Als Pleegzorggemeente krijgt Wevelgem het officiële ‘Pleegzorglabel’. Dat houdt ook in dat de gemeente er zich toe bindt om Pleegzorg meer bekend te maken en Vlaamse gezinnen warm te maken voor pleegzorg.
Pleegzorg West-Vlaanderen organiseert een gepaste thuisomgeving voor iedereen die niet meer thuis kan wonen. Het betreft kinderen, jongeren of volwassenen met een beperking. Nathalie Dessein is directeur Pleegzorg West-Vlaanderen.
“In Wevelgem zijn er 27 pleeggezinnen, 35 pleegkinderen en 4 pleeggasten, dat zijn volwassenen met een beperking”, somt ze op. “Dat is best veel. In West-Vlaanderen zijn er 900 dergelijke gezinnen die ofwel voltijds jongeren opnemen, enkel in het weekend, of af en toe in crisissituaties.”
Kleenex huis
Toch is er nog nood aan extra pleeggezinnen, momenteel staan er ongeveer 200 kinderen en jongeren op de wachtlijst in de provincie. “Daarom roepen wij de steun in van de gemeenten en krijgt Wevelgem het label ‘Pleegzorggemeente’.
Burgemeester Jan Seynhaeve kreeg van pleegouders Noël en Agnes en pleegkinderen Jente en Milan het label in de vorm van een huis waarin een Kleenex doos verstopt zat. De symboliek is niet ver te zoeken: pleegouders zorgen voor een warm huis waar plaats is voor een lach en een traan.” In ruil voor dit label zal Wevelgem Pleegzorg verder ondersteunen via allerlei kanalen zoals de infokrant, de week van de pleegzorg of acties bij jeugdbewegingen. “Het is belangrijk dat we het thema bespreekbaar maken, dat we deze problematiek uit de taboesfeer halen wat ons toelaat vlotter pleeggezinnen te vinden”, zegt Nathalie Dessein.
Zorgen voor kleinkinderen
Pleeg-groot-ouders Karina en Jozef zorgen voor hun twee kleinkinderen van zeven en vier jaar. Kinderen van hun zoon uit een relatie die spaak liep. Daar de moeder ten prooi is aan een rits verslavingen, besloot de jeugdrechter dat zij niet langer bij haar konden blijven. De rechtbank kwam terecht bij Jozef en Karina die al zorgden voor de opvang. “Wat wil je, het zijn onze kleinkinderen”, zegt Jozef. “Onze zoon kan er door zijn beroep niet voor zorgen dus hebben wij er ons over ontfermd.”
Waar andere grootouders op afstand hun kleinkinderen zien opgroeien, dubbel van de bezoekjes genieten en ze met plezier verwennen, mochten zij terug van voor af aan beginnen. “Ze zijn heel kwetsbaar, ze hebben hun rugzak uit het verleden mee”, zegt Karina. “Daar de toewijzing door de jeugdrechter gebeurde komen er nog heel wat zaken bij kijken. Zo dienen wij regelmatig verslag uit te brengen en bijvoorbeeld telkens door te geven wanneer de kinderen niet thuis overnachten. Als je grootouder wordt is dit niet de situatie die je voor ogen had, het vraagt wel wat van ons maar we krijgen er heel veel voor terug.”
(SLW)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier