Wim en Mieke in Florida, USA: "We hebben geen tijd om België te missen"

Peter Soete

26 augustus 2016, 04:00 Bijgewerkt op: 26 november 2020, 20:18

De middagzon laat het water van de Manateerivier schitteren als een diamanten ketting. Plezierbootjes varen af en aan terwijl we in de tuin van Palmetto Riverside Bed & Breakfast genieten van een glas huischampagne. Mieke Delesie en Wim Lippens lachen hartelijk wanneer we hen vertellen dat dit plekje in Florida net iets warmer en wellicht ook mooier is dan de omgeving van Tielt die ze zeven jaar geleden verlieten

Wim Lippens (43) en Mieke Delesie (42) hadden een zaak in import en export van textiel, tot het gezin besliste om naar Florida te verhuizen. Nu wonen ze met hun dochters Manon (16) en Maxence (14) in Palmetto, een klein stadje onder Tampa aan de westkust van Florida.

Verhuizen van Tielt naar Palmetto was geen ondoordachte beslissing?

Wim: “Helemaal niet. Ik had als uitwisselingsstudent een tijd in Bradenton in Florida bij een gastgezin gewoond. En de droom om in Florida een zaak te beginnen en er te wonen, bleef ik koesteren. In 2008 kochten Mieke en ik een historisch huis aan de rivier Manatee in Palmetto Florida, een jaar later verhuisden we en startten we met Palmetto Riverside Bed & Breakfast.”

Jullie wonen nu in een huis van historisch belang voor de Amerikanen?

Mieke: “Het huis werd gebouwd in 1913 door de oudste zoon van Samuel Lamb, de stichter van het stadje Palmetto. In Europa is een huis uit 1913 misschien niet zo speciaal, maar hier wel. We hebben dan ook alle houtwerk en de originele houten vloeren hersteld en bewaard en onze bezoekers waarderen dat enorm.”

Jullie zijn hier al zeven jaar. Zijn jullie al volledig aangepast aan de ‘American way of life’ ?

Mieke: “We hebben daar eigenlijk niet veel problemen mee gehad. Het is hard werken maar Amerikanen houden wel van mensen die de handen uit de mouwen steken. We zijn gestart met vier kamers in de B&B. Zelf sliepen en woonden we in twee kamers van het huis. Er was een kamer voor Wim en ik en een kamer voor onze dochters Manon en Maxence. In 2011 hebben we een trouwzaal bijgebouwd en ook een huis voor ons gezin. Dat was wel nodig, want we hadden toch wel een privéstekje nodig, zeker met twee opgroeiende dochters.”

Hoe verliep de overgang voor Manon en Maxence?

Wim: “Voor hen was de verhuizing toch flink wennen, vooral omwille van de taal. Ze waren pas 6 en 8 jaar en kenden bijna geen Engels toen we hier aankwamen. Ze werden echter onmiddellijk perfect opgenomen in hun nieuwe school en amper een half jaar later spraken ze alletwee al redelijk vlot Engels. Nu, vijf jaar verder, kunnen de Amerikanen zelfs niet meer horen dat Engels hun tweede taal is. Ze spreken met een echte Amerikaanse tongval.”

Hebben jullie goede contacten met de buren?

Wim: “We wonen naast een appartementsgebouw met zo’n 15 à 20 flats met allemaal vaste bewoners. Met hen hebben we een zeer goed contact. Onze beste vrienden wonen naast ons aan de andere kant. Ze zijn afkomstig uit Louisiana en hebben ook kinderen, waarmee onze dochters het heel goed kunnen vinden. Toen we hier kwamen wonen, hadden de buren trouwens een volledig boek gemaakt met een fotocollage van alle gezinnen uit de buurt. We werden overal uitgenodigd voor een bezoekje. We werden dus zeer hartelijk verwelkomd en dat gevoel is gebleven.”

De zaak is ondertussen geëvolueerd?

Wim: “Van maandag tot donderdag zijn we een bed & breakfast en ieder weekend huurt een famile het volledige huis af voor een huwelijk. Dat is nog steeds big business in Florida, veel meer dan in België. Men noemt deze streek tussen Tampa en Sarasota zelfs the wedding destination.”

Hoe moeten wij ons dergelijk trouwfeest voorstellen?

Mieke: “De mensen komen in de loop van vrijdag aan en wij overlopen een laatste keer samen het feest. Wij werken samen met bloemisten, muzikanten, dj’s, wedding planners, cateraars en met hotels in Bradenton aan de overkant van de Manatee. We kunnen de gasten zelfs oppikken met een bootje en hen de rivier overvaren tot aan onze aanlegsteiger. De huwelijksplechtigheid vindt altijd plaats in de voortuin. Dat is superromantisch want dat gebeurt tussen de oude bomen, de mooie planten en met zicht op de rivier. Het eigenlijke feest zelf gebeurt in de achtertuin. We hebben er ook een trouwzaal maar het is hier meestal mooi weer en dan gebeurt alles buiten.”

Wim: “Huwelijksfeesten starten hier altijd vroeg. Na de plechtigheid begint het feest meestal om vier uur in de namiddag. Er wordt gedanst, gespeecht, gegeten en heel veel gedronken. (lacht) Daarom zijn alle feesten hier ook afgelopen om tien uur ‘s avonds. Maar het kan dat de grootste feestvierders dan nog een stapke zetten in Bradenton.”

Is het makkelijk om zaken te doen in de VS?

Wim: “Er is veel minder bureaucratie, zeker in Palmetto. De stad en alle diensten luisteren naar de inwoners en handelaars en proberen snel met oplossingen voor de dag te komen.”

Missen jullie België niet?

Mieke: “We hebben eigenlijk geen tijd om België te missen. In juli en augustus sluiten we en dan komen we terug naar België, om vrienden en familie te bezoeken. We zijn aangepast aan de Amerikaanse cultuur en manier van leven maar wij denken nog steeds West-Vlaams.”

Wim: “Amerikanen zijn veel directer. Als het niet goed is, laten ze het meteen merken. Wij gaan even afwachten. Amerikanen verwachten van buitenlanders ook dat ze beter presteren, de lat ligt hoger voor buitenlanders die hier komen wonen. Je hebt geen ruimte om steken te laten vallen. Maar aan de andere kant hebben ze veel respect voor je als het goed gaat.”

De presidentsverkiezingen staan voor de deur: leeft dat bij jullie?

Wim: “Absoluut niet. Wij stemmen trouwens in België. En zelfs hier in Palmetto zijn de mensen daar niet zo mee bezig. De belangrijkste persoon voor de 14.000 inwoners van Palmetto is de burgemeester. En die doet dat uitstekend en zal wellicht ook herverkozen worden. Maar van de presidentsverkiezingen ligt men hier niet wakker.”

Mieke: “Ik hoor vanuit België dat men daar enorm mee bezig is. Dat men vreest voor Trump en men denkt dat Clinton de eerste vrouwelijke president zal worden. Wij hebben er echt geen idee van. Ook al omdat er hier geen stemplicht is.”

Worden jullie oud in Palmetto of in België?

Mieke: “Oei oei, zo’n vraag! Daar hebben we nog niet over nagedacht. We moeten eerst nog heel veel werken en zelf veel reizen vooraleer dat aan de orde is.”