Ward Schoutteten verlaat na vier jaar het JOC

(foto TOGH)
Redactie KW

Exact vier jaar nadat hij startte als permanent verantwoordelijke van het JOC zoekt Ward Schoutteten andere oorden op. Hij gaat aan de slag als verantwoordelijke voor de speelpleinwerking in zijn woonplaats Wevelgem, maar kijkt met plezier en tevredenheid terug op zijn periode tussen de Ieperse jeugd.

Ward Schoutteten volgde op 3 januari 2016 Joachim Decoutere op als permanent verantwoordelijke voor het JOC. Het was zijn eerste job na zijn studies sociaal werk en kunst en cultuur. Precies vier jaar later, op 1 januari 2020 doet hij de deuren van het Ieperse jeugdhuis weer dicht. “Ik ben zelf van Wevelgem, waar ik leider in de speelpleinwerking en de Chiro ben geweest. Van mijn zestiende zat ik in Wevelgem ook in de vrijwilligerswerking van het JOC. Dan kreeg ik in Ieper de mooie kans om te starten als permanent verantwoordelijke van het JOC, waardoor ik eigenlijk van mijn hobby mijn beroep kon maken. Nu kreeg ik de kans om een nieuwe uitdaging aan te gaan op 50 meter van mijn deur als verantwoordelijke voor de speelpleinwerking. Back to the roots dus. Het is iets dat toevallig op mijn pad kwam en ik niet kon laten liggen. Voor hetzelfde geld zat ik hier nog met plezier drie jaar. Mijn nieuwe job ligt ook in het verlengde van wat ik in Ieper doe: werken met vrijwilligers in de jeugdsector, al zal het eerder met kinderen zijn dan met jongeren.”

Zijn passage in Ieper zal Ward niet snel vergeten. “Ik heb veel toffe vrijwilligers zien toekomen, groeien en weer vertrekken. Veel leuke momenten meegemaakt: de Marginale Avond, Dog Days, optredens van Steak Number Eight, Sore Losers… en dit jaar nog de zomerbar, een bus die we omgetoverd hebben tot een leuk concept. Dat was iets dat ik zeker nog wilde lanceren vooraleer ik vertrok. Ik ben tevreden dat het zo’n succes was en ik hoop dat ze het volgend jaar voortzetten.”

Veel vrijwilligers

“De vrijwilligers hebben soms de zotste ideeën, terwijl ik meer de rol had van uitvoerder of ondersteuner die moest zeggen of er daarvoor al dan niet geld was”, lacht Ward. “Ik ben ook tevreden dat ik kan vertrekken op een moment dat alles goed gaat. We hebben momenteel 40 vrijwilligers. Veel jonge gasten ook. Dat zorgt ervoor dat er voeling is met de Ieperse jeugd. Toen ik hier aankwam was het een iets oudere generatie die er al een paar jaar bij betrokken was.”

Ward zag de afgelopen jaren ook steeds meer publiek naar het JOC komen. “Je merkt dat we aantrekkelijk zijn voor de jonge gasten. Vroeger ging het blijkbaar met ups en downs, maar ik heb eigenlijk vier goeie jaren meegemaakt. We zijn een van de grootste jeugdhuizen van Vlaanderen geworden. Van andere jeugdhuizen hoor ik wel eens dat ze het moeilijk hebben om vrijwilligers te vinden of publiek te lokken. Hier is dat niet het geval. We zitten in een goeie flow.”

Slapen in de zetel

Wat Ward misschien nog het minst zal missen, is het vele weekendwerk. “Ook veel ‘s avonds, met vergaderingen op de meest onmogelijke momenten. Soms bleef ik ook wel eens plakken, maar ik kwam met de trein. Dus als ik niet om 22 uur aan het station stond, moest ik meteen de nacht doortrekken tot de eerste trein de volgende morgen, ten vroegste om 5.15 uur. En dat is vaak gebeurd. Soms sliep ik dan wel eens in een zetel in het cinemazaaltje. Het is een paar keer gebeurd dat de poetsvrouwen toekwamen en dat ze schrokken dat ik hier nog was. Maar als je je amuseert, deert dat niet. Ik ga hier sowieso nog vaak terugkeren. In de eerste plaats om mijn opvolger op te leiden, maar ook achteraf om iets te drinken en iedereen nog eens terug te zien“, besluit Ward. (TOGH)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier