Warme herinneringen aan overleden eresecretaris en voormalig schepen Albert Duyck

Gewezen stadssecretaris Albert Duyuck tussen zijn verzameling cactussen. © LOO
Peter Van Herzeele
Peter Van Herzeele Medewerker KW

Albert Duyck, voormalig schepen en eresecretaris van de stad Harelbeke, is zondag op 72-jarige leeftijd overleden.

Albert Duyck werd geboren op 16 juni 1948. Hij studeerde bestuurswetenschappen faculteit rechten aan de Rijksuniversiteit in Gent. Hij is getrouwd met Rita Mahieu, papa van Joke en Griet en opa van Miel, Lieze, Louis en Léon. Hij is erestadssecretaris van Stad Harelbeke en gewezen schepen van Stad Harelbeke. Hij begon als schepen onder burgemeester Marc Boury. Daarna was hij jarenlang stadssecretaris. De rode draad door zijn leven was esthetiek. Albert schreef, speelde klarinet bij Harmonie Vooruit Harelbeke en hield van jazz, klassiek, kunst, sporten, kruiswoordraadsels oplossen, schilderen, het Franse dorpje Saint-Remy-de-Provence, de Citroën DS en cactussen. Hij had er 250 in zijn verzameling. “Cactussen zijn kunstwerken van de natuur”, zei hij in 2016 aan onze krant.

Albert was erg tevreden met zijn gekozen studierichting, de liefde voor cactussen en zijn beroep als stadssecretaris. Volgens hem kon zijn leven ook een totaal andere wending genomen hebben. “Het kon even goed beeldend kunstenaar, architect of musicus geworden zijn. Ik hou van esthetiek – een constante in mijn leven – en ik heb een grote interesse in stedenbouw.”

Albert hielp ook als vrijwilliger bij de Wereldwinkel. De uitvaartplechtigheid vindt plaats in intieme kring op zaterdag 4 juli in de aula van rouwcentrum Deseyne in Harelbeke. Na de dienst zal de urne een mooi plaatsje krijgen in zijn vertrouwde omgeving in Harelbeke.

Muzikant in hart en nieren

Dat Albert Duyck een geliefd man en collega was, bewijzen de getuigenissen van voormalig burgemeester en huidig gemeenteraadsvoorzitter Rita Beyaert, muzikant Eddy de Sutter en dirigent/muzikant Geert Verschaeve.

“Albert was een muzikant in hart en nieren, een gevoelsmens ook en dat uitte zich in zijn muzikant zijn. Hij nam zijn rol zeer ernstig en dat bracht soms de nodige stress mee. Ik herinner mij nog levendig de repetities ten huize Duyck zelf, voor zijn basklarinetsolo voor het Certamen in Valencia. Hij ging daar geheel in op – zag af in zekere zin – maar realiseerde het toch. De ontlading was groot achteraf en Albert was dan ook helemaal in voor de afterparty op zulke momenten”, zegt Geert Verschaeve. “Social talk, napraten na de repetities, maar ook strategie bespreken en contacten leggen waren dingen waarvoor we op Albert konden rekenen. In het orkest ontwikkelden zich bijzondere vriendschappen toen. Het was een mooie tijd waarvan ik de herinneringen koester.”

Rita Beyaert was jarenlang collega van Albert Duyck in de gemeenteraad. “Het was schrikken toen ik vernam dat Albert overleden was. Met Albert maakte ik voor het eerst kennis toen ik solliciteerde voor een job bij de Stad Harelbeke. Ik moest een gesprek voeren met de toenmalige schepen van Cultuur Albert Duyck. De job was niet voor mij, maar in 1989 werd ik schepen van de stad en daar kwam ik Albert opnieuw tegen, hij was toen stadssecretaris”, vertelt Rita.

Verlies voor Harelbeke

“Op de wekelijkse vergaderingen van het schepencollege was Albert als secretaris ook steeds aanwezig. Toen ik in 2012 burgemeester werd, hadden we een nog nauwere samenwerking: zelfs symbolisch, want tussen onze kantoren was er een tussendeur. Tijdens die legislatuur 2012- 2018 ging Albert met pensioen. Al bij al hebben we meer dan twintig jaar in een goede verstandhouding samengewerkt. Naast de vele uren op het stadhuis leerde ik Albert kennen als een bourgondiër en levensgenieter. Hij schilderde ook heel regelmatig, in mijn woonkamer hangt trouwens een schilderij van Albert: een tafereel van een dorpsfeest in Zuid-Frankrijk, want Albert had zijn hart verloren aan Saint Rémi de Provence.”

Ook Eddy de Sutter was geschrokken. “Albert was iemand naar wie ik steeds heb opgekeken. Ik kende hem via de Harmonie Vooruit al vanaf de begin de jaren 60. Hij was een zeer verdienstelijke muzikant en klarinettist. De laatste keer dat ik hem zag, was op een zondagvoormiddag in Vrijzinnig Centrum De Geus. Dit is een verlies voor Harelbeke. Albert zal gemist worden. Sterkte aan de familie.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier