Eerst was er Ciara, dan kwam Dennis. Ongeacht de al dan niet toepasselijke naam die stormen krijgen, de inwoners van de Druartstraat krijgen koude rillingen wanneer de wind er opnieuw de kop opsteekt. De volledige bomenrij van het park, aan de achterkant van hun woningen, dreigt er neer te vallen.
“Al 15 jaar lang schrijven we brieven en bellen we met het stadsbestuur. We hebben hen altijd verwittigd dat die bomen het ooit zouden gaan begeven. We kregen van niemand gehoor en helaas waren de laatste stormen er teveel aan”. Riquette De Jode kijkt angstvallig in de richting van de reuzen die vervaarlijk overhellen. “Je hoort de bomen kraken wanneer de wind door de takken raast. Van zodra het begint te waaien is het afgelopen met slapen voor ons. We kijken naar de bomen en hopen dat ze niet naar beneden komen”.
In de nacht van zaterdag op zondag was het ijdele hoop want enkele mastodonten waren een gewillige en weerloze prooi voor de elementen. “De brandweer kwam ter plaatse en deed was ze kon” verzucht Riquette. “De meest gevaarlijke stukken werden naar beneden gehaald maar meer konden ze ook niet doen. Ik begrijp ze maar al te goed, met die wind was dat levensgevaarlijk. Ondertussen steunen ontwortelde bomen op andere bomen die nauwelijks nog vast zitten. Het is een tijdbom waarvan de klok blijft tikken”.
Het park achteraan de Druartstraat heeft ondertussen meer weg van een oorlogszone dan van een leuke plek in de natuur. Het volledige terrein ligt bezaaid met takken, boomstronken en allerlei ander materiaal dat door de storm werd meegenomen. De politie sloot het park door middel van lint af maar dat houdt de wind natuurlijk niet tegen.
“Toen ik gisteren wat TV zat te kijken hoorde ik een enorme knal. Het was een boom die dwars door het dak van tuinhuis was gevallen. Ik had bijna een cabrio-tuinhuis“. Rupert, die pal aan het park woont, probeert de situatie door middel van humor te verzachten. “Het is hier aangenaam wonen” gaat hij verder. “Wakker worden met het zicht op de bomen en de vogels die fluiten, het is een van de beste momenten van de dag. Alleen zijn die bomen nooit verzorgd geweest. Je merkt al snel, wanneer je gaat kijken naar de ontwortelde exemplaren, dat ze door en door rot zijn. Het moest er ooit van komen en helaas was het dit keer mijn beurt. We kregen de raad alles wat in onze tuinhuizen of verandas staat, zoveel mogelijk te verplaatsen om verdere drama’s te vermijden. Ik heb een Harley motorfiets, een prachtig stuk dus ik heb die nu gewoon binnen in huis gezet. We hopen hier in ieder geval dat de wind snel gaat liggen zodat de gemeente kan beginnen met het opkuisen en vooral verstevigen van de bomen”.
(CL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier