Op zijn tiende wist Wilfried Duyck (49) uit Oostende dat hij gevangen zat in een mannenlichaam. “Ik ging stiekem door de spullen van mijn zussen en toen wist ik dat ik mezelf veel leuker vond als meisje dan als jongen.” Wilfried ondergaat op 31 mei 2021 een geslachtsoperatie om daarna voorgoed als Anke door het leven te gaan.
In België voelen 0,7 procent van de geboren mannen en 0,6 procent van de vrouwen zich meer het andere geslacht. Dat komt neer op ongeveer 30.000 Belgen. Er is echter slechts een klein gedeelte van deze groep die uiteindelijk een geslachtsoperatie ondergaat. Vroeger was er heel veel taboe rond transgenders, maar je hoort het anno 2020 alsmaar vaker. Mannen en vrouwen die met hun gevoelens worstelen. Ze voelen zich helemaal niet thuis in hun lichaam dat ze bij de geboorte kregen. De ondertussen 49-jarige Wilfried ontdekte het op zijn tiende, maar liet nooit iets blijken aan zijn naasten. “Als mijn zussen niet thuis waren, ging ik stiekem door hun spullen. Ik trok dan wel eens kledij van hen aan. Ik voelde me op dat moment veel gelukkiger. Dan wist ik al dat ik veel liever een meisje wou zijn”, vertelt Wilfried. Wilfried is voorlopig nog de officiële naam van Anke, zoals het gekend is in het bevolkingsregister.
Betrapt
Wilfried wist het jarenlang te verbergen voor zijn vrienden en voor zijn familie. “Mijn mama, die ondertussen overleden is, zou het niet goedgekeurd hebben. Ik was haar enige zoon, ik heb nog vier zussen”, gaat Anke zo wordt ze liever genoemd – verder. “Pas twee jaar geleden, op mijn 47ste heb ik het hen vertelt.” Wilfried heeft er altijd relaties met vrouwen op nagehouden. Hij heeft ook een zoon van tien jaar en een dochter van vijftien. “Het aan hen vertellen was het moeilijkste. Maar eigenlijk heb ik het ook niet echt verteld. Ze hebben me betrapt als vrouw en dat was stiekem ook een beetje het plan. Ik had geen flauw idee hoe ik het hen zou moeten vertellen.” De kinderen van Anke reageerden geschrokken. “Met mijn zoon heb ik sindsdien geen contact meer. Ik hoop dat het ooit terug goed komt, ik ben er bijna zeker van. Met mijn dochter verliep het contact in het begin stroef, maar dat is ondertussen helemaal goed gekomen. Ik begrijp ook wel dat mijn kinderen op korte tijd heel wat te verwerken kregen.”
Kracht verloren
Anke werkt in een palettenfabriek, maar denkt eraan om misschien ander werk te zoeken. “Het werk wordt te zwaar. Ik ben heel wat kracht verloren door de hormonen die ik dagelijks moet slikken. Ik ga ook nog steeds als man naar mijn werk, maar iedereen is wel op de hoogte van mijn situatie. Ooit lachte iemand mij daarom uit, maar mijn baas heeft onmiddellijk gereageerd en die man op zijn plaats gezet. Daar ben ik hem wel dankbaar voor.”
In het begin moest ik een pruik dragen om er een beetje als vrouw uit te zien
De eerste keer dat ze haar dokter liet weten dat ze vrouw wou worden dateert van dik een jaar geleden. “Mijn huisdokter heeft me meteen doorverwezen naar een gespecialiseerde arts. Ik heb heel wat gesprekken moeten ondergaan, zowel met mijn dokter als met een psychiater. Maar ik was zeker: ik wou vrouw worden. Pas na verschillende gesprekken kreeg ik die hormonen voorgeschreven. Die moeten mijn stem wat verzachten en de groei van mijn lichaamshaar verminderen. Ik moet me ondertussen al veel minder scheren”, lacht ze. “Vroeger moest ik siliconen borsten gebruiken om er iets meer als vrouw uit te zien, maar ook dat hoeft niet meer. Ik heb ondertussen borsten gekregen, door de hormonen. Ook mijn haar is nu mijn eigen haar, terwijl ik in het begin een pruik moest dragen om er een beetje als vrouw uit te zien.”
Niet wachten
Toch was dat voor Anke niet voldoende om zich echt vrouw te voelen. “Ik wil echt vrouw zijn en mij niet meer hoeven om te bouwen van man tot vrouw. Ik wil kunnen wakker worden als vrouw. Ik voel me dan wel een beetje vrouw, maar ik zal me pas echt goed in mijn vel voelen als ik een geslachtsoperatie kan ondergaan.” Die geslachtsoperatie komt er nu aan. De dokters gaven Anke groen licht en op 31 mei 2021 gaat ze onder het mes. “Ik kan haast niet wachten tot die dag. Ik kan niet snel genoeg op de operatietafel liggen. Ik heb het mijn familie ondertussen verteld, maar ik denk niet dat mijn geslachtsoperatie als een verrassing kwam. Ik ben ondertussen ook al een procedure gestart om mijn naam te veranderen. Waar ik de naam Anke vandaan haal? Dat kwam bij mij op. Ik wou sowieso geen naam waarin Wilfried herkenbaar zou zijn. Ik wil voorgoed komaf maken met Wilfried”, besluit Anke.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier