Versoepeling bezoek in Boarebreker en Lacourt: “De mensen stierven van verdriet”

Schepen Natacha Waldmann, Michèle Vrydag en haar mama Odette Decerf en Bjorn Pannecoucke, dagelijks verantwoordelijke van wzc Lacourt. © (Foto GLO)
Gillian Lowyck

Vandaag werd de bezoekregeling in de Oostendse woonzorgcentra Boarebreker en Lacourt stevig versoepeld. Bewoners mogen weer bezoek ontvangen op de kamer en kunnen gaan wandelen. “De mensen hadden enorm veel verdriet. We zijn heel blij dat we weer op bezoek kunnen”, zegt Michèle Vrydag, die voor het eerst in maanden haar mama weer kon vastpakken.

Vandaag werd de bezoekregeling in de woonzorgcentra Boarebreker en Lacourt heel wat versoepeld: mensen mogen voortaan terug op de kamer bezoeken, er is twee keer per dag een bezoekmoment, mantelzorgers kunnen terug helpen bij het eten geven of wassen, huisdieren mogen ook terug mee en buiten wandelen mag en wordt zelfs aangeraden. Er mogen ook twee mensen per keer op bezoek, al moet de bubbel van vijf uiteraard wel nog gerespecteerd worden. Voordien konden de mensen enkel op afstand elkaar zien in de cafetaria.

“Het was een moeilijke oefening tussen veiligheid en menselijkheid”, zegt schepen van Zorg Natacha Waldmann (Groen). “De angst voor besmettingen zit er nog in, zeker hier waar er toch besmettingen waren. Maar aan de andere kant gaven vele mensen aan dat de eenzaamheid en het gemis erg aan hen knaagden. Met deze versoepeling komen we dan ook tegemoet aan de vraag van heel wat bewoners en families. We gaan overigens verder hiermee dan wat de overheid besliste: van daaruit is het enkel verplicht om ook bij een volledige lockdown altijd bezoek toe te laten.”

De bezoeken waren meteen populair: aan Lacourt stond een lange wachtrij, vaak gewapend met zakken vol met kledij, etenswaren… voor hun familieleden. Onder hen ook Michèle Vrydag. Zij gaat voor het eerst in maanden weer gaan wandelen met haar mama Odette Decerf (92). “Mijn mama zit hier nu 6,5 jaar”, vertelt Michèle. “Voor de lockdown kwam ik elke dag langs, zeven op zeven. Toen viel dat plots weg. We hebben wel gebruik gemaakt van Skype, maar dat ging niet goed. Ook in de cafetaria verliep het bezoek moeizaam. We zaten op afstand met een plexischerm tussen ons. Mijn mama spreekt stil en door het lawaai rond ons konden we elkaar niet goed begrijpen.”

“Na een tijdje begon mama te revolteren”, zegt Michèle. “Ze begreep niet waarom we elkaar niet mochten vastnemen. Ja, we hebben veel problemen gehad. Maar wij waren niet de enige natuurlijk. Mensen gingen niet dood van corona, maar van verdriet. Nu gaan we weer gaan wandelen. Weet je dat het zes maanden geleden is dat ik haar nog heb vastgenomen?” Ook Odette zelf is heel blij dat ze haar dochter weer kan zien: “Ik ben heel content. En ook dat ik weer naar buiten kan”, glimlacht ze.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier