Onze columnist zou graag uw verhalen over overleden dierbaren lezen.
De dood, ik ben daar radicaal tegen. Je verliest er mensen aan die je nog heel lang dicht bij je wilt houden en het zorgt voor al te veel ellende. Het is ook moeilijk om erover te praten. Als mensen al niet vinden dat je sneller moet loslaten, zijn ze er wel van overtuigd dat je over al dat rouwen vooral niet te veel hoeft te sikkeneuren, want ‘sterven doen we allemaal’ en de van je heen gegane is hoogstwaarschijnlijk ook ‘uit zijn lijden verlost’.
Met wat geluk kan je met je gemis terecht bij een vriend of vriendin, of vind je een therapeut die meer doet dan met je meesnotteren. Maar vaak zijn die er niet, en dan is een vel papier het enige luisterende oor waarover je beschikt. Het voordeel is ook dat papier niet dringend ergens naartoe moet als je wat sombert, en niet begint over voetbal als je er je grieven aan toevertrouwt.
Het helpt, de moeilijke dingen des levens van je afschrijven. Misschien moet je het ook eens proberen.
Het helpt, de moeilijke dingen des levens van je afschrijven. Ik doe het wel vaker. Misschien moet je het ook eens proberen. De Verhalenbank van Reveil kan je daarbij helpen. Je deelt er anekdotes of verhalen met de wereld, als blijvende herinnering aan iemand die er niet meer is. Zo hoopt Reveil in de loop der jaren het verhaal achter elke grafsteen en urne in Kortrijk én Vlaanderen te vertellen.
Schrijf je mee? Laat je verhaal dan achter op www.reveil.org.
Onze columnisten
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier