Kappers Marnix Molly en Ann Bruyneel waren vaste gasten in dancing Olympia: “Uren gesleten op die dansvloer”

In het kapsalon van Ann en Marnix komen vaak nog vroegere Olympia-verhalen naar boven. © Foto WVS
Wouter Vander Stricht

Aan dancing Olympia gaven de uitbaters, de portiers en de dj’s, de obers en de afwassers… mee kleur. Maar vooral ook de klanten. En bij die trouwe klanten hoorden Marnix Molly en Ann Bruyneel, die er uren sleten. “Wij gingen echt om te dansen”, klinkt het.

Marnix Molly (59) en Ann Bruyneel (58) zijn beiden uit Ingelmunster afkomstig, nu runnen ze al vier decennia kapsalon Jeunesse in de Roeselaarsestraat 1. “We kenden elkaar al van school en onze eerste stapjes in het uitgaansleven zetten we destijds in Ingelmunster, waar we ook opgroeiden”, zegt Ann. In die tijd was er ook nog dancing Salamander. “Dat was ongeveer op de plaats waar later Pavarotti zou komen. Maar al snel vonden wij de weg naar dancing Olympia. Ons sociaal leven verlegde zich toen ook meer naar Izegem, we kwamen er uiteindelijk ook wonen. Als jonge gast vond je vanuit Ingelmunster Emelgem nog ver”, lacht Marnix. “Maar eens we in Izegem woonden, hoefden we de brug maar over steken om terug thuis te zijn.”

Ann en Marnix hoorden duidelijk bij het zondagpubliek. In eerdere interviews in deze reeks werd al duidelijk dat er op zaterdag en zondag totaal ander volk over de vloer kwam. “Wij zijn er wel op zaterdag geweest, maar veel minder. Het was ook andere muziek, het publiek was iets jonger en diverser. Maar op zondag hadden we onze vaste kliek. 200 tot 300 man schat ik, op zaterdag was dat een veelvoud. Maar wij kenden er haast iedereen, je had er ook je vast plekje. Van ons wat dat het verhoogje rechts als je binnen kwam.”

Helpen opkuisen

Marnix en Ann, die het nog altijd niet verleerd zijn, gingen toen echt om te dansen. Programma’s als Sterren op de Dansvloer bestonden uiteraard nog niet, maar iedere zondagavond in dancing Olympia was het van dat… “Mario David draaide toen vaak muziek. Je wist al bij welke platen het volle bak zou zijn op die dansvloer. En voor ons was dat ook ideaal. Na een week hard werken tot zaterdagavond, was zondag onze vrije dag en op maandag waren wij als kapperszaak ook gesloten. Nog andere coiffeurs vonden de weg naar daar. Het was dan ook vaak in de vroege uurtjes toen we afsloten. Meer zelfs, we hielpen vaak de tafels op de stoelen zetten met de mannen van de opkuis. Na een avondje dansen dronk ik toen ook vaak nog een pintje aan de toog met Raph en Marietta. Zalige tijden.”

Het koppel heeft soms ook heimwee naar die tijden. “Onze dochter is 22 jaar en danst ook graag, maar waar moet je dat nog doen in het uitgaansleven? Blijkbaar is het niet meer makkelijk om een dergelijke zaak uit te baten. Wij hebben ons alvast telkens gejeund. Het was een topperiode.”

“Een weetje dat ik ooit – per ongeluk natuurlijk – een beentje in de voet van een meisje gebroken heb. Ik was er al dansend gaan opstaan en ze moest enkele weken in het gips”

Maar ook daar kwam een einde aan. In 2000 ging de dancing onherroepelijk dicht. “Het was enkele jaren daarvoor dat ze op zondag, onze dag, gesloten bleven. Toen was het nog enkel op zaterdagavond open. Wij hebben tonnen respect voor hoe de familie Vannieuwenhuyse dat jarenlang gerund heeft. Met liefde voor hun zaak, dus ook streng als het moest. Als was je hun trouwste klant, als je iets mispeuterde moest je op de blaren zitten.”

De uitbaters keken ook op geen inspanning. “Er werden veel feestjes gehouden, van Sinterklaas tot een casino-avond, dat wat telkens de max.”

De hanenkam van Marnix

Vrijdag 16 december zijn Ann en Marnix ook van de partij als in het oude goederenstation dancing Olympia opnieuw een avond tot leven komt. “Wij zijn er alvast klaar voor. Met dat verschil dat we nu ‘s anderendaags wel moeten werken. Ze hadden het beter de zondagavond georganiseerd, maar toen hoopte men misschien nog dat de Rode Duivels zondag de finale zouden spelen”, lacht Marnix. “We hopen de muziek van vroeger weer te horen en heel wat kennissen tegen het lijf te lopen. Vroeger wisten de vrienden wel wanneer ik boven mijn theewater geraakte. Dan zette ik mijn haar in een hanenkam. Maar ik heb er nu zoveel meer als vroeger”, lacht de praatvaardige kapper. “Een weetje dat ik ooit – per ongeluk natuurlijk – een beentje in de voet van een meisje gebroken heb. Ik was er gaan opstaan en ze moest enkele weken in het gips. We zullen het vrijdagavond wat voorzichtiger houden.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier