West-Vlaamse Atoessa schittert in ‘Monacovrouwen’

Atoessa Ghavami is een van de vier Vlaamse deernes die elke vrijdag in ‘Monacovrouwen’ op VIJF te zien zijn. Ze spreekt zes talen, heeft een pilotendiploma op zak, stampte een luxueus cateringbedrijf in de luchtvaartsector uit de grond én groeide op in Izegem. “Monaco is mijn thuis, maar mijn hart ligt voor altijd in West-Vlaanderen”, zegt ze.

Het verhaal van Atoessa Ghavami (38) leest als een roman. Haar wiegje stond in Gent, maar bracht de eerste vijf jaar van haar leven door op Izegemse bodem. “Mijn mama, Katelijne Vanbosseghem, was immers een Izegemse”, legt ze uit. “Mijn papa is dan weer een Iraniër: Mike Ghavami.”

Maar na vijf jaar verliet het gezin het vertrouwde Izegem en reisde het zowat de hele wereld af. “Mijn papa was een zakenman en richtte in de Verenigde Staten een meubelwinkelketen op. Het was dus logisch dat we hem volgden. Uiteindelijk hebben we in tal van landen gewoond, telkens in het zog van papa. Dat zorgde er ook voor dat ik als kind heel wat scholen heb gezien. Op mijn zeventiende zat ik al aan 24 verschillende onderwijsinstellingen. Soms veranderde ik tot vier keer per jaar van school. Als kind niet altijd even fijn, maar daardoor kan ik me nu wel erg makkelijk aan nieuwe situaties aanpassen. Ik moest op jonge leeftijd mijn plan zien te trekken. Toen ik elf jaar oud was, zat ik alleen op het vliegtuig van Amsterdam naar New York om bij mijn ouders de eindejaarsdagen door te brengen. We hebben zowat overal verbleven: Japan, Duitsland, Kazachstan, Rusland, Bahrein…”

Haar tienerjaren bracht Atoessa echter in de stad van haar prille jeugd door. “Mijn ouders vonden het belangrijk dat ik mijn middelbare school op dezelfde plek zou afwerken. Die jaren zijn bepalend voor de rest van je leven en gelukkig kon ik terecht bij mijn grootouders Alexia Devolder en Georges Vanbosseghem in Emelgem. Zij hebben met al die jaren een warme thuis gegeven, terwijl ik school liep in Barnum in Roeselare. Toen kon ik voor het eerst ook langere vriendschapsbanden met leeftijdsgenoten opbouwen. Maar ik ben niet rouwig om mijn nomadenbestaan van destijds. Nu spreek ik vloeiend zes talen. Mijn Izegemse jaren beschouw ik nog altijd als een van de mooiste periodes van mijn leven. En meme en pepe verwenden me echt rot. Gouden jaren.”

Vis in het water

Zoveel jaren later is Atoessa uitgegroeid tot een meer dan succesvolle zakenvrouw in het mondaine Monaco. “Hoe ik daar beland ben? Ik ben er vroeger met mijn ouders vaak op vakantie geweest en het was liefde op het eerste gezicht. Op mijn 22ste besloot ik om er een appartementje te huren en er mijn leven uit te bouwen. Met de goedkeuring van mijn ouders, want zij hadden ook snel door dat ik er me thuis voelde. Ergens is dat logisch, want ik heb me mijn hele jeugd overal buitenlander gevoeld. In Monaco wonen zo’n 35.000 mensen, maar 31.000 onder hen zijn geen Monegask. Allemaal mensen zoals mij, dus. Net daarom voel ik me hier als een visje in het water.”

