Sybe Vandemeulebroucke, 30 jaar en kleuterleider, heeft een kinderwens. Als eerste alleenstaande man wou Sybe in het UZ Gent met de hulp van een draagmoeder en een eiceldonor papa worden. Maar dat was buiten het Ethisch Comité van het ziekenhuis gerekend, die in juni een negatief advies gaf voor de kinderwens van alleenstaande wensouders. Sybe blikt terug op een woelige periode: “Ik geef de hoop niet op en ben dankbaar voor alle steun”.
“Ik had zelf een eiceldonor en een draagmoeder gevonden, maar kreeg toch een negatief advies”, vertelt Sybe Vandemeulebroucke (30). “In augustus 2021 ging ik voor het eerst naar het UZ Gent met mijn vraag om papa te worden. Er volgden gesprekken met de draagmoeder en eiceldonor en ook met een psycholoog van het ziekenhuis.”
Omdat het om een nieuwe type aanvraag ging moest ook het Ethisch Comité van het ziekenhuis advies geven. Na lang wachten kreeg Sybe uiteindelijk het slechte nieuws. Alleenstaande mannen, maar nu dus ook alleenstaande vrouwen kunnen geen kind krijgen via een draagmoeder. “Het was een donderslag bij heldere hemel. Het voelde of ik alles kwijt was. Hun beslissing is gebaseerd op het feit dat er in België nog steeds geen wet bestaat die het draagmoederschap regelt.”
Men spreekt er al jaren over maar het komt er niet van. Het draagmoederschap valt nog steeds buiten de wetgeving en daarom kon het Ethisch Comité niet anders dan beslissen dat het ook niet van toepassing kan zijn op alleenstaande ouders. Zonder juridisch vangnet is er te veel onduidelijkheid voor de wensouder(s), de draagmoeder en bovenal het toekomstige kind.
Wel voor koppels
In België is draagmoederschap vandaag al mogelijk voor koppels, zelfs via fertiliteitscentra, maar het draagmoederschap is niet wettelijk geregeld. Het gevolg is dat er veel juridische onzekerheid bestaat. Maar het kan dus wel voor koppels en niet voor alleenstaanden. Maar moet niet elke kinderwens van elke wensouder ernstig worden genomen? Het kan niet dat bepaalde doelgroepen onnodig of ongewild worden uitgesloten. Ook alleenstaande mannen, zoals Sybe, kunnen een kinderwens hebben. Voor hen is draagmoederschap de enige mogelijke optie.
Sybe Vandemeulebroucke werkt al enkele jaren als enthousiaste kleuterleider in de eendjesklas bij de allerjongste kindjes in gemeenteschool Wijzer in Kuurne. Hij regisseert de tweejaarlijkse musical van het kindertheatergezelschap Arte del Niño, is monitor bij kleutersportkampen en speelt toneel bij het Kuurns Theater en bij Deugd en Vreugd Heestert.
Hij heeft een heel charmant charisma en is een optimistisch ingestelde man. Iedereen die hem kent, zegt dat hij een uitstekende papa zou zijn. Vorige zomervakantie trok hij voor de tweede keer als vrijwilliger naar Kenia. Hij heeft daar geholpen om een schooltje te schilderen en in zijn vrije uren was hij monitor bij de aanwezige kinderen.
Zo graag papa zijn
“Toen men mij vroeger – toen ik klein was – vroeg wat ik wou worden, antwoordde ik steevast papa. Ik wil gewoon heel graag een stukje van mezelf grootbrengen, daar droom ik al jaren van. Mijn moeder was onthaalmoeder. Ik zat thuis altijd tussen de kindjes. Daarom ben ik wellicht ook kleuterleider geworden. Ik heb echt al van in de lagere school de wens om ooit papa te worden”, gaat Sybe verder.
“Maar ik geef de moed en de hoop niet op. Ik voel me gesteund door mijn familie en de vele vrienden en kennissen die me telkens opnieuw zeggen dat ik niet bij de pakken mag blijven zitten. We proberen de politici te benaderen om hen te vragen dringend een wetsvoorstel op het draagmoederschap in te dienen, zodat er een wettelijk kader komt voor zowel de draagmoeder als de ouders en in mijn geval dan de alleenstaande ouder. Ik besef dat niet iedereen het eens is met mijn keuze. Dat is oké. Ik heb heel veel mensen in mijn omgeving die achter me staan, dat is voor mij genoeg.”
Voor het fertiliteitscentrum in UZ Gent was de vraag voor een draagmoederschapstraject door een alleenstaande man een primeur. “Toen ik wist dat ik niet op vrouwen viel, vond ik het moeilijkste dat ik nooit op een natuurlijke manier kinderen kon krijgen. Ik sta wel al vier jaar op de adoptiewachtlijst en heb een pleegkindje waar ik in de weekends voor zorg. Dat mag allemaal wel, maar zelf papa worden niet. Ik heb een draagmoeder en eiceldonor gevonden die mij mijn eigen kind willen schenken, maar het mag niet. De kinderwens van elke wensouder moet ernstig genomen worden. Het kan niet dat bepaalde doelgroepen onnodig of ongewild worden uitgesloten. Ook een mannelijk homopaar en alleenstaande mannen, zoals ik, kunnen een kinderwens hebben. Voor ons is draagmoederschap de enige mogelijke optie.”
Duidelijke afspraken
Een wet op het draagmoederschap moet het mogelijk maken dat er bij elk draagmoederschapstraject een overeenkomst, onder begeleiding van het fertiliteitscentrum, opgesteld moet worden tussen alle partijen met onderling duidelijke afspraken. Dit biedt duidelijkheid voor alle partijen. Ook voor Sybe, de eiceldonor, de draagmoeder en bovenal het kind is zo’n draagmoederschapsovereenkomst een enorme meerwaarde, maar zo’n overeenkomst heeft vandaag dus nog geen juridische grondslag
Sybe besluit: “Na de mediagolf eerder dit jaar bleef mijn kinderwens de aandacht van de media trekken. Ik krijg tot vandaag nog altijd de vraag om mijn verhaal te doen voor kranten, radiozenders, organisaties. Ik ben heel erg blij dat ik dit kan doen. Zoveel mooie kansen om een taboe te doorbreken, om de politici te blijven porren om een wetsvoorstel uit te werken. Ik blijf heel erg hoopvol en ik ben zo dankbaar voor alle hulp die ik krijg. Ik hoop ook met mijn verhaal een beetje een voorbeeld te zijn voor mensen die hetzelfde schuitje zitten.”
(Anne De Meester)
Je kan het verhaal van Sybe volgen op zijn Instagrampagina papa_in_de_maak
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
