Vuilnisophaler Joachim voelt appreciatie: “Applaus krijgen, dat doet wel eens deugd”

Joachim Deceuninck: "Je merkt dat veel mensen thuis zijn en tijd hebben om een grote lenteschoonmaak te houden." (foto JCR)
Philippe Verhaest

Het lijkt voor ons allemaal zo evident, maar dat is het in geen geval. Ook in volle coronacrisis staan een pak mensen voor dag en dauw op om vuilnis op te halen en de straten net te houden. Ook bij Joachim Deceuninck ontbreekt het niet aan motivatie. “Kinderen hangen nu tekeningen op de vuilniszakken. Die krijgen in ons depot een ereplaats.”

Business as usual zou Joachim zijn huidige werkdagen niet durven noemen, al houden hij en zijn collega’s zo goed mogelijk hun vertrouwde werkpatroon aan. “Elke ochtend starten we om 4.30 uur met onze route en tussen 12 en 14 uur zijn we opnieuw aan ons depot in Kortemark”, zegt hij. “Het valt wel op dat de straten er nu véél rustiger dan anders bij liggen.”

Hoe beïnvloedt het coronavirus je werk?

“Toch redelijk ingrijpend. Onze teams bestaan standaard uit drie mensen, maar door de maatregelen van de overheid kunnen we niet langer allemaal in de vrachtwagen plaatsnemen. We moeten immers de anderhalve meter afstand respecteren. Daarom rijdt een van de beladers (iemand die de vuilniszakken in de wagen gooit, red.) met zijn eigen wagen naar de start van de ophaalroute, de andere twee collega’s nemen samen de vrachtwagen. Ook tijdens de ronde blijft de chauffeur vrijwel altijd alleen in de cabine, zo vermijden we alle risico. Veel van onze vrachtwagenbestuurders zijn ook al iets ouder, dus is het maar normaal dat we voldoende afstand in acht nemen. In elke vrachtwagen hebben we nu ook ontsmettingsalcohol. We laten niks aan het toeval over.”

Ik kan me voorstellen dat er in deze tijden ook meer vuilnis op jullie staat te wachten.

“Dat is echt ongelooflijk. Je merkt dat veel mensen thuis zijn en tijd hebben om een grote lenteschoonmaak te houden. De afgelopen weken moeten honderden garages, kelders en zolders grondig onder handen genomen geweest zijn. Plots zien we tijdens onze papierronde schoolcursussen van jaren ver prijken en staan er vuilniszakken vol kapotte voetballen op ons te wachten. (lacht) Na deze crisis zullen veel woningen nog nooit zo netjes geweest zijn. We zullen ons nog enkele weken mogen opmaken voor extra werk, maar dat nemen we er met de glimlach bij. Het zorgt er wel voor dat onze vuilniswagen sneller vol is en we tijdens onze ronde al moeten gaan lossen.”

“Na deze crisis zullen veel woningen nog nooit zo netjes geweest zijn”

Nemen jullie ook zelf extra veiligheidsmaatregelen?

“We hebben mondmaskers ter beschikking. Zelf draag ik die wanneer we restafval ophalen. Iets wat ik voor deze crisis trouwens ook al deed, maar nu heb ik er nog extra aandacht voor. Angst om het virus zelf op te lopen, heb ik niet. Ik hou me aan de opgelegde regels en ben erg voorzichtig. Als vuilnisophaler lopen we een zeker risico, maar dat is klein bier in vergelijking met de mensen in de medische en zorgsector. Zij zijn de échte helden. Dat mogen we straks niet vergeten.”

Krijgen jullie nu meer appreciatie voor wat jullie doen?

“Dat is wel opvallend, ja. Deze week kwamen mensen spontaan naar buiten om voor ons te applaudisseren. Een gek gevoel, maar het doet tegelijk erg veel deugd. We krijgen chocolaatjes, frisdrank… Tijdens de Week van de Ophaler is dat normaal, maar nu worden we dubbel en dik verwend. Terwijl we alleen maar onze job doen. Ik ben van nature uit erg bescheiden en voer gewoon mijn werk uit. Maar wat erkenning is altijd leuk. Kinderen hangen nu ook tekeningen op de vuilniszakken. Die nemen we mee naar ons depot en daar geven we ze een ereplaats. Ondanks alles zijn dit momenten om te koesteren.”

Hoe ga je zelf om met social distancing?

“Ik ben een familieman, maar nu hou ik wel afstand. Mijn papa heeft prostaatkanker gehad, dus nu breng ik hem even geen bezoekjes. Maar we horen elkaar erg vaak. Eigenlijk besef je pas wat je mist wanneer het er niet meer is. Gelukkig heb ik nog mijn vriendin. Zij werkt van thuis uit en zo zijn we nu wel wat vaker samen. Zij waardeert trouwens ook erg wat we hier doen. Ik ben vooral blij dat ik nog kán werken en me nuttig kan maken voor de samenleving.”

Wat hoop je dat er na deze coronacrisis zal veranderen?

“Mensen moeten beseffen dat alle kleine dingen van deze wereld niet zo vanzelfsprekend zijn. Je familie elke dag kunnen zien, bijvoorbeeld. En laat ons ook extra aandacht hebben voor het milieu. Nu de wereld zo goed als stilgevallen is, zie je dat de natuur zich langzaam maar zeker aan het herstellen is. Als we Covid-19 bedwongen hebben, mogen we die les niet vergeten. We moeten allemaal samen zorg dragen voor deze planeet. Dat is nu wel duidelijk.”