Op 1 mei denken de Waregemse socialisten met nostalgische gevoelens terug aan de toespraken van Armand De Rore, de vinkenzettingen en kaartnamiddagen die vroeger op die dag werden georganiseerd in café De Bierhalle in de Stormestraat. “Ik heb Armand bij ons nog zien wenen toen hij maar nipt naast de burgemeesterssjerp greep”, vertelt voormalig uitbaatster Monique Jaecques.
Dit artikel maakt deel uit van ons dossier Socialisme.
In haar flatje van De Varent haalt Monique (80) met graagte herinneringen op aan de volkse kroeg waar ze tussen 1969 en 1987 met haar man Jules Juulke Bossaert achter de tapkraan stond. “Nochtans beleefden we een moeilijke start. Voor de Waregemnaren waren we vreemden, want we zijn alle twee van Houthulst. Bovendien hadden de socialisten hier minder en minder in de pap te brokken en het eigenlijke Volkshuis was verleden tijd”, herinnert Monique zich.
Voor de jongere Waregemnaren: het Volkshuis stond synoniem met Georges Van Oosthuyze, die er met zijn echtgenote Maria Deweer vanaf 1933 een kwarteeuw woonde en de broodronde verzorgde. De locatie laat zich kenmerken door een doorgang vanuit de Stormestraat richting Meersstraat en in de meer recente jaren vond je in dat commerciële blok onder meer een interimkantoor en een Marokkaans restaurant.
“Ik ben een geboren liberaal, maar socialisten krijgen tot op vandaag mijn stem”
In de gloriejaren van De Bierhalle ging je er op café, plaatste je een dansje in de bijhorende zaal of je bezocht er de socialistische mutualiteit en het ABVV-kantoor. “We herbergden ook een schutterslokaal, want we namen de liggende wip over van De Sportwereld in de Stationsstraat. Wie doktersbriefjes wilde binnenbrengen bij het ziekenfonds maar in het weekend op gesloten loketten botste, kon ze in vertrouwen bij ons achterlaten. Wij tekenden ze af. We hadden ook altijd kleefbriefjes liggen, in die tijd moest je er immers nog zelf je naam op invullen. Alles voor de klanten, hé.”
Monique en Juulke waren dan ook graag gezien. “Ik ben een geboren liberaal, maar de socialisten krijgen tot op vandaag mijn stem. Ik heb er mijn geld aan verdiend en niet vergeten dat ze ons een aangenamer leven hebben bezorgd. Ik maakte nog de tijd mee dat er op zaterdag werd gewerkt en vakantie niet bestond. Maar iedereen was welkom bij ons, er werd dan ook nooit over politiek gediscussieerd.”
Maar de plaatselijke socialistische politici waren uiteraard kind aan huis in De Bierhalle. “Erik Derycke speelde nog Sinterklaas in onze zaal. Hij kwam geregeld, tot hij meer en meer op het voorplan trad in de nationale politiek. Armand De Rore, een graag geziene figuur in de stad, hield bij ons zitdag. Toen hij net naast de burgemeesterssjerp greep, heb ik hem nog zien wenen.”
De Bierpot
“Spijtig dat de socialisten in Waregem bijna van de kaart zijn geveegd. Ik vind het trouwens ook erg jammer dat Guy Adams zich na de recentste gemeenteraadverkiezingen heeft teruggetrokken, vooral voor al wie op hem heeft gestemd.”
Sinds eind 2000 gaat Monique als weduwe door het leven. Haar echtgenoot verloor ze aan de gevolgen van kanker. Het koppel bracht twee kinderen – Doreen (53) en Carl (52), die in Waregem woont – voort en er zijn twee kleinkinderen, de tweeling Quinten en Quincy (22).
Nadat de socialisten hun pand in de Stormestraat van de hand deden hielden Monique en Juulke tussen 1987 en 1996 negen jaar café De Bierpot open, waar zich nu Bar Choque bevindt op de Markt. “We woonden boven Il Basilico”, aldus nog Monique. “Het leven in De Varent is niet te vergelijken met onze tijd op de Markt. Ik mis hier ‘mijn’ mensen.”
Socialisme onder druk
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier