‘Werkloze’ pastoor fietst elke dag zijn coronaroute in gesigneerd truitje na dubbele operatie

Ludo rijdt rond op een Bianchi met elektrische aandrijving. © foto TP
Redactie KW

Wat doet een pastoor nu zijn kerk dicht is? Fietsen! Ludo Lepee legt elke dag zijn coronaroute af. En dat gaat beter dan ooit, zelfs na 70 jaar en een dubbele operatie.

Ludo Lepee (71) wou eerst coureur worden, maar dat mocht niet van zijn vader. Na een oproep van de ‘vader van hierboven’ werd hij pastoor. De fiets bleef even belangrijk: bijna elke dag rijdt hij tientallen kilometers. Sinds de uitbraak van de coronacrisis kan hij zijn vertrouwde parcours langs en over de schreve niet meer afleggen, omdat de grens gesloten is.

Hij heeft dan maar zijn eigen ‘coronaroute’ uitgestippeld. Die afstand van 35 km legt hij elke namiddag af. “Alleen, want zo kan ik het best genieten van Gods schepping in de mooiste streek ter wereld. Ik schreef heel wat preken op de fiets. Ergens ben ik zelfs content dat mijn kerk even gesloten is, zodat ik nog meer kan fietsen.”

Opvallend: op zijn gezegende leeftijd en na een dubbele operatie vorig jaar – waarbij twee keer 20 cm dikke darm werd verwijderd – rijdt hij nog beter dan vroeger. “Ik mag niet meer roken en drinken, en dat begin ik nu goed te merken. Was ik coureur geweest, ik had drie keer de Tour gewonnen. Tijdens mijn ziekte bleef ik zelfs rijden met een stoma”, aldus de pastoor.

Bianchi met elektrische aandrijving

“Ik zit dit jaar al aan 4.000 km en normaal doe ik er 12.000 per jaar aan 22 gemiddeld. Nu ben ik weer gezond. Ik kan rijden zonder stoma en eet wat ik wil, maar ik moet af en toe een noodstop doen in de maïs. Hij staat helaas nog niet zo hoog”, lacht Ludo, die rondrijdt op een Bianchi met elektrische aandrijving. “Gekocht voor mijn 70ste verjaardag. Hij weegt amper 13 kg, maar kostte wel 4.500 euro. Da’s veel, maar het is de mooiste koop uit mijn leven en mijn laatste fiets.”

In de pastorie pronken zijn drie vorige Bianchi’s. “Ik was een van de eerste niet-profs, die een koersfiets kocht. Ik kocht die bij olympisch kampioen André Noyelle in Ieper.”

Tijdens zijn ziekenhuisopname kreeg hij een Jumbotruitje van een parochiaan. Dat truitje liet Ludo signeren, door iedereen die hem kwam bezoeken en door zijn verpleegsters en dokters. “Ik ga altijd rijden met dat truitje, maar ik mag het nu niet wassen.”

Sportaproost van West-Vlaanderen

Ludo wil niet ‘stoefen’ op Strava, maar houdt zijn dagelijkse statistieken al bij sinds 1986. Eerst op papier, dan in Excel. Hij rijdt sinds enkele jaren rond met een Garmin, die hij kreeg van regisseur Dominique Deruddere omdat hij een deel van zijn film Flying Home mocht draaien in de pastorie. “Jamie Dornan, die later bekend werd met de 50 Tintenfilms, heeft zich gewassen in mijn bad.”

Ludo hoopt dat hij nog kan rijden tot het einde van zijn leven en wil als Sportaproost van West-Vlaanderen de Sportabedevaart, die sinds een paar jaar in zijn kerk plaatsvindt, doen heropleven. “Ik wil al wie iets betekende in de sport – bekend én onbekend – eren, want het doet pijn dat velen na hun pensioen en dood vergeten worden.”

(TP/ foto TP)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier