West-Vlaming met hele familie in getroffen hotel in Tenerife: “Bang zijn heeft geen zin”

Marcel Vanhoutte uit Gullegem zit met zo goed als zijn hele familie vast in hotel H10 Costa Adeje Palace Hotel in Tenerife. Het hotel is onder quarantaine geplaatst nadat een gast besmet bleek met het coronavirus. “Hopelijk zitten we hier niet voor veertien dagen vast”, zucht de West-Vlaming. In totaal zitten er 118 Belgen in het hotel.

Marcel Vanhoutte (72) werd dinsdagmorgen, net als de honderden andere gasten van het hotel in Tenerife, wakker met een briefje onder de deur. “Om sanitaire redenen mochten we onze kamer niet verlaten, stond er in vijf talen op”, zegt de Gullegemnaar, die samen met acht familieleden – zijn vrouw, dochters, schoonzoons en kleinkinderen – in het getroffen hotel verblijft. Het hotel werd in quarantaine geplaatst toen bleek dat een Italiaanse gast, een arts, met het virus was besmet. Intussen is duidelijk geworden dat ook de vrouw van de arts besmet is met het coronavirus.

“We wisten niet meteen waarover het ging. Informatie krijgen we dan ook niet echt. Gelukkig hebben we een televisie, waarop we het nieuws een beetje kunnen volgen. We hebben ook al het Belgisch consulaat verwittigd. Voor de rest kunnen we niet veel meer doen dan wachten op nieuws. We hebben ook een aardige voorraad lectuur mee, waar we ons kunnen mee bezighouden. Maar laat ons hopen dat het geen veertien dagen duurt.”

Water en brood

Honger heeft de familie van Marcel nog niet moeten lijden. “We hebben daarnet een picknick gekregen”, lacht hij. “Pasta, een belegd broodje en enkele flessen water. Het is hier precies het gevang: we zitten vast en leven op water en brood. (lacht) Vanmorgen zij we wel nog naar beneden geweest. We hadden honger en mochten daar eten. Daarna hebben we een uur of twee aan het zwembad gelegen. Maar we kregen al snel de boodschap dat ook dat niet meer mag. We mogen onze kamers niet meer verlaten. De dokters zijn momenteel op ronde om iedereen te testen, maar dat is natuurlijk niet gedaan in vijf minuten.”

Marcel omschrijft de sfeer in het hotel als gelaten. “Paniek is er niet. De Engelstalige gasten zijn colèrig, maar voor de rest is er wel verbondenheid. Iedereen hangt op zijn terras naar buiten te kijken, en er wordt wel eens naar elkaar geroepen. Met onze familie houden we contact via de gsm. Of we bang zijn? Neen, dat heeft geen zin. Je kan er toch niks aan doen. Als je het hebt, dan heb je het en moet je naar het ziekenhuis. Bang zijn verandert daar niks aan.”

Belgisch cafeetje

De West-Vlaming hoopt nog iets van zijn vakantie te kunnen maken. Zondag keert het gezelschap normaal gezien terug naar België. “Het consulaat zal ons op de hoogte houden. We zijn een beetje het slachtoffer van onze eigen vakantie, maar we maken er het beste van. Gelukkig hebben we gisteren kunnen shoppen, dat kunnen ze ons al niet meer afnemen. Een goede vriend van mij zit hier op een kilometer vandaan, met hem ging ik normaal gezien iets gaan drinken in een Belgisch cafeetje. We hebben al een paar keer met elkaar gebeld. Hij zal mijn Stella moeten uitdrinken, zeg ik dan”, lacht Marcel.

Of hij volgend jaar terugkeert naar Tenerife? “Waarom niet? Als we het overleven en hier weggeraken, tenminste. (lacht) We komen hier al vijftien jaar. Het is omdat het goed is, dat we elk jaar terugkomen. Een goed hotel, met een goede keuken, mooi gelegen aan de promenade. En fantastische visrestaurantjes in de buurt. Wat moet een mens meer hebben?”