Afgelopen verlengd weekend hebben duizenden mensen zich 100 procent gegeven tijdens de fietstocht voor Kom Op Tegen Kanker. Het evenement was opnieuw een succes en bracht bijna zeven miljoen euro op. Ook twee Dadizelenaars gingen tot het gaatje en mochten zich zelfs de jongste deelnemers van de rit noemen.
Laure Vermander is zestien geworden in februari en Lars Van Wuytswinkel werd enkele dagen geleden zestien jaar. Je mag pas officieel deelnemen aan de KOTK-fietstocht vanaf zestien jaar en dat hebben Laure en Lars dan ook gedaan.
Lars: “Het is de allereerste keer dat ik naar de fietstocht ben gaan kijken en er ook aan heb deelgenomen. Laure is een vriendin van de lagere school en de chiro en op een bepaald moment vroeg ze me of ik niet wilde meefietsen. En ik heb ja gezegd (lacht).”
Laure: “Mijn mama heeft twee jaar geleden meegefietst toen men dat vroeg op haar werk in AZ Delta. Na die eerste keer bedacht ze opeens dat zij, papa en een vriendengroep best ook een team deelnemers konden samenstellen. En het werd zelfs beter want er werden twee teams gevormd. Ook dit jaar zijn we met twee teams gestart en hebben we twee keer 5.500 euro of 11.000 euro bijeengebracht.”
“Ja, we zijn daar best fier op. We hebben het geld verzameld door een pannenkoekenverkoop te doen, door snoep te verkopen, door een spaghetti-avond te organiseren, door onze aperitief picon-bidon te verkopen en door de steun van enkele sponsors.”
Lars: “Ik heb meegeholpen op de spaghetti-avond, net als Laure, maar Laure heeft ook enorm veel snoepgoed verkocht in een deur-aan-deur actie.”
Sportief ingesteld
“Laure en ik hebben zondagnamiddag de slotrit mogen rijden van Oostkamp naar Mechelen. Vooraf waren we niet bang voor de afstand: 125 km is natuurlijk een heel eind maar we zaten in de groep die aan 24 km per uur moest rijden. Ik ben best wel sportief en zit op de sportschool in Kortrijk. En Laure heeft ook veel getraind.”
Laure: “Ik ben eveneens sportief ingesteld en ben voor deze rit beginnen trainen op de rollen vanaf februari en enkele weken geleden heb ik de AZ Delta Classic van 116 km gefietst. Ik heb nu de KOTK-rit met de koersfiets van mama gereden en Lars heeft de fiets van papa gebruikt (lacht).”
Papa Dieter Vermander: “We hebben nooit angst gehad voor Laure en Lars. Ik heb zondagmorgen van Mechelen naar Oostkamp gefietst en deze KOTK-rit was zo professioneel georganiseerd! Er waren begeleiders op de moto, er was een fietsreparatiewagen mee onderweg, er waren twee plaspauzes voorzien en ook een bevoorradingszone. Er reden tien groepen van tussen de 100 en 130 renners en per groep waren zelfs twee ziekenwagens voorzien. De fietsers moesten nooit stoppen voor een rood licht en hadden overal voorrang.”
Pinkcyclettes
Laure: “Waarom we hebben deelgenomen aan deze KOTK-rit? Omdat we, zoals bijna iedereen, iemand kennen in onze vrienden- en familiekring die tegen kanker vecht. En omdat iemand die heeft mee gefietst met ons team ook met kanker werd geconfronteerd. Zij heeft zelfs de naam van ons team uitgevonden, de Pinkcyclettes, én ook de kleuren van onze fietspakken gekozen: rose.”
Lars: “Ja, ik weet het, voor een jongen kan roze een beetje vreemd lijken maar ik zit daar zeker niet mee (lacht). Mijn oma heeft ook kanker gehad, is genezen en stond hier vandaag te supporteren voor ons. Voor iedereen die tegen kanker vecht, deden we dit.”
Laure: “We wilden hen tonen dat wij aan hen denken en hen steunen in hun strijd. De tocht zelf vormde geen probleem voor ons: we konden mooi ons plaatsje in het peloton behouden. En wanneer wij onderweg en bij het binnenrijden van Mechelen werden aangemoedigd door zo veel mensen, besefte ik opeens dat er ontzettend veel mensen deze organisatie een warm hart toedragen. Dat was ongelooflijk: we werden aangemoedigd door een echte mensenzee. En bij het binnenrijden van Mechelen stond iedereen te roepen en te applaudisseren, het was ongelooflijk. Na onze aankomst werden Lars en ik, als jongste deelnemers, zelfs geïnterviewd voor het grote podium. De mevrouw die ons interviewde, trok wel grote ogen toen wij haar vertelden dat wij geen ‘koersfietsen’ hebben maar met de fietsen van papa en mama hebben gereden (lacht).”
“Lars en ik zijn echt trots dat wij een onderdeel waren van dit grote geheel en dat wij ons steentje hebben kunnen bijdragen. En volgend jaar zouden we heel graag opnieuw van de partij zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