Haar eerste job in Monaco was als personal assistent van een lokale zakenman. “Ik wilde gewoon geld verdienen, maar het was vooral een bureaujob. Niet echt iets voor mij. Mijn roeping was de luchtvaartsector. Mijn mama was jarenlang stewardess bij Sabena en ikzelf heb in Spanje een pilotenopleiding afgewerkt. Ik heb eerst een tijd als stewardess op privéjet gewerkt, maar toch sloeg ik een nog iets andere weg in…”

In 2014 richtte Atoessa met Culinary Jet haar eigen high-end cateringbedrijf op. “Ik zorgde dat ik op de juiste feestjes was en bouwde zo langzaam maar zeker een netwerk uit. Nu verzorgen we de catering op privévluchten en mikken we op het allerhoogste niveau. Onder onze klanten bevinden zich presidenten, koningen, Hollywoodsterren… Bono van U2 is een vaste klant van ons, maar we mochten ook al werken voor Enrique Iglesias, Nicole Kidman, Brad Pitt, Angelina Jolie… En ook heel wat Formule 1-piloten maken gebruik van onze diensten.”

Dat Atoessa ooit voor zo’n grote namen zou werken, had ze tijdens haar Izegemse jaren nooit durven dromen. “Mijn ambitie was altijd om het allerhoogste na te streven. En dat is me gelukt. Af en toe ben ik nog wel eens starstruck. Toen ik voor het eerst Brad Pitt en Justin Bieber ontmoette, stond ik toch even te trillen en voelde ik me weer dat kleine meisje van weleer. Maar uiteindelijk zijn dat ook maar mensen van vlees en bloed.”

Knokke of Brugge

Na vijf jaar draait Atoessa’s zaak op volle toeren, maar het blijft keihard werken, zegt ze. “Onze klanten hebben zeer hoge eisen en net daarom blijf ik ook zelf op de werkvloer staan. Ik wil elk detail gezien hebben, er mag niks fout lopen. Culinary Jet is mijn eerste baby. En ik heb die niet op een zilveren schaaltje aangereikt gekregen.”

Toen ik voor het eerst oog in oog stond met Brad Pitt en Justin Bieber, was ik toch wat starstruck…

Ondertussen is Atoessa ook mama van een échte baby, de tien maanden oude Lily-Rose. “Mijn klein prinsesje”, glundert ze. “Was ik niet naar Monaco verhuisd, dan was onze dochter er nu niet. Mijn partner is mijn toenmalige zakenpartner Max. Hij zette mee zijn schouders onder Culinary Jet, maar na een jaar sloeg de vonk tussen ons over. Nu zijn we heel gelukkig met onze drietjes, maar ik sluit niet uit dat we ooit Monaco voor enkele jaren verlaten. Ik wil dat Lily-Rose net als ikzelf een internationale opvoeding krijgt en de wereld ziet. En ze moet ook ergens anders dan in Monaco gewoond hebben, op een plek waar niet alleen maar Bentley’s en Ferrari’s rondrijden. Zo zit de wereld nu eenmaal niet in elkaar. Die kennis willen we haar zeker meegeven.”

Een terugkeer naar Izegem zit er echter niet meteen in, stelt Atoessa. “Mijn thuis ligt nu in Monaco, maar mijn hart zal altijd in West-Vlaanderen liggen. Verhuizen naar de roots behoort misschien wel tot de mogelijkheden, al zou ik dan eerder voor Knokke of Brugge opteren. Nu mijn beide grootouders overleden zijn, is de band met Izegem niet meer zo sterk. Maar zeg nooit nooit.”

Doodgewone mensen

Over Monacovrouwen is Atoessa laaiend enthousiast. “Het programma toont niet enkel de glitter & glamour, maar je ziet ook dat we hard werken en dat hier uiteindelijk doodgewone mensen met gevoelens wonen. Of je nu in Izegem, Monaco of New York leeft, de basis blijft dezelfde. Ik krijg trouwens erg veel reacties van oude bekenden uit Izegem en Roeselare. Die zijn unaniem lovend en ze vinden het vooral leuk om me nog eens terug te zien, al is het zelfs enkel via televisie. Dat doet deugd. Monacovrouwen helpt ook de vooroordelen de wereld uit. Er is hier rijkdom, maar de mensen zijn allesbehalve oppervlakkig. Dat is wat telt.”