‘Wendy’s geredde dieren’ slachtoffer van eigen succes: uitbaatster stopt dierenasiel

Wendy Lammens zet haar dierenasiel ‘Wendy’s geredde dieren’ stop. Haar parttime job in het AZ West en de constante zorg voor gewonde dieren is niet langer combineerbaar. “Ik slaap nog amper”, zegt Wendy, die nog op zoek is naar adoptieadressen voor een aantal dieren.

Wendy kreeg eind 2018 haar officiële erkenning als asiel. Momenteel verzorgt ze meer dan 150 dieren. Dit jaar alleen al redde ze 300 dieren. Daar komt nu dus een einde aan.

“Het is niet meer combineerbaar. Het kost mij bloed, zweet en tranen. Ik woon nog niet alleen, dus ik vang de dieren thuis op, bij mijn ouders en zus. Constant staan er mensen aan de deur. Ik kan erg moeilijk nee zeggen tegen mensen die me een gewond dier komen brengen. Ik ging daarom op zoek naar een loods met woning waar mijn dieren welkom zijn. Maar met zoveel dieren is het erg moeilijk om iets degelijks te vinden, laat staan iets te vinden wat betaalbaar is.”

Babykonijntjes voederen

Ook de lange uren en het ‘s nachts opstaan om dieren te voederen, eisen hun tol. “De laatste jaren waren erg hectisch. Papflessen geven, wondverzorging, medicatie toedienen, dierenartsen bezoeken… Dat neemt allemaal veel tijd in beslag. Zo moet ik ‘s ochtends alle nestvogels en babykonijntjes gevoederd hebben voor ik naar mijn werk vertrek. Ik sta bovendien zelf voor alles in. Zolang ik geen eigen loods heb, kan ik ook geen vrijwilligers inschakelen. Mijn gezin heeft ook recht op privacy, dat wil ik respecteren”, gaat Wendy Lammens verder.

Papflessen geven, wondverzorging, medicatie toedienen, dierenartsen bezoeken… Dat neemt veel tijd in beslag

Ze overweegt wel om in de toekomst op zoek te gaan naar een eigen woonst met loods, om van daaruit een nieuwe start te maken. “Dat kan nog even duren, want de oproepen die ik tot nu toe lanceerde, waren niet succesvol. Ik kreeg wel een huis aangeboden van iemand uit Izegem, maar dat is echt te ver. Ik ga heel vaak dieren ophalen bij mensen thuis of op een vindplaats in de natuur. Ik heb nog geen autorijbewijs, dus ik doe alle verplaatsingen met mijn scooter of met de fiets. Ik zou iets moeten vinden in de omgeving rond Koksijde of Veurne. Enkele Facebook-volgers suggereerden al een crowdfundingactie om mijn asiel elders te kunnen verderzetten maar daar zie ik momenteel geen heil in”, klinkt het eerlijk.

Afscheid nemen van haar dierenasiel was een harde beslissing. “Elk dier dat ik verzorgd heb, zit voor altijd in mijn hart. Mijn asiel was mijn leven dus het is sowieso moeilijk om te stoppen. Ik heb wel veel mooie herinneringen en ik leerde heel wat dierenvrienden kennen.”

Ter adoptie

De wilde dieren die momenteel bij Wendy verblijven, worden opgevangen in het Vogelopvangcentrum in Oostende. De andere dieren worden ter adoptie aangeboden. Wie een dier wil adopteren, kan Wendy contacteren via haar Facebookpagina ‘Wendy’s geredde dieren’.

(SM)