µ
In volle oorlog werd in Poperinge in 1915 een soldatenclub opgericht door Britse legeraalmoezeniers. Hun doel was een thuis aanbieden voor een kwart miljoen Britse soldaten in de Westhoek. Hier konden ze hun vrienden ontmoeten, ongeacht hun rang of stand, een brief schrijven naar het thuisfront, genieten van een prachtige tuin, een boek lezen of piano spelen. In de kapel op zolder konden ze de moed bijeenrapen om terug te keren naar het front. De club was zo succesvol dat er vijftien jaar na de oorlog wereldwijd al zo’n dertig ‘Talbot Houses’ waren, en meer dan duizend afdelingen van de liefdadigheidsbeweging, Toc H.
“Sinds de heropening van de club in 1931 is de club een levend museum, waar je ook kan overnachten. Jaarlijks komen er duizenden pelgrims en toeristen over de vloer die er een warme thuis vinden, net als toen. Het is een authentieke Britse parel uit de oorlogsjaren. Recent werd de permanente tentoonstelling volledig vernieuwd. In ‘Een Huis van Mensen’ worden ontelbare nieuwe verhalen uit onze rijke geschiedenis verteld aan de hand van 500 meestal nooit eerder vertoonde objecten uit de collectie”, zegt Simon Louagie, sinds vorig jaar manager van Talbot House.
Zoals de zaken er nu voor staan, wordt het vechten om het einde van het jaar te halen
Financiële moeilijkheden
“Sinds 1930 wordt Talbot House uitgebaat door een onafhankelijke vzw die voornamelijk door vrijwilligers gedragen wordt. De grote investering in de nieuwe tentoonstelling, die volledig uit eigen zak bekostigd werd, en de verplichte sluiting omwille van het coronavirus, brengen Talbot House nu in financiële moeilijkheden. Met annuleringen tot in de herfst zien we onze inkomsten als sneeuw voor de zon smelten. Een historisch gebouw van ruim 250 jaar oud vereist bijna constant renovatie en onderhoud. Zoals de zaken er nu voor staan, wordt het vechten om het einde van het jaar te halen”, aldus de manager.
“Toen onze stichter Rev. Tubby Clayton in de lente van 1918 verplicht het Huis werd uitgezet omwille van het Duits lenteoffensief, gaf hij zich niet zonder slag of stoot gewonnen. Er waren een reeks bevelen nodig, waarop stelselmatig ‘shut up’ geantwoord werd, voor hij buitengezet werd. Toen het Duitse leger tot op een half uurtje genaderd was, stond Tubby vrolijk eitjes te bakken, zogezegd voor het ontbijt van de Duitse keizer. Tijdens de tijdelijke sluiting stichtte Tubby een nieuw Talbot House in een hut in een wei tussen de koeien; die hut maakt trouwens deel uit van de nieuwe tentoonstelling. Talbot House sluiten was gewoon ondenkbaar”, aldus Simon Louagie.
“Ook wij zijn dus niet van plan om de handdoek in de ring te gooien. We hebben een nieuwe campagne opgezet om het Huis te redden. In de eerste uren werd al bijna 6.000 euro gestort. Het geld is nodig om onze vaste kosten tijdens de sluiting te dekken, het Huis in goede staat te houden en een overbrugging te maken tot we weer voldoende inkomsten hebben. In ruil voor giften bieden we tal van ‘beloningen’ aan. Die gaan van gratis overnachtingen, boeken en ontbijten tot verhalentochten en lidmaatschap van onze Talbotousian familie.”
De toekomst
“Net zoals bij de bevrijding in 1944 hopen we na de verplichte sluiting iedereen weer te mogen verwelkomen, dit keer met een brunch waarop mensen kunnen intekenen. Het is natuurlijk nog lang wachten op een datum, maar samen komen we hieruit. Talbot House heeft nog een hele toekomst voor zich met tal van projecten in de pijplijn. Zo moet de nieuwe permanente tentoonstelling nog geopend worden, komen er nieuwe verhalentochten voor groepen en een nieuwe virtuele rondleiding voor individuele bezoekers. Ondertussen proberen we de club virtueel open te houden met tal van filmpjes en verhalen over het Huis op onze sociale media. Zo kan iedereen van op afstand mee genieten van onze club in Poperinge. Via de site kan men ook de crowdfunding steunen”, besluit Simon Louagie. (AHP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier