Voortbestaan Sportcafé Heule bedreigd: “Zonder premie gedoemd om de boeken neer te leggen”

xxx © foto CHH
Redactie KW

De coronacrisis bedreigt het voortbestaan van cafetaria Het Sportcafé in Heule. Na alle loonverlies van de voorbije maanden door reorganisaties van het zwembad, dreigt de coronacrisis de druppel te veel te worden.

Uitbaters Sabine Cottereel (51) en Nick Verhaeghe (53) zitten andermaal met de handen in het haar. “Het stopt niet. We hadden ons voorbereid op een mooie toekomst. De coronacrisis nekt ons echter.”

Positieve vooruitzichten hebben de uitbaters van het Sportcafé niet. Ze zitten in zak en as. “Het is pijnlijk. Nu we weer het hoofd boven water konden houden en uit het dal klommen van de zwembadproblemen verzeilen we weer in de miserie”, zeggen de uitbaters. “We hebben kort voor de coronacrisis nog zware investeringen gedaan. Zo kochten we nieuw meubilair voor onder meer de terrassen. We kennen onze boekhouding. Zonder premies of financiële tussenkomst zijn we gedoemd om de boeken neer te leggen”, voegt Sabine Cottereel eraan toe. “We zijn al van halfweg maart genoodzaakt van onze privégelden in de zaak te stoppen. Dit om een café zonder volk draaiende te houden. De onkosten blijven. Lang volhouden kunnen we dat niet. Daarnaast raakt onze voorraad over datum.”

Geen premies

Sabine en Nick kunnen niet genieten van premies. “We vinden dat niet eerlijk, we staan machteloos en beseffen dat onze droom uit elkaar valt. We hebben alle premies en schadevergoedingen aangevraagd maar komen nergens voor in aanmerking doordat ze telkens wel ergens aan een criterium niet voldoen.”

Zo vallen ze uit de boot voor de coronapremie omdat ze de cafetaria runnen in bijberoep en daardoor geen volwaardige RSZ betalen. De stadspremie mogen ze ook vergeten. Deze is gebaseerd op de coronapremie. Enkel als je geniet van een coronapremie kom je hiervoor in aanmerking. Tenslotte kunnen Nick en Sabine niet genieten van het overbruggingsrecht omdat ze nog een inkomen hebben. Nick en Sabine leven beiden van ziektepensioeninkomen. Dit is niet gelijk aan een volwaardig pensioen. Sabine krijgt 600 euro en Nick 1.200 euro. “We kunnen gaan eten naar Vork voor 7 euro en een doktersbezoek kost ons maar 2 euro”, zegt Nick met een droevige ondertoon. “Om ons ziektepensioen aan te vullen baten we de cafetaria Sportcafé uit in bijberoep.”

De uitbaters hebben twee kinderen. “Twee studenten die hogere studies volgen. Ook voor hen krijgen we al drie jaar geen studiebeurs. De studiebeurzen worden berekend op je loon van 3 jaar geleden. We stonden toen nog in het onderwijs en genoten van een volwaardig inkomen. Daarna vielen we beiden ziek en leidde dit ons naar een leven met klein ziektepensioen”, vertelt Sabine

Zonder enige verandering leggen de uitbaters halfweg mei de boeken neer. “We kunnen niet anders. Dit zijn de feiten. Het is wat het is.” Hoe het verder moet weten de uitbaters niet. “Onze toekomst ziet er niet rooskleurig uit. We hebben al veel zwarte sneeuw gezien. Er is altijd iets dat ons de das omdoet. Het mag gewoon niet. Dit kunnen we best missen”, besluiten Sabine en Nick.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier