Wannes Beernaert van The Voice ontroert Vlaanderen: “Ode aan Fosske is ons lijflied”

Met trillende stem deed Wannes Beernaert zijn verhaal op de radio. Zijn zoontje Foss was op 31 oktober compleet onverwacht in zijn slaap overleden, de jonge mama en papa bleven met tientallen vragen ontroostbaar achter. Om zijn gevoelens kwijt te kunnen, maakte Wannes ‘Fly Young Bird’. Het is een pakkend eerbetoon aan Fosske, zoals de acht maanden jonge baby liefkozend genoemd wordt. Het nummer zette een golf van medeleven in gang. “De steun die we nu ervaren, is hartverwarmend”, zegt Wannes. De opbrengst van het lied willen ze gebruiken om lotgenoten te helpen…

Het leven lachte het gezin van Wannes Beernaert (31) en Julie Van Wietendaele (30) toe. In Langemark bouwden ze sinds twee maanden letterlijk en figuurlijk samen aan hun nieuwe thuis en keken ze ernaar uit om er hun zoontjes Seb (2,5) en de acht maanden jonge Foss te zien opgroeien. “We hadden het gewoon goed samen”, zegt Wannes, die als jeugdopbouwwerker bij vzw Uit De Marge in Ieper werkt. “Hier wilden we onze toekomst uitbouwen en met ons tweede zoontje was ons gezin opnieuw wat completer geworden. Hier zouden we perfect gelukkig worden. Daar waren we van overtuigd.”

Donderdagochtend 31 oktober sloeg het noodlot echter genadeloos toe. Wannes vond Fosske levenloos in zijn bedje. Sindsdien is alles anders, zegt hij. “Die ochtend startte zoals elke andere. We maakten eerst Seb klaar om naar de crèche te vertrekken. Daar stond net een Halloweenfeestje gepland. Ook de kleertjes voor Fosske lagen al op tafel. Onze jongste zoon is een erg goeie slaper, dus ging ik hem zelf wekken. Toen hij maar niet reageerde, nam ik Fosske in mijn armen en zag ik dat hij niet meer ademde. In paniek riep ik Julie en we alarmeerden de hulpdiensten. Via de telefoon kreeg ik instructies om Fosske te reanimeren, maar alle hulp kwam jammer genoeg te laat. Hij was die nacht in zijn slaap gestorven… Ik kan je verzekeren: dan voel je de grond van onder je voeten wegzakken. Onwezenlijk was het.”

Fosske werd nog overgebracht naar het Jan Ypermanziekenhuis in Ieper. “Julie, Seb en ikzelf hebben die rit ook met de ambulance afgelegd. We wilden geen seconde van Fosskes zijde wijken. In het ziekenhuis heeft Julie onze zoon nog heel lang geknuffeld. Die rollercoaster aan emoties was zó surreëel.”

Mijn ouders beleven deze nachtmerrie voor de tweede keer. Twee maanden voor mijn geboorte is mijn zusje Hanne ook in haar slaap overleden

Foss was volgens Wannes en Julie de perfecte baby. “Mijn kind schoon kind, luidt het cliché, maar Fosske was echt wel een droombaby. Sociaal, altijd lachen, een flinke slaper… Iedereen die Fosske in de ogen keek, werd instant gelukkig. Het is zo moeilijk om te geloven dat we hem nooit meer tegen ons zullen kunnen aandrukken. Niet óns kind, denk je dan.”

Voor iedereen die Fosske in het hart draagt, is het verlies een bijzonder harde noot om kraken. “Mijn ouders beleven deze nachtmerrie voor de tweede keer”, vertelt Wannes met tranen in de ogen. “Twee maanden voor mijn geboorte is mijn zusje Hanne ook in haar slaap overleden. Ze had een hersenbloeding en was amper vier jaar oud. Mijn ouders hebben altijd gehoopt dat hun eigen kinderen zoiets nooit zouden moeten meemaken, maar nu herhaalt de geschiedenis zich. Dat is hard. Keihard.”

Fly Young Bird is belangrijkste lied ooit

Al sinds zijn achttiende is muziek de grote uitlaatklep van Wannes. Begin 2019 gooide hij met zijn cover van Martha van Tom Waits nog hoge ogen tijdens het zesde seizoen van The Voice en in 2014 richtte hij mee Ben Cane op. De band zette er anderhalf jaar geleden een punt achter, maar een goeie maand geleden besloten ze om opnieuw de draad op te pikken.

“We hadden al een tweetal repetities achter de rug toen Fosske stierf”, duidt Wannes. Drie dagen na Fosskes overlijden belde hij zijn kameraden. “Ik moest mijn gevoelens ergens kwijt en wilde muziek maken. Dat had ik gewoon nodig. Ik vroeg hen om langs te komen en niet veel later zaten we op de zolder van mijn ouders in Moorslede.”

“Daar hebben we amper iets tegen elkaar gezegd, maar lieten we vooral de muziek spreken. Voor ik het wist, stond Fly Young Bird op papier en in amper een uur tijd was het nummer klaar. De tekst en muziek stróómden gewoon uit ons. De hele tijd kon ik niks anders doen dan huilen. Dit is zonder twijfel het belangrijkste en mooiste nummer dat ik ooit zal gemaakt hebben. Het wordt het lijflied van Julie en mezelf. Dat weet ik nu al.”

