Wedstrijd schapendrijven op 17 en 18 augustus op Lowlandfarm in Lo

De Autarky Trial is een kwalificatiewedstrijd voor de World 2020, een driejaarlijkse wedstrijd die geldt als het officiële wereldkampioenschap en wordt georganiseerd door de International Sheep Dog Society (ISDS). "De eerste editie van de World Trial werd georganiseerd in 2002", zegt Ignace Lootvoet. "De laatste in 2017 vond plaats in Nederland. Het was toen de eerste keer dat het evenement buiten het grondgebied van de Britse eilanden, zeg maar de 'home nations' en de bakermat van de bordercollie, plaatsvond. De World Trial 2020 vindt volgend jaar in september plaats in het prestigieuze kader van de The Castle Howard Estate in Yorkshire. In 2017 was het trouwens ook de eerste keer dat een deelnemer van buiten de Britse eilanden de wereldtitel in de wacht sleepte, namelijk Torbjorn Jaran Knive uit Noorwegen met zijn hond Gin."Op zich kan iedereen zich inschrijven voor de wedstrijd in Lo, maar wie België wil vertegenwoordigen op de World 2020 krijgt voorrang als er meer inschrijvingen zijn dan plaatsen. "Het maximaal aantal deelnemers van 50 per dag is bereikt", weet Ignace Lootvoet. "Iedere run duurt maximum 14 minuten. Dus om er 50 per dag af te werken, starten we vroeg en gaan we door tot in de vooravond."In Reninge vond het voorbije weekend nog de Westhoektrial plaats, een wedstrijd schapendrijven klasse 1 en klasse 2. De Autarky Trial komend weekend staat gecatalogeerd als klasse 3. "Klasse 3 is de topklasse, dus voor de gevorderden als het ware", legt de schapenhouder uit Lo uit. "Klasse 1 en 2 zijn bestemd voor jongere of minder ervaren honden en handlers (zo worden de deelnemers aan trials genoemd, red.). Het verschil zit vooral in de afstand. Bij klasse 3 moet de hond de schapen op een afstand van 300 tot 350 meter gaan ophalen en een parcours afleggen van minstens 650 meter. Ook de moeilijkheidsgraad bij klasse 3 is hoger door het aantal schapen, namelijk vijf, en de proeven op het parcours zoals het afzonderen van een gemerkt schaap van de groep. Terwijl bij klasse 1 en 2 maar met vier schapen wordt gewerkt en je de dieren op een gegeven moment 2 aan 2 moet scheiden."Zelf neemt Ignace Lootvoet nooit deel aan wedstrijden. "Ik ben inderdaad geen actieve handler", zegt hij. "Daarvoor mis ik drie essentiële kwaliteiten: geduld, tijd en talent. Maar ik heb wel zelf twee bordercollies die me helpen met het beheer van mijn kudde van 200 ooien. Samen met een goed getrainde hond kan je op je eentje schapen verhuizen en samenbrengen. Maar omdat ik niet het talent heb om een hond goed te trainen, koop ik honden van anderhalf tot twee jaar oud die al helemaal opgeleid zijn."Voor de toeschouwers is een wedstrijd schapendrijven een lust voor het oog. "Het is een moment van rust en verpozing waarbij de mensen gedurende 14 minuten kunnen genieten van het samenspel tussen handler, hond en schapen", zegt Ignace Lootvoet. "De schapendrijver die met fluitsignalen de hond aanstuurt en die vervolgens met zijn of haar presence en de eye (de typische houding van een collie die met de kop laag tegen de grond en zijn achterste iets hoger de schapen als het ware hypnotiseert, red.) de schapen met z'n 'blik' beveelt om in de pas te lopen, is prachtig om te zien. De honden zijn ook heel gedisciplineerd. Van zodra een hond snauwt naar de schapen, volgt de diskwalificatie. Tijdens de wedstrijden is er geen muziek noch geluidsversterking. Alleen one man and his dog dus. Dat is trouwens ook de naam van een wedstrijd die de BBC elk jaar organiseert en in primetime op BBC1 wordt uitgezonden."Ignace Lootvoet groeide als het ware op tussen de schapen. Zijn vader Daniël had een kudde schapen en zijn peter was een stamboekfokker van Texelaars. "Toen mijn peter 30 jaar geleden overleed, heb ik zijn kudde overgenomen en zo ben ik in de stamboekfokkerij gerold. Ik ben ook negen jaar secretaris geweest van de Belgische stamboekvereniging en na de regionalisatie ook nog drie jaar van de Vlaamse vleugel."Doorheen de jaren bouwde Ignace Lootvoet een netwerk van binnen- en buitenlandse collega-schapenhouders op van wie de meesten goede vrienden zijn geworden. "Gedurende het jaar ben ik dan ook regelmatig te vinden als bezoeker of als jurylid op buitenlandse beurzen", gaat hij verder. "Zelf heb ik een kudde van 200 ooien waarvan ruim de helft van het ras Charmoise. Charmoises zijn relatief onbekend, zelfs in hun heimat Frankrijk. Maar ze zijn voor mijn bedrijf ideaal: ze zijn rustiek, lammeren gemakkelijk af en beschikken toch over alle eigenschappen van een vleesras. Quasi alle ooilammeren, en een deel van de ramlammeren, worden verkocht voor de fokkerij in binnen- en buitenland. Voor de resterende lammeren ben ik van plan om in de komende maanden een korteketenproject op poten zetten. Lekker, gezond lamsvlees van Bachten de Kupe."De laatste tijd is er ook heel wat te doen rond de terugkeer van de wolf in ons land. De schapenfokker uit Lo juicht die evolutie niet meteen toe. "Persoonlijk ben ik van mening dat in een dichtbevolkt land als België er geen plaats is voor de wolf, wat de zogenaamde wolvenexperts die als paddenstoelen uit de grond schieten ook mogen beweren. Ik snap wel het romantisch en feeëriek plaatje dat men wil schetsen. Maar men mag niet voorbijgaan aan de realiteit. Domesticeren van dieren had destijds een reden. Het feit dat men wolven verdreef, was niet voor het plezier, maar voor het veiligstellen van de voedselzekerheid van de mens. Wolven hebben zeker hun plaats op onze aardbol, maar dan wel in een voor hen natuurlijke habitat. Het is totaal van de pot gerukt dat men ons aanraadt om schapen 'op te stallen' als bescherming tegen de wolf", neemt Ignace Lootvoet geen blad voor de mond. "Binnenkort wordt men betaald om koeien buiten te laten grazen en schapen binnen te houden. De wereld op z'n kop." (KVCL)