Waarom Klaas Fremaut overtuigd is dat de West-Vlaming als eerste uit de crisis zal opstaan

Klaas Fremaut verspreidt een boodschap van hoop in deze bizarre tijden: "We gaan onze rug rechten. En de West-Vlamingen nog als eerste." © Kurt De Schuytener
Olaf Verhaeghe

‘De zon komt op in het westen.’ Dat is de titel van de hoopvolle boodschap die Heulenaar Klaas Fremaut (57) overal in West-Vlaanderen wil zien opduiken. Zie het als een tegengif, een positief alternatief voor alle negativiteit die het coronavirus met zich meebracht. “We gaan onze rug rechten. En de West-Vlamingen nog als eerste ook.”

Oosten, op. Westen, weg. Het is het aloude ezelsbruggetje dat we gebruiken om de zonsopgang en -ondergang te onthouden. Als iemand dan komt vertellen dat de zon binnenkort in het westen opkomt, botst dat met wat je kent en voelt. En toch zegt en schrijft Klaas Fremaut het. En toch overtuigt hij je wanneer hij het zegt.

De 57-jarige Heulenaar werkt al decennia in de creatieve sector, kent de media vanbinnen en vanbuiten en weet als geen ander hoe je met de combinatie van tekst en beeld een gevoel kan oproepen. “13 maart 2020, ik denk dat het een datum is die we nog lang zullen herinneren. Plots mogen we ons kot niet meer uit. De wereld die we kenden, staat helemaal op zijn kop. Alles is anders, iedereen moet zich anders gedragen. Ik geef toe: ik was bezorgd, al ben ik van nature een optimist.”

Vragen, onduidelijkheden, een gebrek aan perspectief door het virus: het speelde allemaal door Klaas’ hoofd. “Ik wist vrij snel: dit wordt een werk van lange adem, langs een vrij hobbelig parcours en er is niemand die een handleiding heeft of perfect weet wat we als economie, als samenleving, als gezin of als individu zullen moeten doen.”

“We komen eruit, we mogen best vertrouwen hebben in de toekomst”

Zon aan horizon

Ook voor Klaas kwam er door de coronasituatie tijd vrij. En vooral ruimte in zijn hoofd. Dus deed hij wat hij naar eigen zeggen enkel kan: nadenken. “Als de wereld op zijn kop staat, waar komt de zon dan op?, vroeg ik mezelf af”, vertelt hij. “In het westen, bij ons. In West-Vlaanderen. Wij hebben ook de zee, als enige provincie in België, wij hebben uitzicht op het licht aan de horizon. Wij hebben uitzicht op beterschap, op iets positiefs. Ik wilde daar iets mee doen. Wat wist ik niet precies, maar ik wilde die positieve vibe, in een periode waar negatieve berichten, zorgen en meningen in de media de mensen overrompelen, verder verspreiden.”

“Dat idee bleef langer sluimeren. Ik toetste het af bij mijn vrouw en bij een bevriende gedragspsycholoog, in een zoektocht naar een concrete vorm. Herman Konings, die bevriende psycholoog, drukte me op het hart dat het niet van mogen was, maar wel van moeten. Je moet dat positieve uitdragen. Mensen hebben daar nood aan, zei hij.”

“Als de wereld op z’n kop staat, dan komt de zon op in het westen. Bij ons”

En dus sloeg Klaas aan het schrijven. Het gaat hem enkel om de tekst. Geen georchestreerde reclamecampagne, geen indrukwekkende beelden. Enkel woorden die vooruitkijken op wat na corona komt. “We gaan onze rug rechten, geloof me. En de West-Vlamingen nog als eerste. Omdat het in ons DNA zit, omdat wij deure doen en omdat we ondanks alles kansen blijven zien. Omdat West-Vlamingen voortrekkers en plantrekkers zijn, omdat we een warm hart hebben en omdat we ondanks het ploeteren en het afzien altijd de hoop op beter behouden.”

“Het gaat mij niet om wie de afzender of aanstoker is, het gaat mij om de boodschap, om de vibe die zich hopelijk als een lopend vuurtje doorheen de hele provincie zal verspreiden. Los van strekkingen of overtuigingen, los van bekende gezichten, merken of bedrijven.”

Positief, niet naïef

Vandaag acht Klaas het goede moment gekomen om het vuur aan de lont te steken. Al geeft hij toe dat hij getwijfeld heeft over het juiste moment. “De lijn is flinterdun”, zegt hij. “Halfweg april, toen het idee verder vorm kreeg, was dat moment er nog niet. We zaten nog midden in die strenge coronamaatregelen. Deze week werden die wat soepeler. En ondanks de verwarrende communicatie en de blijvende onduidelijkheden, besef je dat het met de beste bedoelingen gebeurt. Je voelt zo hoe iedereen stilaan een beetje heropleeft. We komen eruit, we mogen vertrouwen hebben in de toekomst, we doen allemaal ons best. Sommigen gaan zeggen dat ik naïef ben en dat niets nog wordt zoals het was. Maar ik ben niet naïef, ik ben positief. Dat blijf ik.”

Wil je mee de boodschap van hoop verspreiden? Lees er meer over op www.dezonkomtopinhetwesten.be.