Op stap langs de frontlijn (3): “De billenkar heeft zelfs de oorlog overleefd”

Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Bloedrood zijn ze, de Europese coronakaarten. Onze reporters Christophe en Stephanie kiezen een vakantie dwars door West-Vlaanderen. Met de drie dochters vertrekken ze vanuit De Panne en wandelen ze, met enkel een rugzak, tot aan hun thuisbasis in Lauwe. Geen tests, geen kleurcodes en geen gevaar. Maar krijgen ze toch dat vakantiegevoel? Je komt het te weten in hun dagboek. Stap met hen mee langs de Frontlijnroute.

Met een dag pretparkplezier achter de kiezen, stond een tocht richting Nieuwpoort op de planning, een planning die al even snel overhoop werd gegooid. Hoe konden we De Panne verlaten zonder een bezoek aan Plopsaqua, het zwemparadijs dat een vloeibare verlenging vormt van het populaire pretpark? Het werd dan ook de start van een wandeltocht, maar met een vertraging.

Plopsaqua

Zwemparadijzen en kinderen, het is een combinatie die je altijd het winnend lot bezorgt. Ouders die zich massaal groeperen rond de drankgelegenheden in het zwembad, kinderen die barsten van de energie en de onvermijdelijke vraag ‘papa, ga je mee in die glijbaan want dat is giga-leuk?’. Wie van ons kan met hand op het hart zeggen dat het een situatie is die we nog nooit hebben meegemaakt? Toch is een bezoek aan een full option zwembad een must voor wie op vakantie trekt met kinderen. Ze bewegen voortdurend, wat op zich niet alleen gezond is maar er ook zorgt dat ze ‘s avonds uitgeteld in slaap vallen.

Plopsaqua weet dan ook als geen ander hoe ze de motivatie van de allerkleinsten scherp kan stellen, met een uitgekiende combinatie van hun lievelingsfiguurtjes en -attracties die allemaal op en rond het water draaien. Toch werd er ook aan de pubers en zelfs dynamische ouders gedacht. Het park investeerde fors in wat ze noemen ‘Sky Drop’, een steile glijbaan waarmee ze je in het diepe laten vallen. Op de trap richting start spotten we twee soorten mensen: de overgemotiveerde kinderen… en de ouders, die hun uiterste best doen om toch maar niet te tonen dat ze er niet geheel gerust in zijn.

Kusttram

Met het chloor dat nog uit de oren druipt nemen we afscheid van De Panne en trekken we richting Nieuwpoort, waar de officiële start van de Frontroute ligt. Het is een stevige verplaatsing die eigenlijk niet op de wandelplanning stond, dus hebben we wat vrijheid om die kilometers op een andere manier in te vullen. Mijn echtgenote, een volbloed Française, merkt plots hoe de kusttram voorbij raast, keer op keer. ‘Dat op een zondag?’ stelt ze zich openlijk de vraag.

De kusttram, dat is iets unieks. Het maakt niet uit welke dag van het jaar het is, hij dendert van De Panne naar Knokke en terug zonder op adem te moeten komen. Het tramstel is trouwens ook uniek in België en jaarlijks knokken heel wat gemeenten om toch maar een halte extra op hun grondgebied te kunnen krijgen. De verbinding tussen beide grenzen met het openbaar vervoer nemen, zorgt ervoor dat koning auto wordt gedegradeerd tot de nar van dienst, wat een bezoek aan de kust pakken eenvoudiger (en vooral goedkoper maakt)

Mosselen met friet

Eenmaal in Nieuwpoort, ondertussen uitgegroeid tot zowat de hipste kustgemeente van allen, beginnen onze innerlijke mensen te pruttelen. Zwembaden, glijbanen en kinderen die schijnbaar overlopen van de energie? Het put zelfs de meest fitte onder ons volledig uit. Eten aan de Belgische kust staat zonder enige twijfel gelijk aan mosselen met friet, een recept dat eigenlijk als patrimonium zou moeten worden geklasseerd. ‘Mussels’ zoals ze het hier noemen, daar weet Christine wel weg mee. Ze serveert enkele borden met jumbo exemplaren, al dan niet in witte wijn, voorzien van haar kleine persoonlijke toets.

Met de magen gevuld, gaan we op zoek naar het paneeltje dat de start van de Frontroute aangeeft, een symbool met 4 kleuren die de 4 bloemen van het slagveld moeten voorstellen. Meer dan 450 van die symbolen loodsen de wandelaars of fietsers dwars door West-Vlaanderen, met het front van de Grote Oorlog als metgezel.

Staketsel van Nieuwpoort

In Nieuwpoort start de tocht aan het ondertussen beruchte ‘staketsel’. Op datzelfde staketsel staan ook nog altijd de visnetten of draainetten zoals we dat in onze jonge jaren benoemden.

Het is een activiteit die even uniek als authentiek is want enkel in Nieuwpoort kun je nog netten laten zakken in de hoop er wat krabben of vissen mee boven te halen. Het is geen sport, het is geen adrenalinerijke attractie maar het is cultuur, traditie en ontspanning in één. Voor de kinderen is het leuk, voor de papa’s en de mama’s is het een flits terug naar het verleden.

Billenkar

Zwemmen, vallende glijbanen, trams en vissen op de pier? We zijn geen 3 keer 6 meer en het dichtstbijzijnde terras lonkt! Terwijl we genieten van een vloeibare verfrissing beslissen onze dochters de boel onveilig te maken met een authentieke billenkar. In de afgelopen decennia is onze wereld aan een rotvaart verandert maar toch blijven enkele zaken nog steeds heerlijk origineel. Een ijzeren gevaarte met 4 wielen en pedalen die de oorlog hebben overleefd? Het is en blijft een klassieker waarmee de kust zich van de rest van het land heeft weten te onderscheiden.

Onderweg naar onze slaapplaats merken we opnieuw het logo van de Frontroute op. Het is een stille herinnering aan de uitdaging die ons te wachten staat: 100 kilometers te voet naar huis.