Vijf jaar geleden kroonde Rinus Verhamme (23) zich in Parijs tot Europees kampioen bodybuilding. Die wereld liet de Tieltenaar al een tijdje achter zich, al blijft hij uitermate sportief. Trektochten op hoge bergtoppen, een marathon en Ironman en nu ook extreme ultralopen: op zijn nog jonge leeftijd heeft Rinus het allemaal al meegemaakt. Momenteel trekt hij al een drietal jaar door Australië.
Op amper 18-jarige leeftijd was Rinus Verhamme een uitblinker in de bodybuildingwereld. De jongeman trainde zes tot zeven keer per week en pakte de Europese titel bij de -21-jarigen. Een vervolg kreeg die carrière echter niet. De Tieltenaar koos nadien vooral voor andere sportieve uitdagingen. “Bodybuilding was een fase in mijn leven, maar ik had alles bereikt wat ik wou en kon op een natuurlijke manier. Het stoorde mij overigens enorm dat de bodybuildingcompetitie altijd geassocieerd wordt met steroïden, terwijl het volgens mij wel een fantastische sport is, waar je veel voldoening uit kan halen.”
Ironman afgewerkt
Intussen stapelde Rinus de sportieve uitdagingen op. Samen met zijn vader beklom hij majestueuze bergen zoals Mount Everest Base Camp, Kilimanjaro en Thorong La. Met zijn moeder reisde hij dan weer een volle maand door Nieuw-Zeeland. Nadien liep hij ook al een marathon, werkte hij een volledige Ironman af en nu ligt de focus op ultralopen. “Een wijs man zei me ooit dat een sterke atleet ook goed is in meerdere sporten en zich niet op één discipline focust. Die raad heb ik altijd onthouden”, verklaart Rinus. “Ik zet dan ook nog altijd een sportief doel per jaar en probeer het vorige steeds te overtreffen. Zo begon het met een marathon en deed ik vorig jaar inderdaad een Ironman.”
“Evident was dat natuurlijk niet, met mijn bodybuildingachtergrond. Mijn lichaam had vooral korte spieren en moest omgetoverd worden naar een pezig, atletisch lichaam om enorme afstanden af te leggen. Bovendien kost triatlon een bom geld. Een fiets, wetstuit, triatlonpak en dan was de inschrijving ook nog 1.000 dollar. De timing was weliswaar ‘perfect’ nu de wereld in lockdown was. Ik was wel verplicht om op één plek te blijven. Het geld dat normaal naar reizen zou gaan, ging nu dus naar mijn Ironman. Sowieso ben ik iemand die dagelijks sport nodig heeft. Het maakt mijn dag compleet en ik voel me er gewoon enorm veel beter door.”
Krokodillen
Aan triatlon doet Rinus intussen niet meer, maar de volgende uitdaging staat al vast: ultralopen. “Ik reis met een rugzak en sinds kort een auto, het is niet praktisch om telkens je fiets en al het gerief mee te nemen. Bovendien heeft niet elk dorp een zwembad en in de zee moet je ook niet alleen zwemmen vanwege de krokodillen, haaien en kwallen. Wat ik wel altijd kon doen als ik reisde, was lopen. Vandaar dus de keuze voor ultralopen. Vorig jaar liep ik al 50 kilometer in de bergen van Queensland. Daarna nam ik een coach aan en schreef ik me in voor een ultra-event van 160 kilometer in Victoria. Helaas moest ik er na 24 uren lopen en 119 kilometer opgeven door een blessure. Mijn doel dit jaar is The Great Southern Endurance Run, eind dit jaar. Opnieuw 160 kilometer lang, maar met nog meer hoogtemeters: 8.200 in totaal.”
Rinus is niet alleen sportief bijzonder actief, intussen trekt hij ook al een drietal jaar rond in Australië. Een ervaring die hij alle leeftijdsgenoten graag wil aanraden. “Eigenlijk was het nooit mijn plan om naar Australië te komen”, verrast de Tieltenaar. “In 2018 trok ik solo rond in Zuidoost-Azië als backpacker. Vijf maanden en zeven landen later was mijn geld op, maar ik wou nog niet naar huis. In die tijd ontmoette ik veel Australiërs. Hun humor en levensvisie sprak me aan, net als wat ze vertelden over hun land. Het leven is hier relax. Er is geen sociale druk zoals in België. Hier is het eerst leven, dan pas de rest. Ik zie hier trouwens veel Franse, Duitse en Nederlandse leeftijdsgenoten, maar de Belgen die ik in drie jaar zag, zijn op twee handen te tellen. Jammer, want de wereld is groter dan Europa alleen. Het is zeker een aanrader om na je studies niet meteen te gaan werken, maar eerst wat cultuur en levenservaring op te doen.”
“Hier is het eerst leven en dan pas volgt de rest”
“Natuurlijk heb ik hier ook al moeten werken, zoals elke backpacker die langer in Australië verblijft. Zo moet je in het tweede jaar verplicht 88 dagen op een plantage werken of in een sector waar werkkrachten nodig zijn.
Rollercoaster
Wil je een derde jaar blijven, dan moet je zes maanden werken in je tweede jaar. Zelf werkte ik één jaar op een plantage, wat intensief werk was. Alle backpackers woonden wel in hetzelfde hostel, wat zorgde voor onvergetelijke feesten en de beste vriendschapsbanden. Meest recent werkte ik zeven maanden bij themapark Sea World aan de Gold Coast. Ik werkte er mee aan de gloednieuwe houten rollercoaster ‘The Leviathan’. Momenteel ben ik echter al anderhalve maand op roadtrip met mijn Duitse vriendin. Startend van de Gold Coast door regionaal Australië richting Perth. Een trip van een goede 20.000 km en misschien wel drie maanden. Mijn verhaal hier is dus zeker nog niet ten einde.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
