“Vroeger samen bij KSA, nu gaan we Dodentocht wandelen”

Vandaag, vrijdag wordt in Bornem het startschot gegeven voor de 48ste editie van de Dodentocht. Drie jonge Menenaars – Bram Lapiere, Peter Delmazure en Arno Neirynck – nemen voor het eerst deel. “We hebben getraind, maar eigenlijk te weinig”, beseffen ze. “Wel hebben we een leuke, nieuwe hobby ontdekt en liggen we op zondag niet meer tot ‘s middags in ons bed.”

Honderd kilometer wandelen in de streek van de Antwerpse gemeente Bornem, het is een groot jaarlijkse gebeuren. Ook dit jaar zullen naar schatting 14.000 personen de tocht tot een goed einde proberen te brengen. Drie van hen zijn Peter Delmazure (25), Arno Neirynck (24) en Bram Lapiere (27), allen uit Menen.

“Hoe we op het idee kwamen om voor het eerst deel te nemen aan de Dodentocht?” herhaalt Bram de vraag. “Eigenlijk was ik niet van plan om zo’n uitdaging aan te nemen, maar Arno en Peter wilden dat wel doen en hebben gezaagd tot ik uiteindelijk instemde. Meteen was onze wandelclub De Viriele Wandelvrienden geboren.”

“Dat is wel iets wat ik eens wilde proberen”, pikt Peter in. “Al heb ik wel het vermoeden dat we te weinig hebben getraind. We zijn in mei van dit jaar begonnen. De eerste training – 20 kilometer – herinner ik me nog goed, want ik denk dat ik nog nooit zo veel heb afgezien. Maar intussen zijn we het wandelen gewoon.”

Kleine oogjes

De drie hebben geen training van 100 kilometer, of een afstand die ook maar enigszins in de buurt komt, afgewerkt. “We hebben al tochten van 32 en 34 kilometer op ons palmares staan”, stelt Arno. “Dat kan gaan om geïmproviseerde of georganiseerde wandeltochten. We hebben al zowat overal in het zuiden en midden van de provincie gezeten: Tielt, Ieper, Dranouter, Menen, Dadizele… Heel belangrijk is dat we in een mooie omgeving kunnen wandelen, want dat maakt het een stuk aangenamer.”

“Via Snapchat kunnen vrienden ons volgen op onze wandeltochten” –

“We gaan steevast op zondagmorgen trainen”, aldus nog Peter. “Dan kan het wel eens zijn dat we met kleine oogjes opstaan omdat we de nacht voordien uitgingen (lachje). Dat kan wel eens pijn doen. Maar de ervaring leert dat je, eens je aan het wandelen bent, snel opnieuw fris en monter bent. Een schril contrast met enkele maanden geleden, toen we tot ‘s middags in bed bleven liggen.”

De drie vrienden merkten wel al dat ze op georganiseerde wandeltochten op zondagmorgen tot de jongste deelnemers behoren. Bram: “Dat is wel grappig, want we krijgen dan wel reacties. Zeker die keer toen we op de eerste tussenstop om 8 uur ‘s morgens een Sint-Bernardus dronken in de plaats van een koffie of plat water.”

Arno: “Velen kijken ook vreemd op als ze ons zien praten tegen onze smartphone. Voor alle duidelijkheid: onze wandeltochten zetten we op het sociaal medium Snapchat, zodat onze maten kunnen zien wat we doen.”

Tijdens de Dodentocht zullen de jonge Menenaars ook wel actief zijn op sociale media en foto’s nemen. Bram: “Het is de bedoeling dat we ons in de eerste plaats amuseren. We zullen elkaar zeker steunen tijdens de Dodentocht, al is de 100 kilometer uitwandelen voor mij geen doel.”

Houthakkers

Peter: “Voor jou misschien niet, maar Arno en ik zullen wel proberen de finish te halen. We willen toch minstens de kaap van de 50 kilometer ronden, zodat we met een opgeheven hoofd naar Menen kunnen terugkeren.” Arno: “Ik denk dat een aantal vrienden hoopt dat we het niet halen. Niet omdat ze ons niet gunnen, wel omdat ze volgend jaar ook mee willen doen.”

“Door onze trui met houthakkersmotief kun je ons van ver herkennen” – Bram Lapiere

Het ziet er dus naar uit dat De Viriele Wandelvrienden binnenkort meer dan drie leden zullen tellen. “Of er nu bijkomen of niet, wij zullen verder blijven doen”, stelt Peter. “We hebben een leuke hobby gevonden, een hobby ook die je het hele jaar door kunt beoefenen en waarvoor je niet veel meer dan een goed paar wandelschoenen nodig hebt.”

Bram: “We zijn trouwens alle drie gewezen leiders bij de KSA. Door samen te gaan wandelen zien we elkaar sowieso wekelijks. Niet vergeten dat we intussen ook een uitrusting hebben (algemeen gelach). “We hebben alle drie een trui met houthakkersmotief gekocht waarmee we steevast gaan wandelen. Je kunt ons dus al van ver herkennen.”