In augustus wordt hij 74 jaar en dus vindt Ward Baert de tijd rijp om afscheid te nemen van de politiek. Hij is meer dan 20 jaar met gedrevenheid in Torhout gemeenteraadslid geweest. Vorige maandag zat hij voor de laatste keer aan de raadstafel. Hij wordt bijna zeker opgevolgd door N-VA-voorzitter Mike Verhaeghe (53).
Ward heeft zijn mandaat als gemeenteraadslid in twee perioden vervuld. Van begin 1990 tot eind 2000 eerst als lid van de Volksunie en daarna van de fractie Torhout 2000 en van begin 2013 tot nu als lid van de N-VA. Hij woont met zijn vrouw Nadine Vanthomme (72) in de Nachtegaalstraat in Torhout. Ze hebben twee zonen, Bram (47) en Ole (45), en voorts drie kleinkinderen: Noor, Wout en Rien.
Gestart bij de vroegere Volksunie
“Ik werd in de zomer van 1948 geboren in het landelijke Elverdinge”, doet Ward zijn verhaal. “Als oudste zoon uit een boerengezin van zes. Wellicht daarom laten de moeilijke tijden die de landbouwers nu meemaken, me niet onberoerd. Ik werd onderwijzer en studeerde woordkunst aan het Antwerpse Conservatorium. Ik heb mijn hele loopbaan lesgegeven aan de Academie voor Muziek en Woord in Menen.”
“Als oppositielid zagen ze vroeger liever je hielen dan je tenen”
“In de roerige jaren 1968-69, met de strijd voor Leuven-Vlaams, keek ik almaar meer de richting uit van de Volksunie. Ik ben er nog altijd van overtuigd dat het de juiste keuze was. Vlaanderen moest – binnen een verenigd Europa – zijn zelfstandigheid veroveren. Ik sloot me bij de plaatselijke VU-afdeling aan en werd in 1981 provincieraadslid. Dat bleef ik tien jaar lang. Ik werd intussen ook gemeenteraadslid.”
Bouwen aan toekomst van Vlaanderen
“In vergelijking met toen is er veel veranderd. Vlaanderen heeft nu heel wat hefbomen in handen om zijn eigen toekomst op te bouwen. Zou ik daar een heel klein steentje aan bijgedragen hebben? Ik weet het niet. Al ben ik toch vooral als gemeenteraadslid actief geweest. En ook daar is de mentaliteit helemaal veranderd. Als oppositielid zagen ze vroeger in het stadhuis liever je hielen dan je tenen. Alles werd in achterafkamertjes bedisseld en het kwam erop aan zo weinig mogelijk aan de neus van de oppositie te hangen. Pas op: dat was niet alleen de schuld van de meerderheid. Oppositieleden gingen te vaak uit van de regel dat je niet eens de inhoud van het dossier hoefde te kennen om tegen te zijn.”
Een veel opener houding
“Nu is er een veel opener houding. Het stadsbestuur vertelt ons waar het mee bezig is, welke richting het uit wil en wat de struikelblokken zijn. Zo wees ik onlangs in de gemeenteraad op het negatieve rapport over de woonzorgcentra. De schepen probeerde dat niet te verbloemen. Hij gaf het ruiterlijk toe en zei dat ze daarmee aan het werk moesten. Dat ontwapent je als oppositielid. Je hebt bereikt wat moest: dat de meerderheid zich ervan bewust is dat het beter kan en moet.”
Bandeloze en goddeloze oppositie
“Ik herinner me uit het verleden heel wat discussies waar iedereen nu wellicht totaal anders over zou denken. Zo vroeg ik indertijd om openbare toiletten in het stadscentrum. Onnodig, vond de burgemeester toen, je kon altijd een café binnengaan, er naar het toilet stappen en zo weer buitenwandelen. Ik herinner me ook een politiereglement voor Rock Torhout. Het was de tijd van aids en een organisatie wou op de festivalweide condooms uitdelen. Er kwam prompt een verbod op het uitdelen van die dingen. Ik wou dat in het politiereglement laten schrappen tot grote ergernis van de meerderheid, die hierin andermaal een bewijs zag voor de bandeloosheid van de oppositie.”
“Ook de goddeloosheid kan hier vermeld worden. Een oppositielid had in de raad voorgesteld om het kruisbeeld uit de raadszaal weg te halen. Consternatie alom! En wat deed Ward Baert? Die zei openlijk dat het raadslid gelijk had! Nu hangt dat kruisbeeld er effectief niet meer. Terecht, want de raadszaal is van iedereen: gelovigen, ongelovigen en andersgelovigen. Ook bij de gelovigen is het inzicht duidelijk gerijpt.”
Bezorgd over de toenemende armoede
“Hoe dan ook maak ik me wat zorgen over de toekomst. Dat corona en de oorlog in Oekraïne straks een moeilijke periode voor onze stadskas zullen veroorzaken, is een feit. Maar ik maak me nog meer zorgen over de toename van de armoede bij de bevolking, zelfs bij mensen die werk hebben. Vooral kindarmoede gaat me aan het hart. Zoiets mag en kan ik niet aannemen in het anders zo welvarende Torhout. Dit is zoveel belangrijker dan een vernieuwd marktplein of een fietssnelweg!”
In de tuin werken en boeken lezen
“Als alles normaal verloopt, wordt Mike Verhaeghe, ook een leraar, straks mijn opvolger in de gemeenteraad. Ik ben ervan overtuigd dat dezelfde bezorgdheden hem bezighouden: Torhout leefbaar houden en maken. Makkelijk zal dat niet worden. Niet alleen de armoede moet bestreden worden. Er zijn ook de geluidsoverlast op bepaalde plaatsen, de problemen veroorzaakt door de opwarming van de aarde en ga zo maar door. Werk genoeg te doen!”
“Wie onze nieuwe fractieleider wordt, is nog niet geweten. Wel wat ik met mijn extra vrije tijd zal doen. Ik heb een vrij grote tuin en daar kruipt heel wat werk in. Maar ik zou nog zoveel willen lezen. Over geschiedenis bijvoorbeeld. Om te weten hoe het allemaal zo ver is kunnen komen…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
