Verhalen over verdriet en troost op Verhalenbank van Reveil vzw

Deken Geert Morlion in de Sint-Maartenskerk. "Ik wil hier hulde brengen aan al die mensen die toch voor het raam buiten zijn blijven zwaaien." © foto KDS
Peter Van Herzeele
Peter Van Herzeele Medewerker KW

Reveil vzw startte een tijd geleden een Verhalenbank op hun website. Geert Morlion, deken van Kortrijk, postte daar enkele verhalen over dood, verdriet, troost en hoop.

Reveil vzw wil de Vlaamse rouwcultuur in de 21e eeuw een nieuw elan geven. De vzw organiseert daarom ingetogen concerten op meer dan honderd begraafplaatsen in Vlaanderen en bewaart verhalen over overleden geliefden op hun Verhalenbank, een digitale verzamelplaats waar iedereen een verhaal, herinnering of anekdote kan plaatsen over een overleden dierbare.

“We willen de verhalen achter de grafstenen laten ontdekken. Het zijn ingetogen momenten van rouwverwerking. Veel mensen hebben daar nood aan, zeker in deze coronatijden waar geen afscheid kon genomen worden”, aldus Pieter Deknudt, stichter van Reveil. Deken van Kortrijk Geert Morlion postte enkele verhalen op de Verhalenbank.

“Dood, verdriet, hoop en troost. Met Allerzielen en Allerheiligen zijn dat de kernwoorden waar een mens mee omgaat. Die woorden schuilen ook achter elk verhaal”, aldus de eerwaarde.

Begrijpen maar toch niet begrijpen

“Laurent verbleef nu hooguit een paar jaar in een woonzorgcentrum in Kortrijk. Hij was zijn hele leven apotheker geweest in Wevelgem. Laurent was erg goed gekend: volksvriend, sociaal, familieman. Hij was komen ‘rentenieren’ naar Kortrijk en leefde intens en verbonden met zijn grote nageslacht. Maar toen kwam die lockdown. Hij wist het wel en begreep het enigszins.

Maar in de loop der weken begreep hij niet meer waarom zijn kinderen en kleinkinderen niet even langs mochten lopen om hem te zien, te voelen, te spreken. “Hij wist het en verstond het en verstond het niet”, vertelt Geert Morlion. “Zijn dochter Kristin getuigde dat je hem zag ‘verminderen’. De levenslust doofde uit. Die tablet hoefde niet meer. Het hoefde allemaal niet meer.”

Duizendmaal dank

“Ik vertel dit verhaal omdat het zo typisch is voor hoogbejaarde mensen die nu in coronatijd zijn overgegaan. Ook al zijn ze niet bezweken aan het virus, ze zijn toch slachtoffer ervan. De hele heisa van richtlijnen en bewarende afzondering heeft veel mensen wat vlugger naar ‘de overkant’ gedreven, tot hun wanhoop, tot wanhoop van hun nabestaanden”, aldus Geert.

Het doel van de Verhalenbank is voor Geert dan ook heel duidelijk. “Ik wil hier hulde brengen aan al die mensen die toch voor het raam buiten zijn blijven zwaaien. Die zochten naar creatieve vormen van contact. Voor al die mensen van de zorg die wel binnen mochten en die ook ‘voor familie moesten spelen’. En of ze dat gedaan hebben. Dank duizendmaal!”

(Peter Van Herzeele/foto KDS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier