Verzakkingen in de Peperstraat dure grap voor bewoners

Zonder verwittiging een putje graven op het voetpad en nadien de bewoners vragen om het op te lossen. Twee keer al werd Rachel Smith uit de Peperstraat hiermee geconfronteerd. Met een dure rekening en een rat in huis als gevolg: ” Ik hou er nachtmerries aan over.”

Begin vorig jaar werd Rachel Smith voor het eerst geconfronteerd met de eigenzinnige manier van handelen bij de dienst Openbaar Domein: “Mijn man Lode en ik werken beiden in Brussel, we komen pas ‘s avonds laat thuis. Op een avond vonden we een brief van de Stad Brugge in onze bus, met de vraag om een verzakking in het voetpad te verhelpen. Tot onze verbazing had de dienst Openbaar Domein een put gemaakt in het voetpad en er als waarschuwing vier oranje kegels rond geplaatst. We hadden nog niet eens gemerkt dat er een verzakking was. Best dat wij dagelijks onze brievenbus ledigen, want wij verlaten ons huis voor dag en dauw via de achterdeur, die uitgeeft op het het Vuldersreitje!”

Geurtje

“Ik moet toegeven dat we enkele weken voordien, bij regenweer, een geurtje in huis hadden. Er was iets met onze leidingen. Ik begrijp dat de wet zegt dat elke burger verantwoordelijk is voor de aansluiting van zijn leidingen tot aan de hoofdriolering, die onder de straat loopt. Maar wij werden voor voldongen feiten geplaatst. De brief van de stad legt wel uit welke stappen je moet ondernemen: een aannemer vinden die op het openbaar domein mag werken en een vergunning aanvragen zodat de klus snel kan geklaard worden.”

“Een rat drong binnen via het putje dat de stad gegraven had”

“Maar een lijst met aannemers die de werken mogen uitvoeren, krijg je van de stad niet. Om niemand te bevoordelen… We hebben op goed geluk een aannemer aangesproken, die in een andere straat in Brugge werken aan het uitvoeren was. Die had de daarop volgende maanden geen tijd, maar hij wou wel een prijsofferte maken. Gelukkig vond hij uiteindelijk toch nog een gaatje in zijn agenda! Wat doe je in zo’n geval: wanhopig op zoek gaan naar een goedkopere aannemer en maanden tijd verliezen? Als brave burgers wilden we niet dat het voetpad lang zou openliggen. Het was een gevaarlijke toestand voor voetgangers en fietsers in de nauwe Peperstraat, met zijn smalle voetpad.”

“Historische vondst”

“De aannemer vond gelukkig de oorzaak van onze geurhinder en vermoedelijk ook van de verzakking: een lekkende, oude buis. Hij noemde het zelfs een ‘historische vondst’. Het euvel was in één dag opgelost, maar hij moest ook een tegel uitbreken in onze inkom. Enkele dagen later hoorde ik evenwel gekrab in de muur: er was een rat in het putje gekropen en die had zich onder de vloer genesteld. Ik vernam later via het online platform Hoplr dat er een rattenplaag was in de Peperstraat. Mijn man was op dat moment voor zijn werk in het buitenland. Ik was in paniek en begon wild tegen de muur te stampen. Stel dat die rat ergens een gaatje vond en midden in de nacht in ons huis zou ronddwalen! En dat met drie dochters in huis! Onmiddellijk heb ik een firma opgebeld die gespecialiseerd is in het verdelgen van ongedierte. Die zeiden dat die rat niet uit de leiding kon, als het putje dicht was. Ik was pas gerust toen ik geen gekrab meer hoorde.”

(lees verder onder de foto)

Bijna een jaar ging voorbij zonder problemen. Maar ook zonder feedback van de stad na de oplossing die de bewoonster zelf uitdokterde. Tot na de feestdagen. Vorige week kreeg Rachel Smith opnieuw post: een nieuwe brief van de stad Brugge, met jawel de aanmaning om een nieuwe verzakking op het voetpad te dichten. “Ik ben meteen naar de voordeur gerend: op vier meter van de vorige verzakking had de dienst Openbaar Domein opnieuw een putje gemaakt”, zucht de Brugse vrouw.

Stedelijke communicatie

“Voor de tweede keer wordt van ons geëist dat we een aannemer contacteren. Ik heb op die plaats geen verzakking gezien! Was er een lichte glooiing? Misschien, maar die zie je op elk voetpad. Soms parkeren auto’s van leveranciers deels op het voetpad, zodat het verkeer kan passeren. Niet alleen voor onze voordeur. De stad zou bijna overal een putje moeten graven.”

“De leidingen op die plek zijn 25 jaar oud. Vorig jaar parkeerde er een wagen van een ruimdienst op het voetpad. Buren hoorden gekraak, omdat de chauffeur de wagen te dicht tegen de huizen plaatste. Nadien herstelde de ruimdienst zelf de schade. We kregen de boodschap dat bewoners van de Peperstraat moeten zorgen voor vrije parkeerplaatsen, vooraleer ze nog komen. Samen met mijn man Lode koos ik ervoor om in de binnenstad te wonen en onze drie dochters op te voeden ondanks onze jobs in Brussel. Dat heeft zijn charme maar ook beperktheden met oude huizen en smalle straten. Ik probeer een voorbeeldige burger te zijn. Ik veeg sneeuw van de stoep, ik verwijder onkruid op het voetpad. Als ik zwerfvuil zie aan ‘t Vuldersreitje, raap ik het op. Maar dit dossier toont aan dat er iets mis is met de stedelijke communicatie”, aldus Rachel Smith, die terloops opmerkt dat de struiken aan ‘t Vuldersreitje te hoog staan: “Mensen laten er ongegeneerd hun kleine en grote boodschap achter. Onlangs lag er een vuile onderbroek…”