Voedselbank voor dieren stopt bedeling in vier West-Vlaamse gemeenten

De vzw Sociale Dierenhulp moet noodgedwongen een deel van haar werking afstoten. De bedelingen in vier West-Vlaamse gemeenten houden ermee op, net als de bezorgrondes aan huis. De reden: steeds minder donaties zorgen ervoor dat de organisatie maandelijks zelf voor 1.500 euro aan voeding moet aankopen. Ook in Roeselare is dat voor heel wat dierenliefhebbers een streep door de rekening. “Dit betekent een hoop extra kosten”, vertelt gebruiker Manuel Holler.

De vzw Sociale Dierenhulp werd in 2012 door Harry Kause (49) en zijn echtgenote Jolanda opgericht. “Ons doel was en is nog altijd om mensen met huisdieren die financiële problemen hebben, te ondersteunen”, stelt hij. “Dat doen we op verschillende manieren. Er is onze maandelijkse voedselbank, maar we hebben ook een eigen dierenartsenpraktijk met twee dierenartsen die één keer per week vrijwillig eerstelijnsdierengeneeskunde komen verzorgen.”

Twee keer per jaar organiseert de vzw bovendien een kledingbeurs voor mensen en elke dinsdag is er in het hoofdkwartier in Ooigem een sociaal café. “Maar onze hoofdbezigheid is nog altijd de voedselbedeling. Op vandaag maken 560 gezinnen in Oost- en West-Vlaanderen gebruik van onze diensten. De voorbije jaren wisten we een stevig netwerk uit te bouwen en onder andere Aveve, Maxi Zoo en Tom&Co steunen ons met donaties. Jammer genoeg moeten we sinds begin dit jaar vaststellen dat het totale aantal schenkingen daalt. Veel winkels werken nu anders. Vroeger was het zaak om alle producten in huis te hebben, maar nu stelt men een basisaanbod samen en de rest wordt op bestelling voorzien. Zo blijft er minder over voor organisaties als de onze. En dat brengt problemen met zich mee.”

Sociale Dierenhulp wil voedselpakketten aanbieden die toereikend zijn voor een volle maand en daarom past de vzw sinds begin dit jaar elke maand gemiddeld 1.500 euro zelf bij. “We verdelen ongeveer 3.000 kilo dierenvoeding per maand, maar deze situatie is niet langer houdbaar.”

Geen subsidies

Dat alles dwong de vzw ertoe een drastische beslissing nemen. De maandelijkse bedelingen in Bissegem, Roeselare, Harelbeke en Beernem houden ermee op en ook de bezorgrondes aan huis behoren tot het verleden. “Jammer, maar een andere optie is er niet. We centraliseren onze werking in Ooigem, waar iedereen elke eerste zaterdag van de maand tussen 12 en 17 uur terechtkan, of elke donderdag na die eerste zaterdag, van 10 tot 15 uur.” Naast Ooigem blijven de bedelingen in Aalter, Brugge, Oostkamp en Nevele bestaan.

Vroeger hadden winkels alles in huis. Nu wordt er met een basisaanbod gewerkt. Zo blijft er minder over voor organisaties als de onze

“We geven echter niet op”, benadrukt Harry. “We blijven op zoek gaan naar winkels en producenten die ons producten kunnen schenken en ook geldelijke steun blijft uiteraard meer dan welkom. In de zeven jaar dat Sociale Dierenhulp werkt, hebben we een zeker bestaansrecht opgebouwd. Er zijn goeie contacten met OCMW-diensten en we worden zelfs als referentiepunt beschouwd. Maar jammer genoeg maken we bij geen enkele gemeente, laat staan de provincie of Vlaamse overheid, aanspraak op een subsidie. Dat zou voor ons een wereld van verschil betekenen. Door nu een versnelling lager te schakelen, kunnen we onze werking blijven garanderen. En wie weet straks weer uitbreiden.”

Site Noord

Manuel Holler (34) is een van de vele Roeselarenaars die graag gebruik maakte van de voedselbedelingen van Sociale Dierenhulp. “Daar komt nu helaas een einde aan”, zucht hij.

“Ik heb twee huskies en elke maand kon ik op Site Noord, waar de bedelingen plaats vonden, rekenen op een stevig voedselpakket op maat. Reken al snel negen tot dertien kilo hondenbrokken, vaak aangevuld met wat natvoer. Echt top, want als je hond ziek was, werd het pakket meteen aangepast.”

Nu de bedeling in Roeselare verdwijnt, wordt Manuel met een hoop extra kosten geconfronteerd. “Ik heb een maandelijks leefloon van 250 tot 280 euro en vanaf nu zal ik daarvan gemiddeld 120 euro aan hondenvoeding moeten besteden. Ik zal mijn leefpatroon wat moeten veranderen, want mijn honden mogen niks te kort komen. Maar fijn is dit niet, neen. En zelf naar Ooigem afzakken, is niet aan de orde. Bijna twintig kilometer ver en ik heb enkel een longboard waarop mijn huskies me voorttrekken. De heenreis zou nog lukken, maar ik kan dat voedselpakket op mijn longboard vervoeren. Ik leef ook enorm mee met Harry en Jolanda. Gouden mensen zijn het. Hopelijk wordt de bedeling in Roeselare alsnog in ere hersteld, want heel veel mensen sta nu plots in de kou. Al begrijp ik de beslissing volkomen. Het moet ook voor hen financieel haalbaar blijven.”