Verlaten, en toch nooit alleen

Schrijfster Ann De Craemer gunt ons maandelijks een blik in haar ziel…

‘Heb je een nieuwe hobby?’ Het is een vraag die ik sinds een tweetal maanden vaak te horen krijg van mensen die me volgen op Facebook of Instagram. Ik antwoord meestal van ‘ja’, hoewel ik een hekel heb aan het woord ‘hobby’.

‘Hobby’ geeft mij het gevoel dat het gaat om iets waarmee je de tijd doodt. In die zin heb ik geen hobby’s: de dingen die mij, naast mijn werk als auteur, het meest boeien, doe ik niet omdat ik me anders zou vervelen. Ik máák er tijd voor. Het woord hobby klinkt te vrijblijvend. Geef mij maar ‘passie’.

Ik antwoord meestal van ‘ja’, hoewel ik een hekel heb aan het woord ‘hobby’

Daarom: jawel, ik heb er een nieuwe passie bij. Het woord ervoor alleen al vind ik prachtig: urbex, of urbexfotografie. ‘Urbex’ is een samentrekking van de Engelse woorden ‘urban’ en ‘exploring’ en betekent dat je op pad gaat om verlaten gebouwen op de gevoelige plaat vast te leggen. Een ‘explorer’ wordt ook wel vertaald als een ontdekkingsreiziger, en zo voel ik me ook sinds ik een ‘urbexer’ ben. Ik ontdek plekken waar mensen soms jarenlang geen voet hebben gezet. Het geeft me telkens weer een adrenalineshot van jewelste.

Het begon allemaal in mijn eigen stad Tielt. Toen ik te horen kreeg dat het co-housingproject aan het slotklooster in onze stad niet zou doorgaan en ik de logische conclusie trok dat het gebouw waarschijnlijk spoedig zal gesloopt worden, wilde ik er absoluut naartoe. Een kameraad die betrokken was bij het cohousingproject gaf me de sleutels van het slotklooster.

Ik ontdek plekken waar mensen soms jarenlang geen voet hebben gezet

Voor het eerst betrad ik een leegstaand gebouw waar de zielen van de mensen die er hadden gewoond nog rondzweefden en de sporen van hun levens nog op elke vierkante mater zichtbaar waren. Het was magisch. Ik deelde mijn foto’s op Facebook en Instagram en kreeg de ene enthousiaste reactie na de andere.

Een vriend die ook amateurfotograaf is, vertelde me dat er een term bestaat voor wat ik met zoveel overgave had gedaan: urbexfotografie, iets waar mensen over de hele wereld mee bezig zijn. Hoe meer ik over de urbexwereld hoorde, hoe spannender ik het vond. Een nieuwe passie was geboren.