West-Vlamingen zijn nog altijd binnenfretters. Terwijl het deugd kan doen om je gevoelens onder woorden te brengen. Meer dan ooit ervaren we dit nu

Tijdens de viering, als een begrafenis wil Wannes het allesbehalve omschrijven, in het JOC in Ieper werd een video van het lied afgespeeld. Geen mens hield het nog droog. “Die viering was perfect”, klinkt het. “Een week lang hebben Julie en ik die voorbereid. We wilden er een moment van dankbaarheid van maken, want Fosske heeft ons in zijn veel te korte leven zoveel moois gegeven. De momenten met hem zullen we de rest van ons bestaan blijven koesteren.”

Na het afscheid aan Fosske plaatste Wannes de video op sociale media en de beelden werden ondertussen al meer dan duizend keer gedeeld. “We wilden in eerste instantie het taboe doorbreken, want dergelijke drama’s worden in onze maatschappij nog al te vaak verzwegen. Toen Studio Brussel ons contacteerde en zei dat ze van Fly Young Bird een catch of the day (nummer dat je die dag móet gehoord hebben, red.) wilden maken, was dat aanvankelijk wat dubbel voor ons. Maar het respect en de liefde dat er aan de dag werd gelegd, zijn met geen woorden te omschrijven. Nu zijn we blij dat we de stap gezet hebben, want iedereen mag weten wat een schoon ventje ons Fosske wel niet was.” Wannes en Julie worden sindsdien onder de steunbetuigingen bedolven.

Studio Brusselhttps://www.facebook.com/studiobrussel/https://www.facebook.comFacebook1280

video1.0https://www.facebook.com/studiobrussel/videos/1172728266270635/500

“Veel lotgenoten willen hun verhaal met ons delen. We weten dat we niet alleen staan, maar dat neemt het verdriet niet weg. Sinds Fosske er niet meer is, wisselen de betere en slechtere dagen elkaar af. We willen dit echter een plek in ons leven kunnen geven en hebben ondertussen al contact opgenomen met de vzw Met Lege Handen. Zij begeleiden ouders van overleden baby’s en leveren schitterend werk. Ze doen huisbezoeken, zorgen voor alle mogelijke ondersteuning, organiseren praatgroepen… Volgende maand nemen we een eerste keer aan zo’n sessie deel in Roeselare, maar West-Vlaanderen blijft op dat vlak nog een blinde vlek. West-Vlamingen zijn nog altijd ten onrechte binnenfretters, moeten hun problemen zelf verteren. Terwijl het zoveel deugd kan doen om je gevoelens onder woorden te brengen. Dat mogen wij nu meer dan ooit ervaren.”

Met Lege Handen

Om de vzw een duwtje in de rug te geven, hebben Wannes, Julie en de andere bandleden besloten om de opbrengst van Fly Young Bird aan Met Lege Handen te schenken. “Dat verdienen ze, meer dan wie ook. Deze week hebben we het nummer opnieuw opgenomen en we brengen het zowel op cd als digitaal uit. Studio Brussel stapt ook mee in het verhaal en tijdens De Warmste Week in Kortrijk zouden we het lied live willen brengen. De Gentse hiphopband Uberdope ondersteunt ons dan weer tijdens de opname en het distributieproces.”

Julie zal op de nieuwe bewerking xylofoon spelen. “Dit is immers echt iets van ons samen. Makkelijk is het niet, want nadat ze het nummer voor het eerst op de zolder van mijn ouders hoorde, heeft Julie twee weken nodig gehad om alles laten te bezinken. En elke keer ik de woorden zal zingen, zullen mijn gedachten helemaal bij Fosske zijn.”

Urne op ereplaats

De urne met de as van Fosske hebben Julie en Wannes bij hen thuis geplaatst. “Op een ereplaats. Zo is hij altijd bij ons. Op die manier blijven we Seb ook aan zijn broertje herinneren. Voor hem is Fosske nu een sterretje aan de hemel, maar later, als hij wat ouder is, zullen we hem honderduit over zijn broer vertellen. Chapeau trouwens voor onze oudste zoon. Enkele dagen na Fosskes dood is hij voor het eerst naar school getrokken en hij doet het uitstekend. Ook de mensen van de steinerschool Koningsdale in Ieper zijn fantastisch voor ons en Seb.”

Alles in huis herinnert Julie en Wannes aan die prachtige acht maanden met Fosske. “Na zijn dood hebben we een week bij mijn ouders gewoond. We kónden het gewoon niet opbrengen om hier te zijn. Het was te confronterend. Vrienden van ons zijn alles komen opruimen, zodat we die eerste momenten na het overlijden van onze zoon niet opnieuw moesten beleven.”

“Het is trouwens hartverwarmend hoeveel mensen ons nu steunen. Vrienden en familie brengen eten, staan altijd klaar voor ons… In nood leert men zijn vrienden kennen, hoor je wel eens zeggen. Wel: wij hebben zeer veel goeie vrienden. Julie en ik hebben ook erg veel aan elkaar. We houden elkaar letterlijk recht. We zijn elkaars houvast en kunnen elkaar geen moment missen. We zijn nóg dichter naar elkaar gegroeid, al hadden we duizend keer liever het lieve gelach van ons Fosske nog gehoord. Hij zal altijd en overal op onze schouder zitten.”