West-Vlamingen openen hart én huis voor Oekraïners op de vlucht: “We willen niet gewoon toekijken”

Het gezin van Leilah Lima en Pieter Boeve zet de deuren open voor Oekraïense vluchtelingen. “Huid of kleur maken niet uit. Mensen helpen mensen, van waar die ook komen, wat hun verhaal ook is.” (foto Olaf Verhaeghe)
Olaf Verhaeghe

Meer en meer West-Vlaamse gezinnen bieden hun thuis aan om Oekraïners op de vlucht voor het Russische oorlogsgeweld te helpen. Van Brugge tot Vichte en van Izegem tot Watou: overal in onze provincie ontstaan er spontaan opvanginitiatieven bij mensen thuis. “Het is misschien een druppel op een hete plaat, maar het is tenminste een druppel.”

Honderdduizenden zijn al de grens met Polen, Roemenië of Hongarije overgestoken, verwacht wordt dat nog eens zo’n 4 miljoen mensen zullen volgen. De Russische aanvallen drijven miljoenen Oekraïners op de vlucht, in de eerste plaats richting het Westen. Nu al is duidelijk dat de buurlanden van het door oorlog getroffen Oekraïne lang niet alle vluchtelingen zullen kunnen opvangen. De meeste lidstaten van de Europese Unie toonden zich vorig weekend al bereid om vluchtende Oekraïners automatisch bescherming en ook opvang verspreid over Europa te bieden, maar intussen ontstaan op heel veel plaatsen ook kleinschalige initiatieven.

Zeker ook in West-Vlaanderen, waar meer en meer gezinnen een kamer of zelfs een hele woning ter beschikking stellen voor Oekraïners op de vlucht. Van een ingerichte stacaravan in een Poperingse tuin over appartementen aan de kust tot hele zolderverdiepingen verspreid over de provincie: overal duiken opvanginitiatieven op.

Pieter Boeve (42), zijn vrouw Leilah Lima (41) en hun twee tienerdochters vormen samen een van die gezinnen. “De beelden die we op tv vanuit Oekraïne te zien krijgen, hebben ons diep geraakt”, zegt Pieter. “Voor Leilah en ik was meteen duidelijk dat we iets wilden doen. We willen niet gewoon toekijken, vanop een afstandje, veilig vanuit België. Het idee om ons huis open te stellen voor Oekraïners die het nodig hebben, is dan ook heel snel en heel spontaan gegroeid. Gewoon hier in de zetel, tussen ons twee.”

De 55-jarige Carolien uit Roeselare vertelt een heel gelijkaardig verhaal. “Ik huiver van wat ik zie op televisie en lees in kranten”, zucht ze. “Ik vind dat iedereen moet helpen waar ie kan. Mijn oudste zoon woont in Leuven en komt slechts om de zes weken naar huis, mijn jongste zoon is net verhuisd. Ik heb hier een kamer met badkamer vrij. Waarom niet, hé? Ik probeer op mijn manier mijn steentje bij te dragen. Weet je, ik stel mezelf in de plaats van die mensen, die alles moeten achterlaten, hun thuis, hun familie. Alles in een koffertje proppen en vertrekken, zonder te weten waar je naartoe kan, waar je zal slapen, waar je kan eten of waar je warmte zal vinden. Verschrikkelijk vind ik dat.”

De beelden op tv hebben ons diep geraakt. We wilden nu iets doen – Pieter uit Brugge

Noch Carolien noch Pieter en Leilah hebben een link met Oekraïne. “Helemaal niks. Tot nu”, glimlacht Leilah. “We zijn toch allemaal mensen, niet? En mensen helpen mensen, van waar die ook komen, wat hun verhaal ook is. De kleur van de huid of de nationaliteit maakt niet uit. Het komt nu zo ontzettend dichtbij, deze oorlog speelt zich af in de achtertuin van Europa.”

“Onze bedoeling is om hier thuis tijdelijk plaats te voorzien. Tijdelijk, maar vooral ook snel”, pikt Pieter in. “De overheid is, ondanks goede bedoelingen, helaas te traag daarin. De hulp is nu nodig. Niet over enkele weken of maanden. Of ik verwacht dat er ook effectief Oekraïners bij ons thuis zullen komen? Eigenlijk wel, ja. Met steun en we denken aan jullie komen die mensen nergens. Wat wij hier nu doen, zal misschien maar een druppel op een hete plaat zijn, maar het is tenminste een druppel.”

Slaapzakken en medicijnen

Naast opvang hier worden er ook tal van hulpinitiatieven op poten gezet. Zo startten Teis De Greve en Oksana Savchuk hij een Kuurnenaar, zij een geboren Oekraïense een inzamelingsactie voor slaapzakken en thermoskannen die ze naar schuilkelders in Oekraïne brengen. De West-Vlaamse apothekersvereniging stuurde op initiatief van een Oostkampse vroedvrouw met Oekraïense roots dan weer pakketten met medicijnen en ook de Kortrijkse scholengroep Rhizo is een grote inzamelactie gestart. Overal in West-Vlaanderen kloppen de harten voor de Oekraïners, de solidariteit is enorm.