Philip Meheus (64) moet 15.000 euro betalen om aan te kunnen sluiten op de nieuwe riolering die aangelegd werd in de Houtstraat. Philip woont in de Boswegel, een eindje verwijderd van de straat. Tot nu toe mocht hij zijn afvalwater in de gracht lozen maar nu er riolering ligt, moet hij verplicht aansluiten op eigen kosten. “De aansluitingsplicht is een wet van hogerhand. Philip zal zware investeringen moeten doen maar hij kan rekenen op een subsidie van 1.000 euro”, zegt schepen van Openbare Werken Sophie Delaere (Open Zulte).
Schrijnwerker op rust Philip Meheus is getrouwd en heeft een zoon en een dochter. Zijn zoon woont nog thuis op zijn prachtig domein in de Boswegel. De grote tuin onderhoudt hij volledig zelf. “Ik hou enorm van de rust hier, ik ben bewust wat afgelegen gaan wonen.” De Boswegel is een doodlopende straat en Philips huis ligt ver van de straatkant. Zijn perceel wordt ontsloten door een smal straatje tussen twee huizen aan de Boswegel en daarna volgt nog een lange oprit.
Een eigen systeem zuivert tot 95 procent, bij het station in Olsene, waar de nieuwe riolering naartoe gaat, is dat 50 procent
“Dit straatje was in erfdienstbaarheid, dit betekent dat het eigendom was van de gebruikers”, zegt Philip. “Toen een buur dit straatje afstond aan de gemeente werd de riolering doorgetrokken tot het einde van het straatje. Het aansluitpunt ligt nu aan het begin van mijn oprit in plaats van aan de Boswegel zelf. In dat laatste geval, had ik niet moeten aansluiten, want ik mag uiteraard geen buizen leggen in grond van derden. Van mijn huis tot het einde van mijn oprit zou ik 144 meter buizen moeten aanleggen en een pomp installeren. Vooral die pomp is heel duur. Alles samen komt dit op meer dan 15.000 euro installatiekosten. Bovendien zou de pomp nog eens 117 euro per jaar kosten, alleen al aan elektriciteit. Ik ben volledig akkoord met het feit dat water gezuiverd moet worden, maar er zijn goedkopere én betere alternatieven.”
Zelf zuiveren is goedkoper
“Ik wil zelf een natuurlijk zuiveringsstation installeren. Die zou mij slechts 5.000 euro kosten en dit bedrag wil ik volledig op mij nemen, die 1.000 euro subsidie moet ik zelfs niet hebben. Achteraan in de tuin heb ik er de ideale plaats voor, ik kan al mijn water zuiveren en dan in de gracht lozen. Bovendien zuivert dit systeem het water tot 95 procent. Het wordt ook gebruikt op het Dranouterfestival om urine te zuiveren tot kleur- en geurloos spoelwater. Het zuiveringsstation in Olsene, waar de nieuwe riolering naartoe gaat, zuivert slechts 50 procent”, zegt Philip.
Helaas is dit alternatief onmogelijk door de aansluitingsplicht. De gemeente kan weinig doen. Schepen van Openbare Werken Sophie Delaere (Open Zulte): “We begrijpen de frustratie. De wet bepaalt dat je verplicht bent om aan te sluiten wanneer jouw woning in een groene cluster, of rioleringszone, ligt. Deze regel komt van hogerhand en als gemeente moeten wij ons daaraan houden. We hebben hiervoor alle bevoegde instanties zoals Aquafin en de Vlaamse Milieu Maatschappij (VMM) gecontacteerd en er is geen uitzondering mogelijk. De ramingsprijs werd opgemaakt door de afkoppelingsadviseur en we stelden vast dat die wat overschat was. Maar Philip moet een zware investering doen om in regel te zijn met de aansluitingsplicht. Hiervoor kan hij net als iedereen rekenen op 1.000 euro subsidie. De VMM zal ook controle uitvoeren na de werken om na te gaan of iedereen wel correct is aangesloten. Maar een eigen zuiveringsinstallatie moet ook regelmatig gecontroleerd worden en dit kost ook geld.”
Clusterzone opschuiven
Volgens Philip is het beste alternatief simpelweg het opschuiven van de groene clusterzone. Die zone komt neer op een gebied van ongeveer 250 meter rond het aansluitingspunt waarop hij moet aansluiten. Om de zeven jaar kan men vanuit de gemeente een aanpassing doorvoeren om de groene clusterzones te hertekenen en dat is dit jaar het geval. Maar het gemeentebestuur lijkt niet bereid dit te doen. Het ziet er dus niet naar uit dat Philip onder die zware kost uit kan komen. Nochtans is hij niet alleen in deze situatie. Op einde van het straatje dat zijn perceel ontsluit, staan drie huizen. “Mijn ene buurvrouw is helaas net overleden en de andere zit in een echtscheiding. Beide families hebben dus wel wat anders aan hun hoofd nu en weten niet wie er in de toekomst in het huis zal wonen. De twee andere huizen hebben niet zo’n lange oprit die overbrugd moet worden met buizen, maar de eigenaars zullen wel een pomp moeten steken, wat de grootste kost is. Ik ben de enige die hier mee bezig is, al sinds het begin van de werken in 2017. Twee weken geleden vond de officiële opening plaats van de Houtstraat, waarvoor ik trouwens geen uitnodiging gekregen heb. Mijn twee buren die even afgelegen wonen, hadden wel een briefje in de bus en ik niet. Dat vind ik toch wel toevallig”, besluit Philip Meheus. (Jonathan Folens)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier