Langemark-Poelkapelle is de vrijgevigste bloedgeversgemeente van de provincie. Geert Ostyn uit de Oudstrijderslaan in Langemark stond in de afgelopen 27 jaar meer dan 100 keer bloed af. “Ik kan iemand helpen door iets te geven van mezelf. Waarom zou ik dat niet doen?”
Geert Ostyn (60) is loketbediende bij Bpost en bloedgever. “Thuis staan de data van de bloedinzamelingen aangekruist op de kalender. Ik probeer dat ritme van vier keer per jaar bloed geven strikt aan te houden. Ik heb eerst 25 keer bloed gegeven, daarna kwam het doel van 50. Het is altijd een beetje je grens verleggen. Als ik gezond blijf, ga ik door tot de laatste dag dat het mag.”
Zijn ouders waren fervente bloedgevers. “Het is wel mijn vriend Marnick Derck en schoonbroer Ivan Derdaele die me overhaalden om bloed te geven. De eerste stap zetten is altijd moeilijk. Niemand kijkt ernaar uit om een prik te krijgen. Ik hoor dat men soms in groepjes vrienden of vriendinnen ernaartoe trekken. Dat vind ik best goed. Je motiveert elkaar om consequent te blijven gaan, want het blijft wel een uitdaging. Boegbeelden of voorbeeldfiguren als destijds Eric Missinne, Johan Vannoote of de huidige burgemeester kunnen daarin echt een nuttige rol spelen. Zelf zijn we eens tijdens een kermisactie met het hele gezin bloed gaan geven.”
Zelf zijn we eens tijdens een kermisactie met het hele gezin bloed gaan geven – Geert Ostyn
Gezond en fit blijven is belangrijk. “Bloed geven, is ook zelf je gezondheid in het oog houden. Ik ga bijvoorbeeld niet naar de tandarts voor een geplande bloedinzameling. Voor de aanvang van de bloedgifte wordt je gezondheid door een arts gecheckt en moet je een formulier invullen. Als die enquête voorligt, denk ik soms dat ik een saai leven heb. Daar komen vragen voor als seks hebben met verschillende partners, gebruik van drugs, de gekke koeienziekte… Het geeft wel aan hoe sterk het Rode Kruis de kwaliteit controleert. Het Rode Kruis kan zich niet permitteren om besmet bloed te verspreiden.”
Geert hecht ook belang aan het babbeltje na afloop. “Daar bouw je een kennissenkring op. Op het werk of in mijn omgeving probeer ik toch reclame te maken om bloed te geven. Ik hoop dat de lokale contactgroep nog meer mensen kan bewegen om bloed te geven. In ieder geval: mijn steun krijgen ze”, besluit Geert.
Lokale contacgroep: “Op naar 1.000 giften per jaar”
Lokaal voorzitter van de contactgroep Dirk Dewilde (54) is in zijn nopjes. “6,46 procent van alle 18-plussers op de gemeente geeft bloed. Daarmee scoren we het hoogst in West-Vlaanderen. In Vlaanderen geeft slechts 3 procent van de Vlamingen bloed, plasma of bloedplaatjes.” Rode Kruis-Vlaanderen wil dit cijfer laten stijgen naar 4 procent om de bloedvoorraad op peil te houden. “Ook wij willen als afdeling nog groeien. We mikken op 1.000 giften per jaar. Nu schommelen we tussen de 800 à 850 bloedafnames gespreid over 10 avonden.”
Rijke traditie
Dirk Dewilde figureert samen met Rik Robaeys, destijds slachtoffer van een arbeidsongeval, en burgemeester Lieven Vanbelleghem in een promotiefilmpje van het Rode Kruis. “Gelukkig hebben we hier een rijke traditie aan bloed geven. Zeg nu zelf: bloed geven, is toch het beste van jezelf geven”, zegt Dirk, niet verlegen om een kwinkslag. “Eigenlijk moet je niet wachten tot iemand in je omgeving erg ziek wordt. Want met één zakje bloed tijdens een operatie loop je niet ver.”
Verhoudingsgewijs doet de contactgroep nog beter dan 6,46 procent. “We krijgen nogal wat donoren over de vloer van buiten de gemeente. Die mensen worden toegevoegd aan de aantallen waar hun domicilie gevestigd is. Er zijn ook mensen van Langemark-Poelkapelle die elders bloed geven. Het belangrijkste is wel dat er bloed binnen komt.”
“Bloed geven, is toch het beste van jezelf geven” – Dirk Dewilde
“Jonge ouders met kinderen zijn zeer welkom tijdens de bloedafnames. Ook de kinderen ontvangen een drankje. We hopen hen ook kennis te laten maken met bloed geven. Ze zien dat het maar om een prikje gaat. Ik kan al getuigen van jongeren die zich precies op hun 18de komen aanmelden. Een andere categorie die we niet vergeten, zijn mensen die om een of andere reden geen bloed meer mogen geven. Meestal komen ze nog mee met hun partner en genieten ze even van de familiale sfeer. Voor mezelf was het ook erop of eronder. Mijn lief was verpleegster en donor. Als ik wilde dat de relatie doorging, kon ik wel niet anders dan ook bloed af te staan”, gaat Dirk verder.
Dankbaarheid
Succes niet vanzelfsprekend. “Ik kan met trots zeggen dat we als contactgroep een sterk team zijn van 15 vrijwilligers. De taakverdeling is niet alleen een drankje aanbieden of achter de toog staan. Het is ook belangrijk om met de aanwezigen een praatje te maken en te luisteren naar hun verhalen. Wij horen en ervaren veel dankbaarheid met het initiatief. Daarom zou ik graag alle bestuursleden in het zonnetje willen zetten. Dat zijn Rik Lepoudre, Arlette D’Herck, Maria Vermander, Sabine Pille, Roland Smagghe, Caroline Dinneweth, Rita Vaneeckhoutte, Danny Swaenepoel, Dirk Dewilde, Charlotte Vannieuwenhuyse, Mireille Crombez, Roland Decaestecker, Jacqueline Mostaert, Patrick Parrein en Gérald Vandelannoote. Zelf ben ik door wijlen Johan Vannoote in het bestuur geloodst tijdens een massabloedinzameling in 2009. Sinds Lieven Vanbelleghem burgemeester is geworden, ben ik voorzitter.” (pco)
Bloedinzamelingen in het OC op 2 en 3 maart in Langemark en 10 maart in Sint-Juliaan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier