Na meer dan twintig jaar heeft het Poperingse grensdorp Watou weer een werkende douanepost. De ‘douaniers’ zijn geen Vlamingen, maar Nederlanders en checken verhalen in plaats van goederen. Ze kamperen samen met andere kunstenaars in het dorp om te werken aan het Kunstenfestival van de toekomst. “Na veertig edities willen we de kunst teruggeven aan de Watounaars.”
“Onze slagboom gaat omhoog wanneer bezoekers en bewoners hun verhaal doen in ons zelfgemaakt douanehuisje”, vertelt Bouke Bruins (31). “Zo polsen we op een ludieke en laagdrempelige manier naar hun bevindingen en wensen rond het Kunstenfestival. We tasten de grenzen af van de toekomstige editie.”
Bouke is een van de kunstenaars, die kamperen in tentjes aan het ontmoetingscentrum. De jongste uit dat internationaal gezelschap woont vlakbij: Helena Cnockaert (22) uit het Alveringemse Stavele. “Nadat Poperinge de festivalorganisatie overnam van Stichting IJsberg werd een onderzoek gestart. Tijdens mijn vroegere ervaringen als suppoost, waarbij ik kunst bewaakte en bezoekers begeleidde, miste ik vaak de binding met het dorp.”
“Ik woon niet ver, maar kies er bewust voor om hier te kamperen en me onder te dompelen in de lokale sfeer. Ik had mezelf hier niet verwacht: ik ben nog bezig aan mijn master Textielontwerp, maar werd als een van de gelukkigen geselecteerd uit 136 kandidaten door een internationale jury.”
Kunst in duivenkot?
Dit experimentele kunsttraject heet Patchwork. In het najaar kunnen de kamperende kunstenaars hun project indienen voor de editie van 2022, waarna de jury opnieuw een selectie maakt. “Ideeën mogen heel divers zijn: van performance over theater tot streetart. ”, aldus coördinator Annemie Morisse. “Een kruisbestuiving met het ander lokaal festival, dat Gregoriaanse stemmen van over heel de wereld naar Watou brengt, een installatie in het duivenkot van een Watounaar of kunst aan de oude douanepost van Callicanes: alles mag. Dit laboratorium moet kunst teruggeven aan het dorp.”
Afgelopen dinsdag werd in de parochiezaal gedebatteerd tussen ‘inspirator’ Koen Vanmechelen, Poperings schepen Loes Vandromme, kunstenaars en dorpsbewoners. “Dat maakte emoties los”, getuigt Helena. “Een inwoner gaf aan zich uitgesloten te voelen. Veel Watounaars gaan zelfs niet meer kijken naar het festival en dat is jammer.”
“We willen hun trots en goede herinneringen van weleer terugbrengen door kunst inclusiever en toegankelijker te maken, bijvoorbeeld met meer werken op straat dan achter gesloten deuren”, vervolgt Bouke.
Ideeën van bewoners, bezoekers en kunstenaars zijn welkom in de Patchwork-box op het Watouplein. Intussen hebben al zo’n zesduizend mensen de huidige jubileumeditie bezocht. “Er is veel volk en het dorp leeft, maar straks willen we een festival dat voor het eerst verder reikt dan de voorbije veertig edities.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
