na een opleiding tot vioolbouwer daagde hij zichzelf uit met een uniek project. “In oktober vorig jaar begon ik met het bouwen van twee violen, één altviool en één cello uit ruwe blokken hout, gebaseerd op de modellen van Stradivarius. Het unieke is dat elk achterblad, de zijkanten en de krul gemaakt zijn uit dezelfde esdoorn. Alle voorbladen uit vurenhout komen ook uit dezelfde boom. Hierdoor zijn de vier instrumenten net zoals broers en zussen, rechtstreeks met elkaar verbonden. Als de instrumenten helemaal af zijn, wordt er een concert gegeven door professionele muzikanten die de klank en samenhorigheid van het kwartet zullen demonstreren aan het publiek.” Zijn project kun je volgen op instagram@violins.vandamme. (KK)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier