Voor u getest: met de fietstaxi Roeselare (her)ontdekken

Mogen we u een tip geven om uw vakantie op te fleuren? Kruip eens in een van de gele fietstaxi’s die sinds begin deze maand doorheen het stadscentrum rijden. Het is volledig gratis en je leert gegarandeerd iets bij, ook als je al je hele leven in Roeselare woont. Wij deden de test en wisten niet waar eerst kijken.

Het concept is even eenvoudig als geniaal: elke dag – ook op zondag – kan je van 10 tot 17 uur volledig gratis een fietstaxi nemen om het centrum van de Rodenbachstad te ontdekken. Opstappen kan aan De Munt en aan het station en onderweg krijg je een buslading weetjes over Roeselare voor de voeten geworpen. We kunnen u natuurlijk vertellen dat dit een van dé manieren is om uw staycation wat extra kleur te geven, maar zelf de test doen leek ons een veel beter plan.

Onze proefkonijnen van dienst vullen elkaar perfect aan: Peter Soete is een geboren en getogen Roeselarenaar en kent haast letterlijk ‘alles en iedereen’ binnen de kleine Ring van deze stad, Philippe Verhaest woont buiten de stadsgrenzen en wil zijn basiskennis over het Hart van West-Vlaanderen met plezier aanscherpen.

De felgele fietstaxi zien we al van ver blinken en ter plekke worden we opgewacht door Bram Brouckaert (29). In het dagelijkse leven leerkracht geschiedenis aan Ter Sterre in Moorslede, maar tijdens de zomermaanden klust hij bij als fietstaxibestuurder slash stadsgids. Een rol die hem naar eigen zeggen op het lijf geschreven is. “Ik hou ervan om mensen iets bij te brengen en door dit al fietsend te doen, onderhoud ik ook nog eens mijn conditie. Win-win, dus.”

Unesco-werelderfgoed

Vinden wij ook, net als het feit dat we als passagier niet voor extra stootkracht moeten zorgen. Na eerst de handen te hebben ontsmet, kunnen we onze halfuur durende fietstocht aanvatten. De rit is een goeie drie kilometer lang en onderweg zullen we alle toeristische trekpleisters van dichterbij leren kennen, maar ook eerder onbekende pareltjes passeren de revue, belooft Bram ons.

De eerste halte is de Grote Markt, waar we een uitvoerige uitleg over het belfort krijgen. “Het huidige bouwwerk dateert van na de Eerste Wereldoorlog en in lang vervlogen tijden stond het belfort pal op de Grote Markt. De zwarte markeringen op de grond zijn daar een stille getuige van.” Bram werpt ons ook toe dat het belfort op de lijst van Unesco-werelderfgoed staat en daar was zelfs opper-Roeselarekenner Peter niet van op de hoogte. Puntjes gescoord.

Het valt op dat veel grootouders de fietstaxi met hun kleinkinderen nemen

Onze rit slingert zich verder langs de gevel van het klooster van de Grauwe Zusters – daterend uit de zestiende eeuw en de oudste van de stad, warempel – en in de Noordstraat leren we dat dit traject beter tot de beestjesstraat wordt omgedoopt. “Hier laat ik kinderen diertjes zoeken op de gevels”, klinkt het. Peter laat het innerlijke broekventje in zichzelf los en gaat de uitdaging aan. En warempel, enkele tellen later heeft hij al een zwaan en krokodil op de gevels gevonden. En een kip van een niet nader genoemd restaurant, maar die was hors catégorie. “Het valt trouwens op dat heel veel grootouders hun kleinkinderen meenemen op fietstaxitrip. Eigenlijk is het sinds de opstart van dit initiatief al de hele tijd druk geweest. Zeker bij mooi weer hebben we de handen vol en rijden de vier fietstaxi’s quasi constant door de stad. Gelukkig zijn we met voldoende bestuurders en kunnen we af en toe even op adem komen”, knipoogt Bram.

We rijden rustig De Munt op, waar heel wat niet-Roeselarenaars zich vergapen aan het kenniscentrum ARhus. “Een pareltje, hé”, vindt onze chauffeur ook zelf. “Wist je trouwens dat de benaming van dit plein verwijst naar de vroegere functie van deze locatie? Hier was het financiële hart van de stad te vinden, met de eigen Bank van Roeselare en aan het De Coninckplein iets verderop nog enkele financiële instellingen.”

Als een volleerde paus

Die kennis zit al even onder onze hersenpannen, maar we kunnen ons voorstellen dat toeristen zonder link met Roeselare hier flink wat van opsteken. “Die komen trouwens van overal”, weet Bram. “Ik vervoerde al Gentenaars, mensen uit Mechelen, Limburgers en Nederlandse toeristen. De meest exotische passagiers kwamen dan weer uit Brazilië. Die zaten met open mond naar de historische gevels in de Ooststraat te staren.”

“Het gebeurt af en toe ook dat mensen ons een kleine fooi geven. Leuk, want dat betekent dat ze van hun tochtje genoten hebben.”

Na een goed halfuurtje zit onze rondrit doorheen het centrum er op. We springen voldaan uit het felgele voertuig en nemen afscheid van onze ervaren gids/taxichauffeur. Slechts één minpuntje doorkruist onze gedachten: met de fietstaxi heb je flink wat bekijks. Zo goed als alle blikken draaiden onze richting uit en dat noopte Peter ertoe om om de haverklap bekenden te moeten begroeten. Met de kunde van een volleerde paus in zijn eigen mobiel kweet hij zich van die taak. En we hadden niet meteen de indruk dat hij er last van had…