Vijftig jaar geleden werd Ines twee keer Tineke: “Jammer dat kleindochter niet kan overdoen”

Ines met haar 17-jarige kleindochter Iman die dit jaar graag de stunt van haar oma had overgedaan: Tineke worden op de Watermolen én in Heule. © NOM
Redactie KW

Op haar 17de heeft Ines Roosen precies 50 jaar geleden iets gerealiseerd wat sindsdien niemand meer gelukt is: in hetzelfde jaar Tineke van de Watermolen én Tineke van Heule worden. Toch was het dit jaar mogelijk geweest. Met haar eigen kleindochter nog wel: Iman, nu ook 17, zou aan de twee verkiezingen deelnemen. Daar stak corona helaas een stokje voor.

Komend weekend zouden we weten wie het 57ste Tineke van Heule werd. Niet dus. Precies een halve eeuw geleden werd Ines Roosen het zevende Tineke. Het was toen nog traditie dat het pas verkozen Tineke van de Watermolen twee weken later automatisch deelnam aan de ‘grote’ verkiezing in Heule, tenminste als ze op het grondgebied Heule woonde. En bij Ines klopte dat plaatje. Tegenwoordig is het niet meer evident. Of je moet van bij het begin voor de twee verkiezingen gaan, zoals Iman van plan was.

De ‘schuld’ van schooldirecteur Paul

“Het was 50 jaar geleden allemaal ‘de schuld’ van wijlen Paul Van Belleghem”, lacht Ines Roosen. “Hij was schooldirecteur op de Watermolen en bezieler van de Tinekesverkiezing. Mijn vader werkte bij de zuivelafdeling van Delhaize en vroeg Paul of hij geen yoghurt kon leveren aan de school. Oké, zei Paul, maar dan moet je dochter meedoen aan onze Tinekesverkiezing. Ik had er niets aan te piepen. Ik zat toen in de vijfde economische humaniora aan het Ten Broele-instituut.”

We voelen ons als EV-Tinekes nog altijd één grote familie!

Ines wérd Tineke van de Watermolen en mocht/moest dus meedoen in Heule. “Dat was een ander paar mouwen. Heule centrum was een ver-van-mijn-bedshow! We woonden in de Izegemsestraat in hartje Watermolen. Qua winkels hadden we alles wat we nodig hadden en waren nog meer op Kortrijk en Overleie gericht dan op Heule. Ik kende Heuleplaats amper en had nog geen Tinekesverkiezing bijgewoond. Maar Paul Van Belleghem had met het kermisbestuur voor een hele schare supporters gezorgd. Ik weet nog dat mijn peter 1.000 frank op tafel legde en zei: ze mogen op als ze wint! Ik herinner me ook nog hoe Rosa Lapere – de bedenkster van de Tinekesverkiezing – als een moeder was voor alle kandidaten.”

Suske en Wiske…

Van de verkiezing – toen nog in een tent aan de Heerlijkheid – herinnert Ines zich weinig concreets. “Ik was overdonderd, ik had alles wat moeten opschrijven… Pros Verbruggen(toen populaire tv-figuur en intussen 92, red.) was presentator en ik herinner me vooral dat ik moest improviseren over… boeken. We hadden thuis kasten vol boeken maar verder dan Suske en Wiske geraakte ik niet… Kwaad dat mijn vader was. Nadien geloofde ik er niet meer in en was op van de zenuwen. Ik liep wenend naar buiten. Niemand mocht mij troosten of aanraken!” En toch veroverde Ines het felbegeerde Tinekeslint. Drie jaar later stond ze nog eens op het podium: “Als ‘meter’ voor Kristien Vanmeenen en ze won nog ook. Ze was net als ik Tineke van de Watermolen geweest maar een jaar eerder. Later, in 1997 en 1998, mocht ik in de jury zetelen, met als voorzitters de acteurs Peter Bulckaen en Loes ‘Carmen’ Van den Heuvel. Opnieuw een mooie ervaring.”

En unieke foto van 1970 met Ines Roosen zittend tweede van rechts, met rechts eerste eredame Greta Verschuere. Links haar twee tweede eredames Linda Vuylsteke en Carlina Vanmarcke. Achter hen de zes eerste Tinekes van Heule: Bernadette Seynaeve (+), Christiane Declercq, Rita Vanhoutte, Christa Huysentruit (+), Christa Thys en Krista Basyn.
En unieke foto van 1970 met Ines Roosen zittend tweede van rechts, met rechts eerste eredame Greta Verschuere. Links haar twee tweede eredames Linda Vuylsteke en Carlina Vanmarcke. Achter hen de zes eerste Tinekes van Heule: Bernadette Seynaeve (+), Christiane Declercq, Rita Vanhoutte, Christa Huysentruit (+), Christa Thys en Krista Basyn.© gf

Al die jaren is en blijft Ines een grote Tinekesfan. “We voelen ons als EV-Tinekes (EV staat voor Eeuwige Vergunning, red.) nog altijd één grote familie. Dat lint verbindt ons. Christa Huysentruit, Tineke 1967, werd een heel goede vriendin. Ze is in 2015 jammer genoeg overleden. Velen zijn er elk jaar nog bij en het is telkens een blij weerzien. Zelf wil ik vooral de voorstelling op vrijdagavond niet missen.”

Ines werd Zuster Ann

Een halve eeuw na haar memorabele Tinekesdubbelslag blijft Ines, die als bankbediende heeft gewerkt, een bezige bij. Ze woont nu – samen met haar tante Laurette Deverwerre, die er destijds ook bij was als supporter – in de Jakob Vandervaetstraat. Op haar zestiende speelde Ines al toneel bij het Lantaarntheater ‘zaliger’ in Heule-Watermolen en acteren doet ze nog altijd. Destijds bij ‘t Spoor in Heule, nu nog af en toe bij Edelweiss in Bissegem en vooral bij De Spatjes op Overleie, waar ze zonder corona voor de 10de keer geacteerd zou hebben. Ze speelt er ‘Zuster Ann’. Voorts is ze op de Sint-Elooisparochie nog medeverantwoordelijke voor Samana én (zingend) bestuurslid van het Sint-Elooiskoor. Daarnaast is ze in Heule-Watermolen, samen met Reninka Parmentier, vormselcatechiste.

2020 had een bijzonder jaar kunnen worden. Ines’ twee dochters, Dymphie en Ruth Vandecasteele, namen deel aan de verkiezing van Tineke van de Watermolen. Ruth werd tweede eredame. Maar dit jaar ambieerde Ines’ kleindochter Iman Algham, dochter van Dymphie en Mohammed Algham uit de Bozestraat – méér: de leerlinge handel aan Spes Nostra wilde haar oma evenaren… Exact 50 jaar later en op dezelfde leeftijd. Het mocht niet zijn… Volgend jaar? “Voorlopig niet. De magie van de getallen is weg, zegt ze. Maar ik zal haar wel nog proberen te overtuigen”, lacht Ines.

(Noël Maes)