Ook de vinkeniers hebben vorig jaar weinig plezier beleefd aan hun hobby. Er waren amper wedstrijden en dus ook geen kampioenvieringen na het seizoen. Ook het sociale contact viel weg. Volgens gedreven vinkenier Eddy Loncke zal dat sporen hebben nagelaten. Zo vreest hij dat er bij de start van het seizoen een pak minder leden zullen opdagen.
Oostrozebekenaar Eddy Loncke uit de Leegstraat kan na een lange carrière als mecanicien in het spaanderplatenbedrijf Spano nu volop genieten van zijn pensioen en van zijn grootste hobby, de vinkensport. “Mijn liefde voor het spelen met de vinken kreeg ik mee van mijn vader Jerome. Thuis had ik nooit iets anders gezien. Van zodra ik kon fietsen, kreeg ik een vinkenkooi in de handen gestopt en trok ik mee naar wedstrijden. Na mijn huwelijk in 1970 ben ik gestart als zelfstandig vinkenier bij de Ingelmunsterse maatschappij de Moedige Durvers. Ik ben die maatschappij altijd trouw gebleven. Wat meer is, sinds 1989 maak ik deel uit van het bestuur.”
“Ook mijn twee zonen Tyron en Andy waren een tijdje vinkenier maar hebben intussen afgehaakt. Wat we ook doen, de vinkensport lijkt de jongeren niet langer aan te spreken. Ik vrees hard dat het ledenaantal zal blijven afkalven. Ik heb de tijd gekend dat onze maatschappij meer dan honderd leden telde. Vandaag zijn we nog met zo’n veertigtal.”
Het is moeilijk om jongeren warm te maken voor de vinkensport
We polsten bij vinkenier Eddy even naar de troeven die de vinkensport in handen heeft om aantrekkelijk te blijven. “Ik vrees dat we meer problemen kennen dan dat ik voordelen kan opsommen. Maar laat ik beginnen bij de positieve kanten. Voor mij is de vinkensport op de eerste plaats een heel sociale en toffe hobby. Het is helemaal niet duur maar er valt ook geen geld mee te winnen. Je speelt met de vinken voor het sociale contact. Er is zoveel om over te praten. Ik denk aan de kunst om vinken in gevangenschap te kweken, het aanleren van een mooi liedje en proberen je mannetje te staan in de wedstrijden. Dan zijn er nog de feestelijke gebeurtenissen zoals de kampioenviering en heel wat speciale zettingen. Alleen slagen we er niet in om jongeren warm te maken voor de vinkensport. Voor hen lijkt dit een oudbollig tijdbedrijf.”
Bevoorrading
“ Eén van de grote problemen in de vinkensport is de bevoorrading. Sinds de bevoorrading uit de natuur is verboden, zijn de vinkeniers aangewezen op het zelf kweken van vinken in gevangenschap. Dit is zeker mogelijk maar niet elke vinkenier heeft er de accommodatie en voldoende tijd voor om succesvol te zijn in de kweek. Het zelf kweken van vinken heeft er meteen voor gezorgd dat heel wat vinkeniers hebben afgehaakt. Het is een geweldig tijdrovende bezigheid en haast alleen weggelegd voor iemand die op pensioen is.”
Of de coronacrisis ook een invloed zal hebben op de vinkensport? “Ik vrees van wel. Door corona waren er in 2020 nauwelijks wedstrijden en meteen verdween het sociale aspect van onze sport volledig. Ik vrees dat een pak leden zullen afhaken want ook voor het nieuwe seizoen, dat er begin april aankomt, kregen we nog geen enkele zekerheid dat de vinkensport kan opstarten. Er heeft nog geen enkele bestuursvergadering plaatsgevonden en er is ook nog geen nieuwe kalender voor de wedstrijden. Ik vrees dat corona in combinatie met de hogere leeftijd van onze leden een negatieve impact zal hebben op de vinkensport.”
“Hoe hard ik de sport ook genegen ben, ik kan alleen maar concluderen dat het er helemaal niet rooskleurig uitziet voor onze geliefde volkssport. Ik hoop echt dat ik verkeerd ben maar als ik rondom mij kijk, kan ik alleen maar vaststellen dat we de tijdsgeest wat tegen hebben. Jonge mensen zoeken ontspanning op heel andere terreinen en vergeten dat de vinkensport misschien ook iets voor hen kan zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier